«Λευκάδα, η πόλη του ποδήλατου»…

Μια υπαίθρια έκθεση μεταλλοτεχνίας της Καίτης Ματαφιά Χόρτη

Φέτος κάνε κάτι διαφορετικό. Βάλε στο πρόγραμμά σου μια μοναδική εμπειρία. Επίλεξε έναν ξεχωριστό τόπο διακοπών με κριτήριο το αγαπημένο σου ποδήλατο!

Με αφορμή την έκθεση «Λευκάδα, η πόλη του ποδήλατου», από τις 18 Ιουλίου έως τις 23 Αυγούστου 2017 στην «ξέρα» του Ιβαριού (Λιμνοθάλασσα) της Λευκάδας. Μια υπαίθρια εικαστική θεματική παρέμβαση με 7 μεγάλου μεγέθους έργα μεταλλοτεχνίας της Καίτης Ματαφιά Χόρτη, επισκέψου τη Λευκάδα, το νησί των ποιητών (Βαλαωρίτης, Σικελιανός) που σου χαρίζει απόλυτη χαλάρωση και ξεγνοιασιά!

Κάνε ορθοπεταλιές στη Γύρα (Λιμνοθάλασσα) της Λευκάδας, εξορμήσεις με το ποδήλατο στο Νυδρί… (Μαδουρή και Σκορπιός) αλλά και για τους πιο θαρραλέους μέχρι τη Βασιλική!

1. Η Λευκάδα είναι ο τόπος του ποδήλατου. Ένα προικισμένο νησί ιδανικό για ποδηλατοπορείες αφού συνδυάζει απόλυτα την ήπια φυσική μορφολογία με την άσκηση και τη διασκέδαση.

2. Η εύκολη και οικονομική πρόσβαση (μια μικρή γέφυρα χωρίζει τη Λευκάδα από την Αιτωλοακαρνανία) σου δίνει τη δυνατότητα να έρθεις και να φύγεις από το νησί χωρίς κόπο και έξοδα όποια στιγμή το επιθυμήσεις.

3. Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της Λευκάδας είναι η οικεία ατμόσφαιρα που αποπνέει το νησί, μια ιδιαιτερότητα που την αντιλαμβάνεσαι από τη πρώτη στιγμή!

4. Η Λευκάδα σε περιμένει με τις πεντακάθαρες θάλασσες στις πιο πολυβραβευμένες παραλίες (Πόρτο Κατσίκι, Κάθισμα, Εγκρεμνοί) για να σου χαρίσει μοναδικές χαρές!

5. Οι γευστικές απολαύσεις, η απλόχερη φιλοξενία, η αμόλυντη φύση είναι μόνο μερικά από τα δεκάδες προτερήματα της Λευκάδας!

«Λευκάδα, η πόλη του ποδήλατου» – 18 Ιουλίου έως 23 Αυγούστου

Το Πνευματικό Κέντρο Δήμου Λευκάδας και η Ένωση Ξενοδόχων Λευκάδας διοργανώνουν στην «ξέρα» του Ιβαριού (Λιμνοθάλασσα) της Λευκάδας μια υπαίθρια εικαστική θεματική παρέμβαση με 7 μεγάλου μεγέθους έργα μεταλλοτεχνίας της Καίτης Ματαφιά Χόρτη.

“H σύνθεση των έργων έχει βασιστεί στη μεταμόρφωση του ποδήλατου. Τα ποδήλατα αν και είναι μιας πρωτόλειας μορφής “εργαλεία”, είναι ολοκληρωμένα μηχανήματα που εμπεριέχουν την έννοια της αυτονομίας και της ανεξαρτησίας. Με ένα ποδήλατο μπορείς να διασχίσεις όλο τον κόσμο, το ίδιο που μπορεί να κάνει κι ένας ερωδιός, μια μέλισσα, ένα παρυδάτιο πουλί…

Στις πιθανές ερωτήσεις “γιατί ποδήλατο” και “γιατί μεταλλοτεχνία”, το ποδήλατο είναι ένα μηχάνημα που έχει πολλές ζωές. Δεν μπορείς να το πετάξεις όταν πλέον θα έχει παλιώσει ως μεταφορικό μέσο. Πρέπει να του δώσεις μια ευκαιρία ακόμη…

Η μεταλλοτεχνία είναι η τέχνη που πάει τα πράγματα παρακάτω. Ακολουθεί τη νέα μορφή που τους δίνεις. Υποδηλώνει δυναμισμό αντίστοιχο με εκείνον του μετάλλου”.

Δυο λόγια για τη δημιουργό: H Καίτη Ματαφιά Χόρτη κατάγεται από την πόλη της Λευκάδας όπου επιστρέφει κάθε καλοκαίρι γιατί αισθάνεται πως τη συνδέουν πολλά με αυτή. Έχει μέσα της τις μυρωδιές του νησιού, τις βόλτες στον κάμπο και στη Γύρα όπου έτρεχε με το ποδήλατο μικρή και όπου έμαθε και τις κόρες της να κάνουν ποδήλατο. Δημοσιογράφος επί 35 χρόνια σε περιοδικά της Αθήνας, συγγραφέας και εκδότρια παιδικών βιβλίων (Οι Ιστορίες του Μπούμπη), κράτησε δυνατή τη σχέση της με την τέχνη και το περιβάλλον.

Ξεκίνησε το εικαστικό της “ταξίδι” το 2008 με δασκάλα την Ευδοκία Παπουλή. Ολοκλήρωσε τους κύκλους μαθημάτων των εργαστηρίων Περαντινού σε Αθήνα και Πάρο. Παράλληλα, συμμετέχει σε περιβαλλοντικές οργανώσεις με ακτιβιστικές δράσεις (Αγρός Ελληνικού). Με το ποδήλατο άρχισε να ασχολείται το 2011 συγκεράζοντας τις δύο μεγάλες της αγάπες: ποδήλατο και γλυπτική. Θεωρεί τη Λευκάδα τόπο έμπνευσης και δημιουργίας.

Υπάρχει μια βασική αρχή στη Γλυπτική. Μαθαίνεις να κοιτάς το περίγραμμα των πραγμάτων. Από τη στιγμή που ασχολήθηκα με τη Γλυπτική, το 2008, βλέπω τα πράγματα με άλλο μάτι. Το ποδήλατο είναι μία από τις μεγάλες μου αγάπες. Ειδικά στη Λευκάδα η χρήση ποδήλατου είναι μια ευχάριστη -και στην κυριολεξία μοναδική- εμπειρία!

Παρατηρώντας τα δεκάδες ποδήλατα που κυκλοφορούν στην πόλη μού γεννήθηκε η ιδέα να φτιάξω κάποιο έργο με εξαρτήματα ενός ποδήλατου. Το πρώτο ποδήλατο που μετέτρεψα σε έργο ήταν το παλιό ποδήλατο του Βασίλη Κατωπόδη (Καλάκιας), και αναπαριστά μια γυναίκα, τη Ζωή-ποδήλατο (έχει και μεταφορική έννοια). Μετά από αυτό συγκέντρωνα ποδήλατα με σκοπό να φτιάξω κι άλλα έργα. Το δεύτερο ήταν η Πεταλούδα. Ένα δύσκολο έργο που στήθηκε επάνω σε ένα σπαστό ποδήλατο. Ακολούθησε η κατασκευή του μεγαλειώδους Ερωδιού. Αμέσως μετά το Παρυδάτιο πουλί, η Πεταλούδα στο ποδήλατο, η Πασχαλίτσα, η Μελισσούλα και έπεται συνέχεια…

Η κατασκευή ενός έργου από ένα “διαλυμένο” ποδήλατο ενέχει τη δυσκολία του πώς θα χρησιμοποιήσεις κάθε κομμάτι. Για παράδειγμα μια σέλα ενός παλιού ποδήλατου μου έδωσε την ιδέα ενός κεφαλιού πουλιού. Το εξάρτημα ενός ποδήλατου μου δίνει την έμπνευση για να αρχίσω ένα έργο. Η συναρμολόγηση (όπως θα ήταν ίσως η πιο σωστή λέξη) των κομματιών σε μια νέα σιδερένια κατασκευή αρχίζει από ένα εξάρτημα ποδήλατου επί του οποίου δομείται ένα έργο. Κάθε εξάρτημα μπορεί να αποτελέσει τμήμα ενός εντελώς διαφορετικού έργου. Το σημαντικότερο είναι πως τα ποδήλατα αν και είναι μιας πρωτόλειας μορφής “εργαλεία”, είναι ολοκληρωμένα μηχανήματα που εμπεριέχουν την έννοια της αυτονομίας και της ανεξαρτησίας. Με ένα ποδήλατο μπορείς να διασχίσεις όλο τον κόσμο, το ίδιο που μπορεί να κάνει κι ένας ερωδιός, μια μέλισσα, ένα παρυδάτιο πουλί…

Στις πιθανές ερωτήσεις “γιατί ποδήλατο” και “γιατί μεταλλοτεχνία” θα απαντούσα πως το ποδήλατο είναι ένα μηχάνημα που έχει πολλές ζωές. Δεν μπορείς να το πετάξεις όταν θα έχει πλέον παλιώσει ως μεταφορικό μέσο. Πρέπει να του δώσεις μια ευκαιρία ακόμη… Επίσης για τη μεταλλοτεχνία θα έλεγα πως είναι η τέχνη που πάει τα πράγματα παρακάτω. Ακολουθεί τη νέα μορφή που τους δίνεις. Υποδηλώνει δυναμισμό αντίστοιχο με εκείνον του μετάλλου.

Βέβαια όλα αυτά τα έργα πραγματοποιήθηκαν χάρη στον Ιωάννου Χ. ο οποίος επιμελήθηκε την κατασκευή τους με ιδιαίτερο ζήλο. Η δουλειά του είναι αξιοθαύμαστη!