Αν ήμουνα του φεγγαριού μαλαματενι΄ αχτίδα…

Πανσέληνος χθες βράδυ, Παρασκευή και 13 Ιουνίου 2014.

Ένα ολόγιομο λαμπερό φεγγάρι, που κρυβόταν που και που στα αραιά σύννεφα. Καλοδέχονταν όσους συνηθίζουν ακόμη να κοιτούν ψηλά. Ένα όμορφο θέαμα! Η μόλις 7.1 Mega Pixels φωτογραφική μηχανή που διαθέτουμε, δεν μπόρεσε φυσικά ούτε κατά προσέγγιση να το αποτυπώσει.

Η επόμενη πανσέληνος θα είναι στις 12 Ιουλίου και ακολουθεί στις 10 Αυγούστου η τελευταία πανσέληνος του καλοκαιριού, που είναι η πιο μεγάλη και η πιο φωτεινή της χρονιάς.

Πλείστες οι λαϊκές δοξασίες για το φεγγάρι που υμνήθηκε επίσης από την παγκόσμια ποίηση. Μηδέ εξαιρουμένου και του δικού μας βάρδου Αριστοτέλη Βαλαωρίτη.

*Η αχτίδα (Αριστοτέλης Βαλαωρίτης^)**
1 «Αν ήμουνα του φεγγαριού μαλαματενι΄ αχτίδα, θα χώνευα κρυφά, κρυφά μες στα μαλλιά σου τα χρυσά να γένω μια πλεξίδα.	3 «Τότε κ΄ εγώ στ΄ ανέφελο θα βγαίνω μέτωπό σου, θα σε φιλώ… θα λησμονώ τ΄ αστέρια μου, τον ουρανό… θα σβυώμ΄ εκεί σιμά σου».
2 »Κι΄ όταν η νύχτα θάρχεται να κλη τα φλέβαρά σου κι΄ άλλος κανείς δε θα θωρή τ΄ αγγελικό σου το κορμί παρά το κόνισμά σου.	4 Κ΄ εσύ μ΄ ένα χαμόγελο, πώλαμψε σα δοξάρι μ΄ αγκάλιασες σφιχτά, σφιχτά κ΄ εγώ ελησμόνησα, κυρά, κι΄ αχτίδα και φεγγάρι.