Παράλληλες εκδηλώσεις για τον Ιαπωνικό πολιτισμό

Τελετή ιαπωνικού τσαγιού – Αφηγηματική-μουσική παράσταση «Νοσταλγία: Η αιώνια κατοικία του πνεύματος»

Στο πλαίσιο του τριημέρου για τον Ιαπωνικό πολιτισμό που ολοκληρώθηκε με μεγάλη επιτυχία την Κυριακή 6/7, με αποκορύφωμα το διήμερο διεθνές συμπόσιο για τα 110 χρόνια από το θάνατο του Λευκάδιου Χερν και τα εγκαίνια του πρώτου στην Ευρώπη Ιστορικού Κέντρου αφιερωμένου στον μεγάλο αυτό ελληνοϊρλανδό συγγραφέα, πραγματοποιήθηκαν μια σειρά πρωτότυπες και πρωτόγνωρες για τον τόπο μας παράλληλες εκδηλώσεις και δραστηριότητες.

Μια απ΄ αυτές ήταν η Ιαπωνική τελετή τσαγιού που έλαβε χώρα το Σάββατο το απόγευμα στην αίθουσα συνεδριάσεων του Πνευματικού Κέντρου.

Όπως εμείς έχουμε τον καφέ, χωρίς όμως κανένα ιδιαίτερο τελετουργικό, αν εξαιρέσει κανείς τις παραγγελίες μιας άλλης εποχής: «βαρύ γλυκός», «πολλά βαρύς», «βαρύ γλυκός και όχι» κ.ά. που αφορούσαν όμως τον καφετζή, έχουν οι Ιάπωνες το τσάι.

«Η τελετή του τσαγιού είναι η παραδοσιακή ιαπωνική τελετουργία της προετοιμασίας του πράσινου τσαγιού, η απλότητα και η ομορφιά του να προσφέρεις και να απολαμβάνεις μια κούπα τσάι. Η ιστορία ξεκινά το 1187, όταν ένας βουδιστής μοναχός από την Ιαπωνία, ο Yeisei πήγε στην Κίνα να μελετήσει το βουδισμό. Εκεί είδε τους Κινέζους μοναχούς να πίνουν ένα ρόφημα με τελετουργικό τρόπο για να είναι υγιείς και σε εγρήγορση. Το ρόφημα αυτό ήταν το πράσινο τσάι.

Ο Yeisei έφερε το ρόφημα και το τελετουργικό στην πατρίδα του, όπου γρήγορα έγινε πολύ δημοφιλές. Στα πλούσια σπίτια οργάνωναν διαγωνισμούς, όπου οι καλεσμένοι έπρεπε να μαντέψουν την ποικιλία του τσαγιού που έπιναν. Αρχικά, η τελετή είχε σκοπό την επίδειξη πλούτου του οικοδεσπότη. Σταδιακά, και κυρίως χάρη στο βουδιστή μοναχό Σούκο, η τελετή άρχισε να γίνεται πιο σεμνή, σε κλειστό κύκλο και με τονισμένο το αίσθημα της ταπεινότητας και της μοιρασιάς. Τον 16ο αιώνα, ένας έμπορος,
ο Ρίκιου, αντικατέστησε τα κινεζικά σκεύη με ιαπωνικά και καθιέρωσε το τυπικό που ακολουθείται μέχρι σήμερα. Επίσης ήταν αυτός που έθεσε τις αρχές στις οποίες στηρίζεται η τελετή. Οι τέσσερεις αρχές είναι: • Wa αρμονία • Κei σεβασμός • Sei καθαρότητα • Jaku ηρεμία.

Την μεγαλύτερη σημασία στην τελετή τσαγιού έχει αυτό που οι Ιάπωνες ονομάζουν kokoro ire, kokoro σημαίνει καρδιά και ire σημαίνει βάζω, το να πραγματοποιεί δηλαδή κανείς την τελετή με όλη του την καρδιά και με κάθε σεβασμό για τους καλεσμένους. [Πηγή εδώ]».

Το βράδυ της ίδιας μέρας δυο πολλοί γνωστοί στον τόπο τους καλλιτέχνες, ο Σίρο Σάνο (Shiro Sano) και ο Κιότζι Γιαμαμότο (Kyoji Yamamoto), παρουσίασαν στο Ανοιχτό Θέατρο την αφηγηματική παράσταση «Νοσταλγία: Η αιώνια κατοικία του πνεύματος» (Nostalgia: The Eternal Home of the Spirit), με διάφορα έργα του Λευκάδιου Χερν. Κατάγονται και οι δύο από το Ματσούε, την πόλη όπου πρωτοεγκαταστάθηκε ο Λευκάδιος Χερν και γενέτειρα κατά κάποιο τρόπο της Ιαπωνικής Μυθολογίας. Ο πρώτος καλλιτέχνης είχε το ρόλο του αφηγητή και ο δεύτερος συνόδευσε με την κιθάρα του τη μουσική που συνέθεσε για το σκοπό αυτό. Οι θεατές είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν την αφηγηματική – μουσική παράσταση με τη βοήθεια υποτίτλων.

Πριν την παράσταση τους καλλιτέχνες παρουσίασε ο Αντιπρόεδρος του Πνευματικού Κέντρου κ. Αναστάσιος Γαζής, ενώ ο δισέγγονος του Χερν κ. Μπον Κοϊζούμι, ο «Ιάπωνας που έχει στις φλέβες του ελληνικό αίμα», όπως ο ίδιος ανέφερε, μίλησε για τη ζωή και το έργο του διάσημου προγόνου του.