Με επιτυχία … και προβληματισμό η εκδήλωση του «Φηγός» Αλεξάνδρου

Παρουσιάστηκε από την κα Ν. Οικονομοπούλου η «αόρατη» πόλη της Λευκάδας

Παρά τη διαφαινόμενη κούραση και τη διοικητική στασιμότητα, ελλείψει εκδήλωσης ενδιαφέροντος από την πλευρά των μελών για αλλαγή «σκυτάλης» στο σύλλογο -η θητεία του σημερινού ΔΣ έχει παραταθεί από τον Μάρτιο που ήταν να γίνουν εκλογές-, πραγματοποιήθηκαν για μια ακόμη φορά με επιτυχία στην πλατεία του ορεινού οικισμού Μαυρογιαννάτα της κοινότητας Αλεξάνδρου οι εκδηλώσεις του συλλόγου φίλων Αλεξάνδρου «Φηγός» με τίτλο «Συζητάμε για τον άλλο τρόπο».

Δεν θα μπορούσε να είναι και διαφορετικός ο τίτλος για έναν σύλλογο που έχει ανοίξει εδώ και αρκετά χρόνια τώρα, με σωρεία παρεμβάσεων, μέσα από το διάλογο και τον προβληματισμό ατόμων και συλλογικοτήτων, την ατζέντα του άλλου δρόμου και του άλλου τρόπου ανάπτυξης για το νησί μας και ο οποίος έχει βάλλει ήδη, ανεξάρτητα από την όποια μελλοντική του πορεία, ανεξίτηλα τη σφραγίδα του στα πολιτιστικά δρώμενα του νησιού μας, με τη διοργάνωση μιας σειράς εκδηλώσεων που διαφέρουν ριζικά, τόσο ως προς το περιεχόμενο όσο και ως προς την ποιότητα, απ΄ αυτές που βιώνουμε κάθε καλοκαίρι στο νησί μας και κάποιοι θέλουν, παρά τις ποικιλόμορφες κιτς αποχρώσεις, να τις αποκαλούν ακόμη παραδοσιακές.

Λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων -να διευκρινίσουμε επειδή τυγχάνουμε μέλος του ΔΣ ότι είχαμε ξεκαθαρίσει ευθύς εξαρχής τις προτεραιότητες- δεν μπορέσαμε να παραβρεθούμε στο κομμάτι των εισηγήσεων, που περιλάμβανε μια εισαγωγή στο θέμα εκ μέρους του ΔΣ, έναν περίπατο στην «αόρατη» πόλη της Λευκάδας από τη νέα ηλικιακά αρχιτεκτόνισσα κα Νόνικα Οικονομοπούλου, συζήτηση από στέλεχος ΑΝΙΟΝ Α.Α.Ε., στην οποία συμμετέχει ο Δήμος Λευκάδας ύστερα από πρόταση της δημοτικής Αρχής για τη διαχείριση του νέου προγράμματος CLLD/LEADER Ιονίων Νήσων για την περίοδο 2014-2020 και την προβολή του πιο κάτω διάρκειας 36 λεπτών ντοκιμαντέρ Skyros-LIFE Biodiversity.

Τώρα, ως προς την ΑΝΙΟΝ δεν χάσαμε σίγουρα και πολλά πράγματα, αφού αφενός μεν τα έχουμε ξανακούσει αφετέρου δε είναι δεδομένο το πλαίσιο και η αυστηροποίηση των κριτηρίων που θέτουν για όλα αυτά τα προγράμματα, όπως και να λέγονται, τα υπουργεία με σκοπό να πάνε τα όποια λεφτά στις τσέπες αυτών που υπάρχει κατεύθυνση για να πάνε…

Ως προς την «αόρατη» πόλη της Λευκάδας είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε με την ευγενέστατη και άριστα καταρτισμένη εισηγήτρια κα Νόνικα Οικονομοπούλου, η οποία δέχτηκε ευγενικά στο περιθώριο της εκδήλωσης να μας πει, εν είδη συνέντευξης, κάποια πράγματα και την οποία ευχαριστούμε – τα σκίτσα είναι της ίδιας:

«Η «αόρατη» πόλη είναι γιατί μεταφερόμαστε στις πίσω όψεις των κτιρίων, στα στενά της Λευκάδας, και όχι στον κεντρικό πεζόδρομο, στο παζάρι, και στα θαλάσσια μέτωπα, που ούτως ή άλλως ο κόσμος τα βλέπει, κι είναι εύκολο να τα δει κανείς. Είναι αυτά που ψάχνουμε να βρούμε. Να βρούμε την ουσία των πραγμάτων, αυτά που δεν έχουν πειραχτεί, δεν έχουν αλλοιωθεί ουσιαστικά και έχει και να κάνει με τις αόρατες πόλεις του Ίταλο Καλβίνο. Παραπέμπει, ας πούμε, στις χειρονομίες που έκανε ο Μάρκο Πόλο προκειμένου να περιγράψει μια πόλη. Είναι η χειρονομία, η συνθετική δομή, ο κανόνας της σύλληψης. Είναι η γροθιά, είναι ο αγκώνας, είναι η αγκαλιά που έχει ένα κτίριο για παράδειγμα. Γι΄ αυτό η «αόρατη» πόλη.»

«Φυσικά. Έχουμε ούτως ή άλλως το αντισεισμικό δομικό σύστημα, που είναι το περίκλειστο, το λίθινο και η ξύλινη ελαφριά κατασκευή. Όλο αυτό το σύστημα είναι μοναδικό στην Ελλάδα. Ένα αυτό, και δεύτερο ο πολεοδομικός ιστός. Και τα δύο αυτά καθιστούν τη Λευκάδα ως τόπο παραδοσιακό και ιστορικό, με το ΦΕΚ. Επομένως θα πρέπει να διατηρήσουμε τη φυσιογνωμία της».

«Φυσικά εκεί είναι το θέμα, ότι πρέπει να διατηρήσουμε αυτή τη φυσιογνωμία που δεν έχει να κάνει μόνο με τη μορφή αλλά και την ουσία των πραγμάτων. Δηλαδή, δεν μπορείς να έχεις μεγάλα ανοίγματα. Τα ανοίγματα ήταν για συγκεκριμένο λόγο έτσι όπως είχαν φτιαχτεί. Η στοά πρέπει να διατηρηθεί, δεν μπορεί να την κλείνει κάποιος. Έχει να κάνει με την ουσία των πραγμάτων, τον αερισμό, το φως, τη βροχή. Η στοά είναι ένα αρχιτεκτονικό στοιχείο που φιλτράρει την είσοδο και προστατεύει από τον ήλιο και τη βροχή. Δεν είναι απλά ένα μορφολογικό στοιχείο αλλά έχει και την πρακτική της αξία. Από εκεί ξεκινάμε και έπειτα έρχεται η μορφή».

«Αυτή δεν είναι μία νοσταλγική περιήγηση, όπως είπα και στο τέλος της παρέμβασής μου. Είναι μια πρόταση για το ιστορικό κέντρο. Για την επανάκτηση κελυφών, για την διατήρηση των ιστορικών μνημείων, για το δημόσιο χώρο. Για την επανάχρηση των υπαίθριων χώρων, να γίνονται δράσεις στους υπαίθριους χώρους, εκεί που πρέπει και είναι ο φυσικός τους τόπος. »

«Φυσικά, έγινε ολόκληρη κουβέντα, αλλά υπήρχε πρόταση πραγματική εδώ. Θα μπορούσαν να γίνονται ξεναγήσεις, να υπάρχει μία διαδρομή, να υπάρχει διδασκαλία έξω από κάθε κτίριο για την ιστορία του. Από εκεί και πέρα να υπάρχει γραφείο ιστορικού κέντρου, όπως έγινε στην Κέρκυρα, για να μπορέσει να διατηρηθεί. Δεν μπορεί το γραφείο τουριστικών πληροφοριών να είναι ένα κιόσκι, έχω ξανακάνει αυτή τη κουβέντα. Έχουμε τόσα κτίρια που δυστυχώς παλαιώνουν και καταλήγουν… Το κτίριο του Σικελιανού ευτυχώς φτιάχτηκε. Το κτίριο Ζαμπελίων; Θα πέσει σε λίγο. Έχουμε κτίρια που μαρτυρούν ακριβώς την ιστορία του τόπου και πρέπει να τα διατηρήσουμε και να τα χρησιμοποιήσουμε.»

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με κεράσματα που προσέφερε στους καλεσμένους ο σύλλογος και μουσική από το πρεβεζάνικο μουσικό σχήμα «ΔΙΑΚΡΟΤΗΜΑ», μέλος του οποίου αφού ευχαρίστησε για την πρόσκληση επαίνεσε την ομορφιά του Αλεξανδρίτικου τοπίου λέγοντας: «Είναι πάρα πολύ όμορφα και νομίζω ότι είστε πολύ τυχεροί που μπορείτε και ζείτε εδώ…».