Κατά μήκος του χειμάρρου της Ακόνης … περνώντας την «γκράμπα»

Ο ασυνήθιστα για την εποχή ηλιόλουστος και ζεστός καιρός -ας μην ξεχνιόμαστε ότι μπήκαμε στο δεύτερο δεκαήμερο του Νοέμβρη- σε παρακινεί τρόπον τινά για μια βόλτα στη φύση.

Αυτή τη φορά είπαμε να συνδυάσουμε το τερπνόν μετά του ωφελίμου, μαζεύοντας καθ΄ οδόν λάχανα (άγρια χόρτα). Ως προς αυτό ατυχήσαμε βέβαια αφού πήγαμε σε μέρη που δεν είχαμε ξαναπάει για το σκοπό αυτό και όπου τα περισσότερα χωράφια είναι πλέον ακαλλιέργητα. Είναι λιγοστά αυτά που μπορεί να βρει κανείς έτσι στα γρήγορα. Δεν ήταν όμως και το πρωτεύον.

Η διαδρομή που ακολουθήσαμε ήταν κατά μήκος του χειμάρρου που διασχίζει το φαράγγι της Ακόνης. Δεν λοξοδρομίσαμε αυτή τη φορά αλλά βαδίσαμε σε όλη την πορεία δίπλα από το ποτάμι, που το είχαμε πότε στα δεξιά μας και πότε στα αριστερά μας, αφού βρήκαμε την «γκράμπα» για να περάσουμε στην απέναντι όχθη, ακολουθώντας το δρόμο που μας υπέδειξε ο Γ.Μ., χρόνια μετανάστης σε υπερπόντια χώρα. Είναι και λιγάκι ιδιόρρυθμος οπότε δεν ρωτήσαμε καν τι είναι αυτή η «γκράμπα». Καταλάβαμε όμως από τα συμφραζόμενα ότι πρόκειται για κάποιο πέρασμα απ΄ τη μια στην άλλη όχθη.

Η γενιά αυτή των μεταναστών της δεκαετίας του ΄60 και ΄70, που προέρχονταν από αγροτικές κυρίως περιοχές, έχει διατηρήσει, παρά τις πολλές δεκαετίες της αποδημίας, στο ακέραιο την ντοπιολαλιά των περιοχών απ΄ όπου κατάγονται. Το ζήσαμε πρόσφατα με κάποιον συντοπίτη μας που είχε φύγει πιτσιρικάς για τη μακρινή Αυστραλία. Θυμόταν όχι μόνο μακρινές ιστορίες που έχουν σβηστεί πια στις θύμησες πολλών, αλλά και πως λεγόταν παλιά στον τόπο μας διάφορα αγριολούλουδα και άλλα ασήμαντα φυτά, τα ονόματα των οποίων είχαν επίσης ξεχαστεί απ΄ αυτούς που έμειναν πίσω και τα είχαν καθημερινά σχεδόν δίπλα τους.

Πέρα όμως απ΄ αυτό ήταν και η γενιά εκείνη που «εξελλήνιζε» κατά κάποιο τρόπο πολλές από τις λέξεις των γλωσσών που μιλιόταν στις χώρες όπου μετανάστευσαν. Έτσι πρόκυπτε μια ιδιάζουσα αργκό δυσκολοκατανόητη για τους μη μυημένους. Το ζήσαμε αυτό τα πρώτα χρόνια της μετανάστευσής μας στη Γερμανία. Ισχύει όμως και για όλες τις άλλες χώρες όπου πάτησαν το πόδι τους οι μετανάστες της γενιάς αυτής.

Έτσι είναι να απορεί κανείς πως π.χ. έγιναν (για τους Έλληνες της Γερμανίας): η Invalidenkarte (=κάρτα αναπηρίας) βανίλια κάρτα, ο Peter (=όνομα ανδρικό) Πέτας, ο Werner (=όνομα ανδρικό) Βέρνας, η Krankenkasse (=Ταμείο υγείας) Γκρανκάσσα, ο Schmidt (=Καγκελάριος της Γερμανίας) Σμίτης κ.ο.κ. – μόνο ο έτερος καγκελάριος της Γερμανίας, συνονόματος του Schmidt, παρέμεινε για λόγους που εύκολα εννοούνται απλά Κολ (=Kohl, Καγκελάριος της Γερμανίας). Για τους αγγλόφωνους υπάρχουν πάλι ανάλογες «εξελληνισμένες» λέξεις, όπως: μαρκέτα, κάρο κ.λπ.

Ως εκ τούτου δεν γνωρίζουμε αν η «γκράμπα» είναι μια απ΄ αυτές τις «εξελληνισμένες» λέξεις ή αν πρόκειται πράγματι για μια λέξη που χρησιμοποιούταν παλιότερα στον τόπο μας…

[Gallery not found]
_________________
Σχετικά:
Ο νερόμυλος του Τσιμπάη στο Φαράγγι της Ακόνης
Ο νερόμυλος του Ρίτσου, στο Φαράγγι της Ακόνης
Αη Αντρειάς στην Ακόνη και Μοναστήρι Αγίων Πατέρων