Από τα Λαζαράτα στη Λευκάδα, με τα πόδια…

Άμα δεν περπατήσεις δεν βλέπεις… Το δρόμο από Λαζαράτα μέχρι Λευκάδα περπατήσαμε πριν λίγο καιρό, μπαινοβγαίνοντας στα χωράφια δεξιά και αριστερά. Τώρα βέβαια για να λέμε την αλήθεια η αφετηρία ήταν λίγο πιο έξω από τα Λαζαράτα. Στο δρόμο αυτό -χωματόδρομος την εποχή εκείνη- γινόταν την δεκαετία του ΄60 με μεγάλη συμμετοχή οι πορείες ειρήνης στον τόπο μας.

Στα γνωστά μέρη οι ορχιδέες μόλις είχαν αρχίσει να σκάνε. Λιγοστές αυτές που είχαν ήδη ανθίσει.

Λένε ότι ξέρανε οι παλιοί που χτίζανε τα σπίτια τους. Πολλές φορές ήταν και οι ανάγκες το καθοριστικό κριτήριο. Το συγκεκριμένο το θυμόμαστε από πιτσιρικάς να είναι έτσι γκρεμισμένο. Καστρόσπιτο, κουρνιασμένο στο βράχο. Ποιος ξέρει τι ήταν αυτό που έκανε τους ιδιοκτήτες του να το εγκαταλείψουν. Θανατικό, μετανάστευση ή κάτι άλλο;

Το Μνημείο στη θέση «Μπόζα» αφιερωμένο στην εξέγερση των χωρικών το 1819 κατά των Άγγλων κατακτητών και των φίλια προσκείμενων προς σ΄ αυτούς αρχόντων της πόλης που εγκαινιάστηκε στις 20 Ιούλη του 2008 επί Δημαρχίας Γ. Κούρτη (Δες εδώ) στέκει εκεί ακόμη τραυματισμένο, μετά το κλέψιμο τον Μάιο του 2011 των τριών μπρούτζινων πλακών που ήταν ενσωματωμένες πάνω στο Μνημείο. Το ερώτημα είναι πόσο δύσκολο είναι να βρεθεί ο καλλιτέχνης που τις φιλοτέχνησε -ίσως να έχει κρατήσει τα εκμαγεία ή όπως αλλιώς τα λένε- και να αναπληρωθούν οι πλάκες; Γιατί αυτή η αδιαφορία; Γιατί αυτή η ασέβεια προς την ιστορική μνήμη του τόπου μας;

Ανάμεσα στους πρωτεργάτες της εξέγερσης ήταν και ο Παπά Φίλιππος Κολυβάς ποτέ Δημητρίου από τον Αλέξανδρο (οικισμό Κολυβάτα) που αφού απαγχονίστηκε από τους Άγγλους, μαζί με τους Σπύρο Ασπρογέρακα ποτέ Γεωργίου από τους Σφακιώτες, Παπά Θεόκλητο Στραβοσκιάδη ποτέ Σπύρου από την Απόλπαινα και Βασίλειο Πάλμο ποτέ Παπαστάθη από τον Πόρο, πίσσωσαν κατόπιν τα σώματά τους, τα έκλεισαν σε κλούβες και τα κρέμασαν σε περάσματα προς παραδειγματισμό των χωρικών.

Ένα όμορφο εικόνισμα (εικονοστάσι) από τα λιγοστά που έχουν διασωθεί. Σωστό στολίδι, σε απόλυτη αρμονία με το περιβάλλον.

Στην μικρή ευθεία -μία από τις λιγοστές του δρόμου- στα Καρφακέικα, έναν παλιό μικρομαχαλά της περιοχής.

Ογκόλιθοι να συγκρατούν τα λιγοστά χώματα…

Ξερολιθιές, έργα τέχνης του λευκαδίτη ξωμάχου. Καμωμένες με ιδρώτα και αίμα. Μπορεί να «γκαστρώθηκε» και να έπεσε η σκάλα όμως παραμένει..

Την περάσαμε στην αρχή για αλεπού – δεν καλοβλέπουμε κιόλας. Που βρέθηκε εδώ στην ερημιά…

ΠΑΣΟΚ -περασμένα μεγαλεία…- και ΚΚΕ…

Οι Αλυκές Αλεξάνδρου, από την πίσω μεριά του δρόμου και η απέναντι στεριά…

Πανοραμική θέα προς την πόλη της Λευκάδας, όπου το πιο επιβλητικό κτίριο είναι τώρα αυτό του νέου Νοσοκομείου…

Και η Απόλπενα που σκαρφαλώνει όλο και πιο ψηλά στο λόφο…

Ο δρόμος είναι λόγω των συχνών στροφών επικίνδυνος. Μήπως θα έπρεπε να αλλαχθούν κάποια παλιά σήματα κυκλοφορίας και πινακίδες ενόψει και της νέας τουριστικής σεζόν; (Αρκετά έχουν αντικατασταθεί και είναι καινούργια).

Για τα σκουπίδια στις άκρες του δρόμου ό,τι και να γράψουμε και όσες φωτογραφίες να ανεβάσουμε θα είναι λίγα. Η κατάρα μας! Λένε τα παιδιά από την εθελοντική ομάδα Καρυάς να καθαρίσουν την Κυριακή 2 Απρίλη, με αφορμή την εθελοντική εκστρατεία Let’s Do It Greece, το επαρχιακό οδικό δίκτυο Καρυάς – Λευκάδας, μήκους 14 χιλιομέτρων. (Δες εδώ). Μακάρι να τα καταφέρουν θα είναι ο δικός τους πέμπτος άθλος!