1936 Γαλλία, Λαϊκό Μέτωπο: «Πίσω δεν γυρνάμε»
Του Θεόδωρου Αραβανή
Μερικές ημέρες πριν από τις εκλογές του Μαΐου του 1936 εις την Γαλλία σε κάποιο σαλόνι της αριστοκρατικής συνοικίας του Ωτέιγ εις το Παρίσι, είχαν συγκεντρωθεί αξιωματικοί, τραπεζίτες, βιομήχανοι, εκδότες, ο συνταγματάρχης Λα Ρόκ και ο νεαρός αεροπόρος Ζαν Μερμόζ (πρωτοπόρος του αεροπορικού ταχυδρομείου).
Και όλοι συμφώνησαν με την γνώμη ότι ήταν προτιμότερο να αφήσουν το Λαϊκό Μέτωπο που επέπρωτο να κερδίσει τις εκλογές του Μαΐου να ξεθυμάνει κάτω από τα σφάλματά του ως κυβέρνηση.
Στις 14 Ιουλίου (του ίδιου έτους 1936) ο πανηγυρισμός για την Εθνική εορτή της Γαλλίας είναι και πανηγυρισμός για την πριν από 40 ημέρες νίκη του Λαϊκού Μετώπου στις Γαλλικές εκλογές. Ο τίτλος της εφημερίδος λέει: «Εμπρός Γαλλία του Λαϊκού Μετώπου». Σε κάποια χαρμόσυνη σκηνή ο Ρέι Βεντούρα με την ορχήστρα του, τους περίφημους Κολλεζιέν, τραγουδούσαν το τραγούδι με τίτλο: «Όλα πάνε πολύ καλά κυρία μαρκησία». Το ρεφραίν το τραγουδούσε ο Κοκό Ασλάν, ένας νέος ψηλός και μελαχρινός, που πρέπει να ήταν Ανατολίτης και έπαιζε σαξόφωνο στην ορχήστρα του Βεντούρα. Το τραγούδι εις την ιστορία έμεινε σαν το λάιτ μοτίβ του Λαϊκού Μετώπου.
Δηκτικός ο τίτλος του τραγουδιού, αμφίσημος και ειρωνικός κάλυπτε και τους αντιδραστικούς. «Η φωτιά που καταστρέφει όλα τα υπάρχοντα της μαρκησίας είναι ακριβώς η κρίση την οποία το Λαϊκό Μέτωπο δεν θα ξεπεράσει, ενώ ο αρχιθαλαμηπόλος δηλαδή η φωνή του τύπου (των εκδοτών που προσαρμόζονται για το κέρδος των σε κάθε κατάσταση) λέει ότι όλα πάνε καλά και εκτός απ΄ την φωτιά που κατέστρεψε τον μεγάλο στάβλο με τα άλογα, τον πύργο της μαρκησίας ολόκληρο, τον αφέντη που απανθρακώθηκε»,… όλα πάνε καλά κατά τα άλλα!!!
Ακόμη και αυτό το λάιτ μοτίβ στην ασημαντότητά του θεωρούσαν οι αντιδραστικοί ότι θα συμβάλει εις την αποσύνθεση του Λαϊκού Μετώπου και της κυβερνήσεως του Λέο Μπλούμ. Οι 40 ώρες εργασίας την εβδομάδα -το οκτάωρο ουσιαστικά- και η μία εβδομάδα άδεια με αποδοχές είχαν πλέον κατορθωθεί. Το Σάββατο τα πρώτα αυτοκίνητα που είχαν στην σκεπή το καλάθι για πικ νίκ, ποδήλατα, μοτοσυκλέτες, αλλά και διθέσια ποδήλατα με ζευγάρια, με οικογένειες και μοναχικά άτομα πήγαιναν για το γουίκ έντ, όπως λένε οι Άγγλοι που από χρόνια είχαν την συνήθεια αυτή.
Μετά τα Χριστούγεννα ο πρωθυπουργός Λέο Μπλούμ εξήγησε ότι οι μεταρρυθμίσεις στοιχίζουν πολύ και ότι οι Γάλλοι το 1937 θα πρέπει να σφίξουν ακόμη το ζωνάρι. Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 1936 εμφανίζονται εις τους τοίχους του Παρισιού οι πρώτες αφίσες της Διεθνούς Εκθέσεως, που θα πρέπει να φέρει δόξα εις το Λαϊκό Μέτωπο και την γαλλική πρωτοβουλία. Και ακριβώς κοντά σε μια από αυτές τις ανοιχτογάλαζες αφίσες με την καραβέλα να αυλακώνει την τρικυμισμένη θάλασσα, υπάρχει μια επιγραφή με κιμωλία: … «Πίσω δεν γυρνάμε».
