Τα 40 χρόνια από την ίδρυσή του γιόρτασε ο Σύλλογος Αλεξανδριτών Αττικής
Στο πλαίσιο της εκδήλωσης έγιναν η απονομή των βραβείων «Χριστόφορος Βρεττός» και η επίσημη ονοματοθεσία της πλατείας του οικισμού Μαυρογιαννάτα Αλεξάνδρου
Ο πρόεδρος του συλλόγου Ευγένιος Μανωλίτσης
Στα 40 χρόνια από την ίδρυση του συλλόγου ήταν αφιερωμένη φέτος η εκδήλωση που διοργανώνει κάθε Δεκαπενταύγουστο στην πλατεία του οικισμού Μαυρογιαννάτα Αλεξάνδρου η Ένωση των εν Αττική Αλεξανδριτών Λευκάδας «οι Σκάροι», όπως είναι η ακριβής ονομασία του συλλόγου.
Έτσι, κατά τη διάρκεια της φετινής εκδήλωσης το βράδυ της Κυριακής 14 Αυγούστου τιμήθηκαν οι διατελέσαντες από την ίδρυσή του την Άνοιξη του 1976 πρόεδροι του συλλόγου, στη μνήμη των οποίων τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή. Αυτοί ήταν ο Κολυβιάτης δικηγόρος και αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης Σπύρος Ανδρ. Κονδυλάτος (ήταν μέλος της ΚΕ του ΕΑΜ Λευκάδας και για τη δράση του κατά τη διάρκεια της Εθνικής Αντίστασης εξορίστηκε το 1947 στον Εύδηλο της Ικαρίας), ο Διονύσης (Νιόνιος) Δουβίτσας, που υπήρξε και ο μακροβιότερος πρόεδρος της Ένωσης, και ο Σίμος Σούνδιας.
Ο Κολυβιάτης δικηγόρος και αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης Σπ. Κονδυλάτος
Στο ιστορικό της δημιουργίας του συλλόγου, τα ιδρυτικά του μέλη, την πληθώρα των δραστηριοτήτων του όλα αυτά τα χρόνια, τη δημιουργία της ποδοσφαιρικής ομάδας «ΚΕΡΑΥΝΟΣ» (την ιδέα είχε ο Φίλιππος Μανωλίτσης που συνεχίζει ακόμη μέχρι σήμερα να ασχολείται με την ομάδα, η οποία δραστηριοποιείται χωρίς Αλεξανδρίτες πλέον στο Περιστέρι) καθώς και στην έκδοση της εφημεριδούλας «Αντίλαλοι απ΄ τους Σκάρους», αναφέρθηκε ο σημερινός πρόεδρος της Ένωσης, Ευγένιος Μανωλίτσης.
Η ποδοσφαιρική ομάδα του συλλόγου «Κεραυνός»
Κατά την διάρκεια της ομιλίας του προβάλλονταν σλάιτς από παλιές δραστηριότητες του συλλόγου, έργο με το οποίο είχε επιφορτιστεί ο σημερινός γραμματέας Δημ. Μανωλίτσης.
[Gallery not found]Είναι αλήθεια ότι ο σύλλογος είχε πέσει για αρκετά χρόνια στην αφάνεια. Επαναδραστηριοποιήθηκε όμως πριν έξι χρόνια με την πρωτοβουλία συχωριανών μας που ζουν στην Αθήνα και συνεχίζει ξανά, παρά τις δυσκολίες που υπάρχουν, το πλούσιο έργο του, συμπεριλαμβανομένου σε αυτό και την έκδοση της εφημερίδας «Αντίλαλοι απ΄ τους Σκάρους» που μόλις πρόσφατα κυκλοφόρησε στην τρίτη κυκλοφοριακή της περίοδο το 25ο φύλλο. (Δες εδώ).
Από την μεριά μας ευχόμαστε στο σύλλογο και στην εφημεριδούλα του να τα χιλιάσουν, αλλά προϋπόθεση γι΄ αυτό είναι, όπως τόνισε ο πρόεδρος του συλλόγου, η ανανέωσή του από άποψης ανθρώπινου δυναμικού με νέα πλέον Αλεξανδριτόπουλα, που κακά όμως τα ψέμματα έχουν αδυνατίσει γι΄ αυτούς οι δεσμοί με τις προγονικές εστίες και τα όποια βιώματα ή ακόμη και τα ακούσματα, που αποτελούν προϋπόθεση, δεν επαρκούν έτσι κι αλλιώς στους περισσότερους στο βαθμό που θα έπρεπε, ώστε να υπάρξει και το απαιτούμενο δέσιμο.
[Gallery not found]Έκκληση για το σκοπό αυτό απηύθυνε ο Ευγ. Μανωλίτσης, ο οποίος είπε: «Κάνουμε έκκληση στα νέα Αλεξανδριτόπουλα της Αθήνας, το μαθητή, τον φοιτητή, τον βιοπαλαιστή να έλθουν κοντά στο σύλλογο και σε αυτό θα πρέπει να παίξουμε ρόλο και εμείς οι γονείς.»
[Gallery not found]Θα θέλαμε να σταθούμε λίγο στους «Αντίλαλους απ΄ τους Σκάρους» που αποτέλεσαν από την αρχή της κυκλοφορίας τους και για ένα μεγάλο διάστημα τον συνδετικό κρίκο μεταξύ των όπου γης απόδημων Αλεξανδριτών με την ιδιαίτερή τους πατρίδα, τους οικισμούς του Αλεξάνδρου, σε μια εποχή μάλιστα που εξέλειπε το διαδίκτυο, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κι όλα αυτά, και η επικοινωνία με την πατρίδα γινόταν ακόμη με γράμματα και κάνα τηλέφωνο που και που. Όντας μετανάστης την εποχή εκείνη θυμάμαι με πόση λαχτάρα περιμέναμε όλοι την εφημεριδούλα του συλλόγου για να μάθουμε τα νέα του χωριού, από τα κοινωνικά -ποιος πέθανε και ποιος ζει- μέχρι τα ιδιαίτερα προβλήματα που αντιμετώπιζαν τα χωριά μας.
Ονοματοθεσία της πλατείας του οικισμού των Μαυρογιαννάτων σε «Πλατεία Πάνου Σπ. Μανωλίτση»
Στο πλαίσιο της εκδήλωσης έγινε και η επίσημη ονοματοθεσία της πλατείας του οικισμού σε «Πλατεία Πάνου Σπ. Μανωλίτση», ο οποίος ήταν στρατιωτικός και είχε διατελέσει βουλευτής Λευκάδας, εκλεγείς στις 28 Νοεμβρίου 1910 για την Διπλή Αναθεωρητική Βουλή με το κόμμα των Φιλελευθέρων του Ελευθερίου Βενιζέλου.
[Gallery not found]Υλοποιήθηκε έτσι μια ομόφωνη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου Λευκάδας, ύστερα από πρόταση του τοπικού συμβουλίου Αλεξάνδρου. Το εκτενές βιογραφικό του τιμώμενου διάβασε ο γενικός γραμματέας του συλλόγου Δημ. Μανωλίτσης, ο οποίος αναφέρθηκε επίσης στην πολυτάραχη εκείνη ιστορική περίοδο που ξεκινά με τον ατυχή, όπως συνηθίζεται να λέγεται, Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 και φθάνει μέχρι το Κίνημα στο Γουδί το 1909 από τον Στρατιωτικό Σύνδεσμο. (Δες εδώ το βιογραφικό).
Απονομή Βραβείων και Επαίνων «Χριστόφορος Βρεττός»
Στο ξεκίνημα επίσης της εκδήλωσης πραγματοποιήθηκε η απονομή, για πρώτη φορά φέτος, των χρηματικών βραβείων για τους πρωτεύσαντες στις Πανελλήνιες Εξετάσεις για την εισαγωγή στα Α.Ε.Ι.-Τ.Ε.Ι. και των επαίνων σε όλους τους επιτυχόντες, που θέσπισε ο απόδημος στην Αμερική Κολυβιάτης (από τον οικισμό Κολυβάτα Λευκάδας) Χριστόφορος Ηλ. Βρεττός.
[Gallery not found]Ο θεσμοθέτης, που παρίστατο στην εκδήλωση, αφού ευχαρίστησε το σύλλογο για την ενσωμάτωση της απονομής των βραβείων στις εκδηλώσεις του, γνωστοποίησε τα ονόματα της επιτροπής βραβείων, ώστε να τα γνωρίζει το ευρύτερο κοινό, αφού, όπως είπε, σκοπός είναι ο θεσμός να προχωρήσει και να μείνει για πάντα. Η επιτροπή απαρτίζεται από τους: Ευγένιο Βρεττό, Πλοίαρχο του ΠΝ, Κώστα Βερύκιο, πρόεδρο του Συλλόγου Νικιάνας «οι Σκάροι» και Σπύρο Νίκα, πρόεδρο της κοινότητας Αλεξάνδρου.
Απευθυνόμενος στα παιδιά που βραβεύτηκαν ο Χριστ. Βρεττός, αφού σύγκρινε την πρώτη περίοδο της μετανάστευσης (1900-1940) στην Αμερική, όπου πήγαιναν τότε άνθρωποι αγράμματοι στην πλειοψηφία τους, κάποιοι με φουστανέλες ακόμη όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, με αποτέλεσμα να βρίσκονται στην τελευταία κατηγορία και να ισχύει γι΄ αυτούς το «No Greeks, no blacks, no dogs», με τη σημερινή κατάσταση των απόδημων, που έφτασαν οι Έλληνες της πέμπτης πλέον γενιάς να είναι πρώτοι στην εκπαίδευση και στα πανεπιστημιακά ιδρύματα ανάμεσα στις 185 εθνικότητες που ζουν στην Νέα Υόρκη και σε ολόκληρη την Αμερική και δεύτεροι στη σειρά, μετά τους Εβραίους, από οικονομική άποψη, είπε:
«Μην απελπίζεστε για το τι λένε οι σειρήνες και τι γράφει το Focus και διάφορα άλλα περιοδικά, ότι είμαστε έτσι κι αλλιώς. Εσείς να συνεχίσετε τον αγώνα τον καλό, να είστε συνεπείς στο σχολείο σας, να είστε άριστοι στην τάξη σας και να κρατάτε το νόμο του δικαίου. Ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης που δίδαξαν πριν 2.500 χρόνια αυτά που οι άλλοι προσπαθούν σήμερα να μάθουν ήταν Έλληνες.»
[Gallery not found]Τα Αλεξανδριτόπουλα που βραβεύτηκαν ήταν οι: Δουβίτσα Θεοφανεία (πρωτεύσασα στις Πανελλήνιες Εξετάσεις, αναμνηστικό δίπλωμα συνοδευόμενο από χρηματικό βραβείο 1.000 €, απενεμήθη από τον πρόεδρο της κοινότητας Αλεξάνδρου Σπύρο Νίκα), Παπαχρήτος Γεώργιος (δεύτερος πρωτεύσας, αναμνηστικό δίπλωμα συνοδευόμενο από χρηματικό βραβείου 300 €, απενεμήθη από τον απόδημο στη Γερμανία Κολυβιάτη γιατρό Ζώη Βρεττό), Δουβίτσα Ελένη (έπαινος, απενεμήθη από τον πρόεδρο του Πολιτιστικού Συλλόγου Νικιάνας Κώστα Βερύκιο) και Βερυκίου Όλγα (έπαινος, απενεμήθη από τον πρόεδρο της Ένωσης Αλεξανδριτών Αττικής Ευγένιο Μανωλίτση).
Το γλέντι…
Μετά το πέρας των απονομών, αφιερωμάτων και ομιλιών ακολούθησε παραδοσιακό πανηγύρι -όπως γινόταν πάντα τέτοια εποχή με αφορμή τον εορτασμό της Παναγίας της Αλεξανδρίσσας, στην οποία είχε τελεστεί νωρίς το απόγευμα εσπερινός [Δες εδώ]– με τους Αλεξανδρίτες, μεταξύ αυτών αρκετοί απόδημοι από Αυστραλία, Αμερική και Γερμανία, να επιδεικνύουν τις κατά κοινή ομολογία δεινές χορευτικές τους ικανότητες, υπό τους ήχους της τοπικής ορχήστρας «ΜΙΝΟΡΕ»…
[Gallery not found]Το βίντεο…
Το βίντεο της εκδήλωσης είναι του Αηπετρίτη καπετάνιου Κώστα Πατρίκιου.
Ο Σύλλογος Αλεξανδριτών – του ωραίου αυτού πέτρινου νοσταλγικού χωριού- να μην ξεχάσει να τιμήσει τον Δάσκαλο Γιάννη Κατωπόδη που υπηρέτησε τίμια εκπαιδευτικά το χωριό χρόνια.
Είναι και τιμή για την ιστορία του χωριού και για τον σύλλογο.
@ Θοδωρής Αραβανής
Έτυχε να τον έχω όλα τα χρόνια δάσκαλο στο δημοτικό, εκτός από λίγους μήνες που είχε αντικατασταθεί λόγω ενός ατυχήματος που είχε με το μοτοσακό. Λέω τα καλύτερα λόγια όπου σταθώ και όπου βρεθώ – τα έχω πει και προσωπικά στον ίδιο την τελευταία φορά που τον συνάντησα.
Άριστος εκπαιδευτικός. Αρκεί να πω ότι η γνώσεις μου στη Γεωγραφία -λίμνες, ποτάμια, βουνά- έχουν σταματήσει στη Θεσσαλία, αφού δεν μπορέσαμε να διδαχτούμε κάποια βορειότερα διαμερίσματα. Μονοθέσιο την εποχή εκείνη -μέσα της δεκαετίας του ΄60- το δημοτικό σχολείο Αλεξάνδρου. Μια αλάνα όλο το σχολείο. Έξι τάξεις, γύρω στα 60 παιδιά, ξεκινούσε από την πρώτη και κατέληγε στην έκτη τάξη.
Θα έπρεπε όχι μόνο να του κάνουν αφιέρωμα, αλλά να του στήσουμε άγαλμα. Υπάρχουν όμως και αντικρουόμενες απόψεις, όποτε έτυχε να το κάνω νύξη, λόγω της αυστηρότητας κυρίως που εφάρμοσε ως εκπαιδευτικός και δίεπε τις εποχές εκείνες όλο σχεδόν το σύστημα της Α/βάθμιας, και όχι μόνο, εκπαίδευσης.
Είμαστε όμως και ζιζάνια. Αναφέρω ένα περιστατικό. Δεν είχαμε αφήσει φλιτζάνι για φλιτζάνι -έτσι τα λέγαμε- στις κολόνες του τηλεφώνου. Μας κάρφωσε ο αγροφύλακας. Την άλλη μέρα μας κάλεσε ο δάσκαλος και τις φάγαμε εναλλάξ στα χέρια, αφού βέβαια μας εξήγησε ότι με τις πέτρες που πετούσαμε θα μπορούσαμε να κόψουμε κάνα καλώδιο και να μην λειτουργεί το μοναδικό τότε κοινοτικό τηλέφωνο, με ότι συνέπειες μπορούσε αυτό να έχει σε περίπτωση που παρίστατο ανάγκη. Το τηλέφωνο χρησιμοποιούνταν κυρίως την εποχή εκείνη για να καλεστεί κάποιος γιατρός κ.λπ.
Άξιος εκπαιδευτικός και το αποδεικνύει αυτό περίτρανα η πληθώρα των επιστημόνων, σε όλα τα πεδία, που πέρασαν από τα χέρια του κατά την φοίτησή τους στο δημοτικό.