Φατσούλες 😺

Όπως το είχαμε γράψει: σαν τη κλώσα με τα κλωσοπούλια, που ξενογεννούσε τα αυγά κι έκανε μετά από καιρό θριαμβευτικά την εμφάνισή της. Στην αρχή έφερε το πρώτο, γραπωμένο από το σβέρκο. Πέρασε λίγη ώρα μέχρι να βρει τον κατάλληλο χώρο που θα πρόσφερε προστασία, αν και είχε γίνει αυτή τη φορά μια πρόχειρη προετοιμασία.

– Ένα έκανε!

– Μπα, με τέτοια κοιλιά, αποκλείεται.

Δεν πέρασε πολύ ώρα και ξεκίνησε να φέρνει το ένα μετά το άλλο. Κάθε φορά από ένα. Η απόσταση που είχε γεννήσει δεν ήταν και τόσο κοντά στο σπίτι.

Δύο, τρία, τέσσερα… Κι όλα με γαλανά μάτια. Φατσούλες… 😻 Τα προσέχει, δεν μπορείς να πεις. Πάνω καταπάνω είναι. Στο καθάρισμα βοηθάει καμιά φορά και η γιαγιά.

Μπουσουλάνε ακόμα. Αρχίζουν όμως και μεγαλώνουν. Όλα μέλι γάλα ως ώρας. Τώρα τι θα γίνει στο μέλλον, όταν θα αρχίσουν να φέρνουν σβούρα τις γλάστρες και τα παρτέρια με τα λουλούδια -άλλη μεγάλη αγάπη κι αυτά- θα δούμε… Είναι κι ο δρόμος…