Η αυτοπροσδιορισθείσα ως κυβερνητική αριστερά
Ή ο ελιτισμός των τρίτων δρόμων που ξυρίζει σύριζα τους πολίτες
O θάνατος της μεσαίας τάξης
Του Θεόδωρου Αραβανή
Σύμφωνα με την τρέχουσα νομοθεσία (ψηφίστηκε πριν 20-30 μέρες) της σημερινής του 2015 κατάστασης (25/01/2015-20/08/2015,
α) το δημόσιο (δηλαδή το Ελληνικό κράτος) δεν προηγείται ως απαίτηση στα των πλειστηριασμών των κατοικιών, έστω και αν το ίδιο έχει εγγεγραμμένο βάρος ταυτά.
Και β) η αφορολόγητη εμμέσως μέχρι σήμερα εκπαίδευση, φορολογείται πλέον με ΦΠΑ 23% (δηλαδή έμμεσα) σε όλο το φάσμα της. (Τονίζω φορολογικά εμμέσως).
Δεν χρειάζεται άλλος συμβολισμός, από τα παραπάνω φορολογικά ή θεσμικά μέτρα, για να κατανοηθεί το σκληρό νεοαριστερό-καπιταλιστικό μένος και μίσος σε βάρος της μεσαίας τάξης, από την παραπάνω κρατούσα κυβερνητική άποψη.
Η ανάπτυξη της μεσαίας τάξης, ως τάση, σε κάθε Εθνικό επίπεδο αποτρέπει την δημιουργία των ζωνών εξαρτήσεως γεωγραφικά και υπερεθνικά ή και μειώνει τον βαθμό εξάρτησης μιας χώρας μέσα στην ζώνη επιρροής. Και αυτή η ανάπτυξη της μεσαίας τάξης, υπήρξε μόνιμη επιδίωξη και επίτευξη τελικά, της μεταπολεμικής συγκρότησης στον πλανήτη (και στην χώρα μας) για πιότερη κοινωνική ευημερία.
Η πρακτική της κυβερνητικής 25/01/2015-20/08/2015 αυτοπροσδιορισμένης ως αριστερά διακυβέρνηση στις μέρες μας, δεν είναι παρά η αντανάκλαση των χρόνιων ιδεολογικών ιδιαιτεροτήτων της, ως δήθεν δημοκρατικής αριστερής κουλτούρας, «των τρίτων δρόμων», του ανέξοδου ελιτισμού και ιδεολογικής αυτοφιλαυτίας των μεταπολιτευτικών ετών (κάτι prive εσωτερικά και sui generis συνασπισμοί, κλπ σκευάσματα προοδευτικών δήθεν ωριμάνσεων, ελάσσονος όμως προσωπικής material προσπάθειας και αυξημένης βολευτικής τάσης).
Το μόνο που ξέχασε η παραπάνω αριστερή κυβερνητική άποψη, είναι να προτάξει καπίστρι (καπιστράνα κατισθμίως) και μπαλτίμια (άλλο αν θα τα δεχτούν οι πολίτες), μια και αυτοί -οι πολίτες- εκλαμβάνονται ως υποζύγια (ζώα μεταφορικά) ανελέητων δοσιμάτων και φόρων και πιθαναγκαστικών θεσμικοτήτων.
Να μην αναφερθούμε διόλου στην εξαπλωμένη στον ιστορικό χρόνο προοδευτική προσπάθεια κάθε χώρας, για πιότερη ανεξαρτησία μέσα στο διεθνές τοπίο και στο πλαίσιο των δυνατοτήτων της κάθε χώρας πάντα, και με βάση τον βαθμό της μεσαίας τάξης αυτής της χώρας.
