Σχολικό γραφείο … παλιότερα
Του Κώστα Πεντεσπίτη
Η μάνα μου με φώναζε γιατί δεν γράφω στο γραφείο.
Εγώ εκεί μ΄ άρεσε να γράφω πάνω στις πέτρες και παραλίγο να μου χυθεί η μελάνη από το μπουκάλι. Καμαρώστε μαθητή που γράφει αντιγραφή.
(Δημοσιεύτηκε στην Δημόσια ομάδα του fb «Αγιοπετρίτικα Παιδιά»)
Πράγματι ενυπωσιακή- εξαιρετική φωτο…
Όλα μέσα σ” αυτήν ! Εν χρώ…, το μπαλωμένο σουρτούκο, το χειροποίητο μάλλινο τρύπιο- ξυλωμένο πουλόβερ και όλα τα άλλα …. Ένας λαός , ένας τόπος που αντιστέκεται στον αφανισμό…
Γι αυτούς που επιβίωσαν, κακήν- κακως μέσα απ” αυτές τις συνθήκες, μπορεί να αποτελούν νοσταλικό παρελθόν, αλλά που ποτέ δεν θα ευχόντουσαν για τα παιδιά και τα εγγόνια τους…
Δυστυχώς κακοί οι οιωνοί κακοί και πάμε πίσω ολοταχώς! Φαινόμενα εκείνων των χρονικών περιόδων υπάρχουν γύρω μας και τα επόμενα χρόνια θα τα βλέπουμε όλο και περισσότερο στην καθημερινότητά μας, αν δεν αντισταθούμε… Ίσως στο βάθος να βαράνε ολημερίς τα γεωτρύπανα στις πλατφόρμες αλλά όχι για τους πολλούς… ….
….Δὲ χάσαμε μόνο τὸν τιποτένιο μισθό μας
Μέσα στὴ μέθη τοῦ παιχνιδιοῦ σᾶς δώσαμε καὶ τὶς γυναῖκες μας.
Τὰ πιὸ ἀκριβὰ ἐνθύμια ποὺ μέσα στὴν κάσα κρύβαμε
Στὸ τέλος τὸ ἴδιο τὸ σπίτι μας μὲ ὅλα τὰ ὑπάρχοντα.
Νύχτες ἀτέλειωτες παίζαμε, μακριὰ ἀπ᾿ τὸ φῶς τῆς ἡμέρας
Μήπως πέρασαν χρόνια; σαπίσαν τὰ φύλλα τοῦ ἡμεροδείχτη
Δὲ βγάλαμε ποτὲ καλὸ χαρτί, χάναμε· χάναμε ὁλοένα
Πῶς θὰ φύγουμε τώρα; ποῦ θὰ πᾶμε; ποιὸς θὰ μᾶς δεχτεῖ;
Δῶστε μας πίσω τὰ χρόνια μας δῶστε μας πίσω τὰ χαρτιά μας
Κλέφτες!!!!
Στὰ ψέματα παίζαμε!