Αντισυνταγματική η μονιμοποίηση των συμβασιούχων

Σε αυτό τον τόπο ζούν πολίτες – άνθρωποι και όποιος- όποιοι έχουν βάλει στόχο με τις συμπεριφορές τους να τους τρελάνουν δεν εισφέρουν επ αγαθό καθημερινά, ούτε στα μικρά Ελληνικά έστω και ομφαλοσκοπικά όρια του τόπου.
Η όποια δουλειά ή δουλεία ή εργασία ή απασχόληση ή υποαπασχόληση έμεινε για τους ανθρώπους και για όποιους έμεινε, ένεκα του φάσματος της θηριώδους ανεργίας, τελείται στο χρόνο και δεν είναι ποιητικά αντεπιστρεπτί διεργασία. Μια και το προ’ι’όν της παραγάγει και δομεί τα καθημερινά αποτελέσματα.
Και το συνδετικό κοινωνικό εργαλείο ( η συγκολλητική κοινωνικά κόλλα) δεν είναι παρά η δουλειά, η εργασία έστω και υπό όποια μορφή παρουσιάζεται ως απασχολησιμότητα έστω κατά καιρούς.
Και μπορεί μια εποχή η αμοιβή της εργασίας να προηγείται της ίδιας της εργασίας ( εποχή παχιών αγελάδων), αλλά σε εποχή δυσκολίας, η εργασία ή έστω η απασχολησιμότητα προηγείται της αμοιβής της.
Και η τέχνη διαχείρησης του κοινωνικού, δεν είναι άλλη παρά η διατήρηση της κοινωνικής συγκολλήσεως , και προς αυτή την συγκολλησιμότητα καλά είναι να στρέφονται όλες οι διαχειριστικοδιοικητικές θεσμίσεις και πρακτικές . Ειδ” άλως θα πρέπει να κινηθούμε στο επίπεδο της μεταφυσικής θέσμισης για την συγκρότηση της καθημερινότητας. Και η καταφυγή στην μεταφυσική θέσμιση έχει όρια εξόχως πεπερασμένα και περιορισμένα για την λειτουργία του καθημερινού κοινωνικού στοιχείου.