Μια ωραία ατμόσφαιρα…

Αν κάποιος διαβάζει αυτές τις μέρες το σύνολο σχεδόν του αστικού Τύπου θα μπορούσε να σκεφτεί εύκολα εκείνη τη θρυλική ατάκα από τον παλιό καλό ελληνικό κινηματογράφο «είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα…» Αν κάποιος ξεφύλλιζε και στεκόταν στα κεντρικά άρθρα των ναυαρχίδων του αστικού Τύπου θα διέκρινε με ευκολία την προφανή διάθεση στήριξης της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ σε συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές. Καθώς βρίσκονται σε εξέλιξη διεθνείς επαφές και συζητήσεις, ενόψει της έναρξης της επίσημης διαπραγμάτευσης με «Ευρωπαίους εταίρους» και «δανειστές», ο αστικός Τύπος διαμορφώνει ένα κλίμα που συνοψίζεται στο εξής: Πρέπει όλοι να σταθούμε δίπλα σε αυτή την …προσπάθεια, σε αυτήν τη διαπραγμάτευση.

Μια διαπραγμάτευση που – εάν κάποιος δει πιο ψύχραιμα τις πραγματικές συνθήκες και γεγονότα – στο επίκεντρό της βρίσκεται ο τρόπος που ο ελληνικός λαός θα συνεχίζει να πληρώνει με μεγάλο κόστος ένα χρέος που δεν δημιούργησε ο ίδιος, το πώς θα θωρακιστεί η ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων, πώς θα προχωρήσουν «μεταρρυθμίσεις» (που, όπως τόνισε χτες ο πρωθυπουργός κατά τη συνάντησή του με τον Γάλλο Πρόεδρο, αποτελούν επιδίωξη της κυβέρνησης, δεν τις επιβάλλει κανείς), πώς θα εξασφαλιστεί ζεστό χρήμα για την ανάκαμψη του κεφαλαίου.

Οι διατυπώσεις όπως: «Κάθε καλόπιστος Ελληνας πολίτης θέλει να πετύχει η διαπραγμάτευση» ή οι αναφορές περί «πανευρωπαϊκής εκστρατείας για την προώθηση των ελληνικών αιτημάτων» και διάφορα άλλα, σκόπιμα, δείχνουν ότι για άλλη μια φορά οι εργαζόμενοι θα δεχτούν πλύση εγκεφάλου, για να στηρίξουν αυτήν τη διαπραγμάτευση που γίνεται για λογαριασμό του κεφαλαίου.

Πολύ γρήγορα, εφημερίδες που στήριζαν τη «μνημονιακή πολιτική» άλλαξαν και σήμερα στηρίζουν τη διαπραγμάτευση της κυβέρνησης, ακόμα και αν κάνουν εποικοδομητικές παρατηρήσεις για το τι πρέπει να προσέξει η νέα κυβέρνηση. Δεν διήνυσαν όμως και τόσο μεγάλη απόσταση όσο θα νόμιζε κανείς.

Θυμίζουμε ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έχει ξεκαθαρίσει ότι θα υπάρξει νέο πρόγραμμα σε συμφωνία με τους δανειστές. Οτι θα τηρηθούν όλες οι δεσμεύσεις προς τα «γεράκια των αγορών», που σημαίνει αποπληρωμή των δανείων από το λαό. Οτι κοπιάζει για τη σωτηρία του «κοινού ευρωπαϊκού μας σπιτιού», δηλαδή της ΕΕ, όπως επανέλαβε χτες ο πρωθυπουργός απ΄ το Παρίσι, επιβεβαιώνοντας την αποδοχή όλων όσα σημαίνουν ΕΕ (μνημόνια διαρκείας, διαρκής επιτήρηση, αποδοχή των αντιλαϊκών Συνθηκών κ.λπ.). Ολα αυτά, όμως, η νέα κυβέρνηση διακηρύσσει πως μπορεί να τα υλοποιήσει με καλύτερο τρόπο από την προηγούμενη, με διαφορετικό μείγμα διαχείρισης, αξιοποιώντας τη διαπάλη που διεξάγεται συνολικά στην Ευρωζώνη για τη χαλάρωση της περιοριστικής πολιτικής και εξασφαλίζοντας με καλύτερους όρους την εργατική – λαϊκή ενσωμάτωση. Η διεθνής συγκυρία βοηθά να εμφανίζεται ως «ηρωισμός» μια πολιτική συμπεριφορά που υπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα τμημάτων του κεφαλαίου… Χαρακτηριστικές είναι οι επισημάνσεις μερίδας του Τύπου – που απευθύνονται και στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, της ΝΔ – ότι όταν ένας Ομπάμα παρεμβαίνει έτσι στις εξελίξεις δεν μπορεί ένα αστικό κόμμα να κάνει πως δεν καταλαβαίνει.

Το τέλος της λιτότητας που επαγγέλλονται αφορά τη στήριξη του κεφαλαίου και δεν περιλαμβάνει το τέλος του «λιτού βίου» για το λαό, τους εργαζόμενους, που θα συνεχίζουν να ζουν με στερήσεις, με υποβαθμισμένα δικαιώματα και ανάγκες, ακόμα και όταν υλοποιηθούν αυτά τα ελάχιστα που τους υπόσχεται η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Αντί, λοιπόν, οι εργαζόμενοι να γίνουν χειροκροτητές μιας διαπραγμάτευσης ξένης προς τα συμφέροντά τους οφείλουν να παλέψουν για ανάκτηση όλων όσα έχασαν την περίοδο της κρίσης, για τα σύγχρονα δικαιώματα και ανάγκες τους.

(Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύεται από τη στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Πέμπτης 5 Φλεβάρη.)