Περιδιαβαίνοντας την πόλη μας…
Είναι η εποχή τους. Κολοκύθες… Δεν ζητούν πολλά, νερό μόνο. Μπορεί να ξεπεράσουν και τα πενήντα κιλά! Ιδιαίτερα η στρογγυλή νεροκολοκύθα. Αυτή ΕΔΩ πάντως χρειάστηκε κάποτε καρότσι για να μεταφερθεί! Ιδανικές για πίτα, ιδιαίτερα οι κίτρινες. Μας αρέσει να ΄ναι λίγο γλυκιά, με σταφίδες στη γέμιση, όπως παλιά.
Μόλις άνοιξε η γέφυρα και το ψαροκάικο περνά το κανάλι με φουλ τις μηχανές του. Σχετική άπλα στο λιμάνι της Λευκάδας. Κι ένα όμορφο ξύλινο σκαρί…
Τα σύννεφα μαζεύονται, έρχεται όπου να ΄ναι η βροχή…
Σφραγίστηκε(!)… Πέρασε το καλοκαίρι, ευκαιρία για ένα φρεσκάρισμα…
Το σπίτι του Σικελιανού έτσι ακόμη. Χρειάζεται πρώτα να γορμάσει το έργο, δεν είναι παίξε γέλασε. Στο διπλανό κηποθέατρο πετάχτηκαν εν τέλει τα κομμένα κλαδιά, αλλά η ερήμωση και τα σημάδια της εγκατάλειψης είναι εμφανή.
Τα μαγαζιά με τα τουριστικά θα κλείσουν κι αυτά όπου να ΄ναι. Πρώτη φορά προσέξαμε τις λαστ(ι)χέρες. Πολύχρωμες, με ζωγραφιές. Να ΄χαμε, λέει, μία πριν καμιά σαρανταπενταριά χρόνια και θα σου ΄λεγα εγώ!
Εδώ, λέει, περνούν οπτικές ίνες. Αμ τι κάνε! Πρόκειται μάλλον για το έργο «δημιουργίας Μητροπολιτικού Δικτύου Οπτικών Ινών συνολικού προυπολογισμού 216.000 Ευρώ» του Δήμου Λευκάδας. Στη Νικιάνα το ίντερνετ τρέχει … σα φορτωμένη γαϊδούρα στον ανήφορο. Ελπίζουμε να πιάσουν τόπο οι διαμαρτυρίες του συλλόγου Επαγγελματιών Νικιάνας προς τον ΟΤΕ.