Σαν σήμερα, στις 22 Σεπτέμβρη του 1949, εκτελείται ο Στέργιος Αναστασιάδης
Σαν σήμερα, στις 22 Σεπτέμβρη του 1949, εκτελείται ο Στέργιος Αναστασιάδης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος ήταν υπεύθυνος του παράνομου κομματικού κλιμακίου του ΚΚΕ στην Ελλάδα. Τον αντικατέστησε στο Κλιμάκιο ο Νίκος Μπλουμπίδης, ενώ καθοδηγητικό ρόλο είχε και ο Νίκος Βαβούδης. Λίγες μέρες αργότερα, στις 26 Σεπτέμβρη του 1949, εκτελείται το στέλεχος του ΚΚΕ Βαγγέλης Καββαδίας που είχε καταδικαστεί στην ίδια δίκη επίσης σε θάνατο.
Για τη δίκη που είχε ξεκινήσει στις 2 Σεπτέμβρη του 1949, διαβάζουμε σε εφημερίδα της εποχής (ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, Φύλλο του Σαββάτου 3 Σεπτέμβρη του 1949):
«Ήρχισε διεξαγωμένη χθες εις το Α΄ Τμήμα του Εκτάκτου Στρατοδικείου Αθηνών εις την μεγάλην αίθουσαν του Πρωτοδικείου (οδός Σανταρόζα) ενδιαφέρουσα δίκη, εις την οποίαν κατηγορούμενοι είναι, μέλη της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε., σύνδεσμοι αυτής με κατώτερα κλιμάκια και οργανώσεις του, ως και ανώτερα στελέχη, εν όλο 26. Κατηγορούμενοι είναι οι Στυλ. Αναστασιάδης, Αχιλ. Μπλάνας, Ευάγ. Καββαδίας, Ιω. Ποτήρης, Ιουλία Πλουμπίδου, Μαργαρίτα Κωτσάκη, Χαραλ. Δρακόπουλος, Άννα Σαμαρά, Βασ. Ρουμελιώτης, Γεωργ. Ρουμελιώτης, Ιορδ. Βλάχος, Άρτεμις Βλάχου, Ευαγγελία Δοντοπούλου, Γεωργ. Χρυσαφίδης, Πόπη Σκορδίλη, Χριστοφ. Αναστασόπουλος, Πρίαμος Βουζιάνης, Φωτεινή Γρίβα, Σαλώμη Αναστασοπούλου, Ιω. Ηλίας, Εσθήρ Χριστοδούλου, Βασιλική Μπλάνα, Ευαγ. Νώτας, Ιω. Μαργαρίτης, Θεοδ. Κορδώνης και Ι. Κατημερτζής.
Κατά το υπ΄ αριθ. 811/49 κατηγορητήριον ούτοι εισήχθησαν δια να δικασθούν επί παραβάσει του άρθρου 1 παρ. 1 του Γ΄ 46 ψηφίσματος κλπ.
Κατεσκεύαζον πλαστάς ταυτότητας
Οι εκ των κατηγορουμένων Στυλ. Αναστασιάδης, Ευαγ. Καββαδίας, Ιω. Ποτήρης και Μαργαρίτα Κωτσάκη, ως αναφέρει εν συνεχεία το κατηγορητήριον, εκτός της ως άνω κατηγορίας βαρύνονται και δια πλαστήν κατασκευήν και χρήσιν σφραγίδων δημοσίων αρχών, ως και δια την σύνθεσιν και πλαστογραφίαν των δελτίων ταυτότητών των.
Πρώτος εκλήθη να εξεταστή ο μάρτυς κ. Θ. Ρακιντζής, αστυνομικός διευθυντής, ο οποίος εξέθεσεν εις το δικαστήριον την κατά καιρούς οργάνωσιν και δράσιν των συνομωτικών ομάδων του ΚΚΕ. Δια τους κατηγορουμένους Αναστασιάδην και Μπλάναν είπεν ότι ήσαν εκ των ανωτάτων στελεχών του ΚΚΕ, ο μεν Αναστασιάδης μέλος του Πολιτικού Γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής, ο δε Μπλάνας μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και ως σύνδεσμος αυτής γραμματεύς της «Επιτροπής Πόλης». Ο Αναστασιάδης ως μέλος του Πολιτικού Γραφείου διηύθυνε την «κομματικήν οργάνωσιν Νοτίου Ελλάδος» ήτο δε και αρχηγός της «Στενής αυτοάμυνας».
Ο Μπλάνας ήτο εκ των στενών συνεργατών του Αναστασιάδη αμφότεροι δε ευθύνονται δια τας δολοφονίας διαφόρων προσώπων ως και δια ματαιωθείσας υπό των αστυνομικών αρχών τρομοκρατικάς πράξεις.
Ο μάρτυς αστυνόμος κ. Β. Κωσταράς κατέθεσεν ότι ο μεν Αναστασιάδης, ως μέλος του Πολιτικού Γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, αρχηγός της Στενής Αυτοαμύνης και υπεύθυνος της κομματικής Οργανώσεως του ΚΚΕ Νοτίου Ελλάδος, ο δε Μπλάνας ως γεν. Γραμματεύς της «Επιτροπής Πόλης» και σύνδεσμος αυτής με την Κεντρικήν Επιτροπήν του ΚΚΕ, της οποίας ήτο μέλος ευθύνονται δια την οργάνωσιν των δολοφονιών των Μανωλιάσκου, Βαοίτη, Φουστάνου, Μαρκετάκη, Δουβή, Κολλινιάτη και άλλων ως και την τρομοκρατικήν ενέργειαν κατά των φυλακών Χατζηκώστα. Επίσης είχον αποφασίσει τας δολοφονίας του στρατηγού Βαν Φλητ, αρχιστρατήγου Παπάγου, των πολιτικών αρχηγών κ.κ. Ζέρβα, Γονατά και του Παπανδρέου, των κ.κ. Στασινοπούλου, Ταμβακά και Ευσταθοπούλου, Β. Επιτρόπου και αντεπιτρόπων του Εκτάκτου Στρατοδικείου Αθηνών.
Συνεχίζων ο κ. Κωσταράς καταθέτει δια την σύλληψιν των ανωτέρω. Δια τον Μπλάναν λέει ότι συνελήφθη την 31ην Ιανουαρίου 1949 εντός κρύπτης επί της οδού Νιόβης 5 κειμένην οικίαν και κατόπιν εξαώρου ερεύνης.
Μετά του Μπλάνα συνελήφθησαν εντός της κρύπτης, η οποία ήτο κατεσκευασμένη εις τον συνδέοντα την τραπεζαρίαν και κουζίναν διάδρομον, η σύζυγός του Βασιλική και η Μαργαρίτα Κωτσάκη, η οποία ήτο ως β΄ γραμματεύς της «Επιτροπής Πόλης» υπεύθυνος των γυναικών. Την ιδίαν ημέραν, προσθέτει ο μάρτυς, συνελήφθη και ο Χριστ. Αναστασόπουλος υπεύθυνος του παρανόμου Τύπου εις την επί της οδού Δ. Ράλλη 22 οικίαν, εντός κρύπτης.
Δια τον Αναστασιάδην λέγει, ότι όταν συνήλθε το 7ον Συνέδριον του ΚΚΕ, τον Σεπτέμβριον 1945, εξελέγη έβδομον μέλος του Πολιτικού Γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ εγνωστοποιήθη δε η εκλογή του ουχί υπό το πραγματικόν όνομα αλλ΄ υπό το ψευδώνυμον Τάσος Πετρίτης, διότι επρόκειτο να χρησιμοποιηθή ούτος εις παρανόμους και εσωκομματικάς οργανώσεις του ΚΚΕ.
Εις ερώτησιν του συνηγόρου της κατηγορουμένης Μαργαρίτας Κωτσάκη εάν συλλαμβάνονται «άτομα ανήκοντα εις την φιλελευθέραν ή την σοσιαλιστικήν παράταξιν κλπ.» ο μάρτυς απήντησεν ότι συλλαμβάνονται πρόσωπα τα οποία ευθύνονται δι΄ αντικαθεστωτικήν και εγκληματικήν δράσιν και τα οποία δεν λαμβανουν θέσιν έναντι της ανταρσίας.
Β. Επίτροπος -Κύριε πρόεδρε παρακαλώ όπως ο κ. συνήγορος ανακαλέση την ερώτησίν του διότι προσβάλλει την δημοσίαν τάξιν ει δ΄ άλλως να μου δώσετε τον λόγον.
Εις πρόσκλησιν του προέδρου ο συνήγορος ανακαλεί.
Εις το σημείο τούτο διεκόπη η δίκη δια να συνεχισθή σήμερον την πρωΐαν.»
Στις 13 Σεπτεμβρίου εκδόθηκε η απόφαση του Στρατοδικείου για την καταδίκη οκτώ κατηγορουμένων, μεταξύ αυτών και του Στέργιου Αναστασιάδη, σε θάνατο. Διαβάζουμε στην εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ στο φύλλο της Τετάρτης 14 Σεπτεμβρίου:
«Εξεδόθη χθες την εσπέραν η απόφασις του εκτάκτου στρατοδικείου Αθηνών του δικάσαντος τα 26 ηγετικά στελέχη του ΚΚΕ. Δι΄ αυτής κατεδικάσθησαν εις θάνατον δια ψήφων 4-1 οι Αναστασιάδης, Ρουμελιώτης, Καββαδίας και Μπουζιάνης, εις θάνατον δια ψήφων 3-2 οι Ποτήρης, Μαργαρίτα Κωτσάκη, Πόπη Σκορδίλη και Δρακόπουλος και εις ισόβια δεσμά οι Μπλάνας, Μπλουμπίδου, Άννα Σαμαρά, Αναστασόπουλος και Δοντοπούλου. Εκ των υπολοίπων κατηγορουμένων άλλοι κατεδικάσθησαν εις μικροτέρας ποινάς και 5 απηλλάγησαν.»
Ο αστυνομικός Δντής της εποχής της τέως Διοικήσεως Πρωτευούσης ( δηλαδή Αθηνών) έχει αφήσει ιστορική φήμη ως λαγωνικό εγνωσμένης αξίας που μύριζε από μακρυά και φέρμαρε ( σαν τα εκπαιδευμένα κυνηγόσκυλα) τα θηράματά του του αριστερούς , τους κουμουνιστές και κάθε λογής άλλον πολίτη που αντιδρούσε βλέποντας το φα’ί” των χρυσών λιρών των τότε Εθνικοφρόνων κυβερνητικών Εθνοπατέρων, μέσα στους οποίους ήταν χωμένοι ως τα μπγούνια ( μπούνια κατ άλλους ) και όλοι η τότε υψηλόβαθμη αστυνομία για τούτο και υψηλόβαθμοι.
Περνώντας τα χρόνια και αφού και οι χαμηλόβαθμοι αστυνομικοί και αστυφύλακες της εποχής, ως συνταξιούχοι πλέον είχαν καταλάβει εκ των υστέρων το τι γινόντανε τότε με το κρατικό χρήμα και τις χρυσές λίρες, αποκάλυπταν τι είχαν δεί στα χρόνια εκείνα. Και πολλοί απ αυτούς τους απλούς αστυφύλακες τότε, που ήσαν και ορτινάτσες υπουργών και συνοδεύοντες στα ψώνια τις κυρίες των υπουργών “η και σε άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις, έχουν αναφέρει απείρου κάλους ιστορίες ( πάντα με το χρυσό μέταλο και τα εκλεκτά τρόφιμα της εποχής και τις πομπίλιες που ήταν σε καθημερινή βάση η πρακτική για τον Εθνοπατερισμό και τους μύστες του).
Υπάρχει ίδια πληροφορία αστυφύλακα και κατοίκου των Αθηνών ως συνταξιούχου, που αφήνει τις χειρότερες εντυπώσεις για τους ανώτατους τότε κρατικούς διαχειριστές της Αστυφυλακής και με τις ονομασίες που λα’ι’κά τους χαρακτήριζαν οι υφιστάμενοι αστυφύλακες, από όσα έβλεπαν.
Και πολλοί από αυτούς τους αστυφύλακες, καίτοι συμμετείχαν στο διωκτικό παιχνίδι και κυνηγητό των κάθε λογής πεινασμένων πολιτών και της αριστεράς.
Αλλά με τα χρόνια και ως συνταξιούχοι η απόσταση του βιωμένου χρόνου τους έδωσε την δυνατότητα να ξανασκεφτούν και υπό καθεστώς συμφιλίωσης των πολιτών και για τους εαυτούς των ( λάθη ή θετικότητες της δύσκολης εκείνης εποχής). Εξ άλλου και η αστυνομία της εποχής είχε τους νεκρούς της από τις κάθε λογής αντιπαλότητες και μάχες στα Δεκεμβριανά του 1944 και μετέπειτα στην Αθήνα.
Και εργαζόμενοι ήταν και αυτοί ως αστυφύλακες του κράτους.
Με τα χρόνια λοιπόν , οι ίδιοι ως αναστοχασμό και για την δική των ταλαιπωρία τα χρόνια εκείνα και της συνολικής ταλαιπωρίας των πολιτών και των ιδεολογικά αντιθέτων τότε, δεν ήταν επιεικείς ως συνταξιούχοι πλέον απέναντι στους τότε προ’ι’σταμένους τους και κάθε λογής ηγέτες των σωμάτων ασφαλείας, δηλαδή των συμμετεχόντων στην διανομή του χρυσού μετάλλου και την διαχείρηση του κρατικού ταμείου, στο όνομα της Εθνοπατερικής Εθνικοφροσύνης.
Και ο Ρακιντζής όπως και άλλοι ( Πανόπουλος στην υπόθεση ΜΠελογιάννη και άλλοι από την κατοχή Μπουραντάς κλπ παιδιά) και όποιος μπορούσε ήταν ασφαλώς υψηλά ιστάμενοι.
Τα ίδια συνέβαιναν βέβαια και στην επαρχία στις μεγάλες επαρχιακές πόλεις μέχρι και το τελευταίο χωριό.
Αγάντα όλοι για το χρυσό μέταλλο της εποχής.
Και δυστυχώς οι προσωπικές μαρτυρίες και αναφορέςγια την εποχή , χάθηκαν ή χάνονται γιατί εκλείπουν με τα χρόνια οι ζωντανοί μάρτυρες.
Μετά τον λόγο αναλαμβάνει η επιστημονική, διερευνητική, μεθοδευμένη, επιστημονική πανεπιστημιακή ιστορία.!!!!!!
Που και αυτή , είναι με την σειρά της κρατικά χρηματοδοτούμενη ή από διάφορα ιδωτικά και επιχειρηματικά ιδρύματα.!!!!!