Απλά …γεια ! Καλοκαίρι ’17
Μεγανήσι-Καλοκαίρι 2017
Της Έλλης Καββαδά
Τρεις μήνες και κάτι κι είμαστε πάλι εδώ να γράψουμε και να αποχαιρετήσουμε ακόμα ένα καλοκαίρι μας.
Όπως τόσα καλοκαίρια στο νησί που έρχονται και φεύγουν αλλά παραμένουν έντονα σαν ξεχωριστή ανάμνηση στις ζωές μας πότε καλή, πότε κακή, πότε αδιάφορη.
Κι αυτό το καλοκαίρι ήταν ήσυχο και γρήγορο μου φάνηκε, με καλές και κακές στιγμές.
Οι ντόπιοι άργησαν πολύ να έρθουν και αρκετοί, φίλοι κυρίως, δεν ήρθαν καθόλου. Αισθητές και αναντικατάστατες οι απουσίες τους…
Στην ίδια σκηνή και φέτος ίδιοι ήχοι, ίδιες εικόνες και ίδιες μυρωδιές …
Με μικρές αλλαγές στο σενάριο αλλά πάντα με τους ίδιους βασικούς πρωταγωνιστές. Εμάς και εσάς.
Γιατί οι καταστάσεις αλλάζουν. Οι άνθρωποι παραμένουν οι ίδιοι.
Το καστ συμπλήρωσαν μερικοί γκεστ που έκαναν φέτος ένα πέρασμα και πρόσθεσαν γνωριμίες αλλά και αναμνήσεις στο καλοκαιρινό μας άλμπουμ.
Έτσι γνωρίσαμε νέους ανθρώπους που πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους στους επισκέπτες μας μέσα από τον χώρο των επιχειρήσεων.
Η Σούλα, Στέλα η Μαρία, ο Γιαννάκης, η Κούλα, η Κατερίνα και άλλοι, έπαιξαν το ρόλο τους στην καθημερινότητά μας.
Πρόσωπα που γνωρίσαμε, ήρθαμε κοντά και μοιραστήκαμε το άγχος, την κούραση τα καλά και τα κακά της δουλειάς.
Παιδιά που αναζήτησαν το μεροκάματο στο Μεγανήσι κι έγιναν φίλοι. Που πήραν από μας αλλά και μας έδωσαν στο πέρασμα τους από δω.
Και νέοι επισκέπτες ή φίλοι φίλων που ήρθαν για πρώτη φορά στο νησί και μπήκαν μαζί με τους παλιούς στο φαν κλαμπ.
Ξεκινώντας το καλοκαίρι ήρεμα και χαλαρά κι αφού τέλειωσε επιτέλους το survivor κι ο Ντάνος πήρε το έπαθλο, το νησί ανεβάζει σταδιακά ρυθμούς τον Ιούνιο, μέχρι που να ξεκινήσει δυναμικά τον Ιούλιο, να φτάσει στο πικ του Αυγούστου και να κατεβάσει σιγά σιγά μπαίνοντας στο Σεπτέμβρη.
Πιο χαλαρό αυτό το καλοκαίρι. Πιο λίγες οι «μέρες του τρόμου» μα πιο έντονες. Με πολύ καλό κόσμο στο νησί, ξένους και Έλληνες. Και με πολλούς διάσημους να μας επισκέπτονται και φέτος. Από ότι φαίνεται το Μεγανήσι αποτελεί πια προορισμό αφού μεγάλα ονόματα της σόου μπιζ έρχονται κάθε χρόνο στο νησάκι μας. Από τον Αλιάγα μέχρι την Μενεγάκη αλλά και πολύ γνωστοί επιχειρηματίες με πολυτελή σκάφη επιλέγουν το Μεγανήσι για να αράξουν. Τόσο η ησυχία όσο και η προστασία της ιδιωτικής τους ζωής είναι αυτό που τους φέρνει εδώ κάθε χρόνο.
Δεν έλειψαν τα event οι εκδηλώσεις οι μουσικές βραδιές και τα εκρηκτικά γενέθλια με τα γνωστά εφετζίδικα βεγγαλικά.
Οι νύχτες όμως γενικά ήτανε πιο υποτονικές από ποτέ. Τέλειωναν νωρίς και αθόρυβα για τους περισσότερους. Μόνο λίγη νεολαία κράταγε τη νύχτα μέχρι αργά. Κι η μουσική ξένη κυρίως. Τα ελληνικά εκείνα βράδια που σε έβγαζαν ξημέρωμα από το μαγαζί δεν υπήρχαν, με ελάχιστες εξαιρέσεις μέσα στο δεκαπενταύγουστο.
Το despacito, μας despacito κυριολεκτικά τα νεύρα κι έτσι καταφεύγαμε στο «μιουζικ μπολ» για να ακούσουμε ελληνικό στίχο. Κάτι σαν Μύκονο δηλαδή που τα ελληνικά παίζουν μετά τις τρεις το πρωί.
Γι αυτό και η βραδιά του Μέντη με νησιώτικο και κλαρίνο βρήκε μεγάλη ανταπόκριση από τον κόσμο. Όση και η ανάγκη του να βγει και να περάσει καλά.
Γι΄ αυτό και στα Greek night του Γάντζου δεν έβρισκες τραπέζι τις Παρασκευές.
Όπου εκεί ένα νέο αστέρι ανατέλλει και ξεσηκώνει τα πλήθη με τη φωνή και την σκηνική του παρουσία.
Ο Νικολά αποτελεί καλλιτεχνική αποκάλυψη και δίκαια νομίζω θα πρέπει να του απονεμηθεί η πλακέτα του ανερχόμενου καλλιτέχνη-performer της χρονιάς.
Ζεστό το φετινό καλοκαίρι με πολλές μέρες καύσωνα που ζέσταναν τα νερά… απόλαυση για όσους τα χάρηκαν. Κι η ζέστη έφερε βροχή και η βροχή χαλάζι και ανεμοθύελλα που έπνιξε κυρίως το Σπαρτοχώρι που ακόμα μετράει ζημιές. Ούτε φύλλο δεν έμεινε όρθιο . Πάει το κρασί πάει το λάδι. Το μεγαλύτερο πλήγμα όμως ήταν στο ζαρζαβατικό. Γι΄ αυτό κι ο Νίκος λάνσαρε νέα φρούτα φέτος στο κατάστημα. Δροσερά και ομορφοσούσουμα σαν αυτόν. Φρούτα και λαχανικά από όλο τον κόσμο στόλιζαν τον πολύχρωμο πάγκο του. Πέρσι λίτσι φέτος τίτσου και καρύδες με ζουμί. Και κάτι αγρατσούμπρα μέσα σε μικρά φερετράκια που έγιναν ανάρπαστα.
Κατά τα άλλα όμως το Σπαρτοχώρι είχε μεγάλη αύξηση τουρισμού και τα μαγαζιά δούλεψαν καλύτερα από κάθε άλλη χρονιά. Γραφικό και ήσυχο «τράβηξε» πολύ κόσμο που έκανε «αποκέντρωση» από το πολύβουο Βαθύ.
Και το Κατωμέρι δεν έμεινε πίσω. Γεμάτες βραδιές με πολύ κόσμο, που απολάμβανε ουζομεζέ καθημερινά και κοκορέτσι μετά μουσικής τις Παρασκευές.
Κι ο έλληνας που έχει το τζόγο στο αίμα του, εκεί έβρισκε στρωμένο καρέ για τζογολί και Θανάση κάθε απόγευμα.
Στο Κατωμέρι μπορούσες να ακούσεις και ελληνικά από νωρίς.
Ανεβασμένα γενικά σε κίνηση ήταν και τα δύο χωριά.
Έντονη φέτος και η παρουσία της αστυνομίας και με τον φόβο των μηνύσεων και των κλήσεων στους παραβάτες γίναμε πιο προσεκτικοί.
Τα μπλόκα έφεραν αποτέλεσμα, τα χαρτάκια έδιναν κι έπαιρναν και τα κατοστάευρα έπεφταν βροχή. Ο φάρος που αναβόσβηνε μέχρι αργά τις νύχτες χαμήλωσε τα ντεσιμπελ έφτιαξε εξατμίσεις κι έκανε πολλούς να το ρίξουν στο περπάτημα. Ακόμα και τα παιδιά στην πλατεία χαμήλωσαν τον τόνο της φωνής τους.
Δεν πτόησε όμως τους ιερόσυλους που μπήκαν στην εκκλησία της Παναγίας και πήραν ότι πολύτιμο υπήρχε.
Άκαρπες οι έρευνες μέχρι τώρα, άφαντοι και οι κλέφτες.
Άφαντος κι ο μικρός Τζόι που χάθηκε παραμονή της Παναγίας. Άφαντη και η Σαμάνθα που έχουμε να την δούμε από τον Ιούλιο. Ακόμα ρωτάνε οι τουρίστες, ακόμα αναρωτιόμαστε κι εμείς. Η εξαφάνιση δηλώθηκε, κίνητρο δόθηκε αλλά χωρίς αποτέλεσμα.
Μόνο να είναι καλά τα ζωντανά…
Ο καιρός περνάει κι ο κόσμος έχει γεμίσει το νησί. Εκδηλώσεις, γιορτές γενέθλια πάρτι, βόλτες. Τα φιλαράκια είναι όλα εδώ. Τα σπίτια ανοιχτά και οι αυλές γεμάτες.
Κι εμείς σε καθημερινούς ρυθμούς δουλειάς με τα πάνω μας και τα κάτω μας. Τα νεύρα τα αστεία τα καλαμπούρια μας. Και με τις ατάκες μας που όπως κάθε χρόνο «έγραψαν» και φέτος…
«Κλαρίνο»( Για τις μέρες της αναδουλειάς).
«Πάμε; Σκωθήτε» (άσχετο αλλά έπαιζε καθημερινά).
«Φτιρούγα έεις» (Αγρινιώτης προμηθευτής).
Πάλε;;;;πάλε;;; (Ασχολίαστο).
Τα θέματα προς συζήτηση που μας απασχολούσαν ήταν πολλά και με μεγάλη ποικιλία. Κουτσομπολιό, εικασίες, πολιτικά, προσωπικά, επαγγελματικά κοινωνικά, στις παρέες που ξεκινούσαν από δύο και μεγάλωναν.
Και φυσικά οι σχολιασμοί των περαστικών ανάλογα με την εμφάνισή τους. Οι απαραίτητες αγκαλιές στους πελάτες και ο υγιής πάντα (σιγά) ανταγωνισμός μεταξύ των όμορφων…
Το φαινόμενο του κινητού και του face book δεν έλειψε και φέτος. Εκνευριστική συνήθεια που δυστυχώς συνεχίζεται και εξαπλώνεται με ανησυχητικό ρυθμό. Ήρθε και το instagram κι έδεσε. Και να οι selfie και να το chek in και να οι αναρτήσεις με τα βίντεο και τα τραγούδια και να οι φωτογραφίες, και να τα σχόλια…
Αχ αυτό το face book…
Στο μεταξύ τα αποτελέσματα των εξετάσεων έχουν βγει και οι νέοι φοιτητές χαλαροί πια ετοιμάζονται για την νέα τους ζωή. Και πάλι το Μεγανήσι τα κατάφερε.
Νέα ζωή και για τα ζευγάρια που παντρεύτηκαν μέσα στο καλοκαίρι. Ένα από αυτά η Γιώτα και ο Μιχάλης.
Οι καλοκαιρινές μέρες μεγάλες γεμάτες και κουραστικές ακόμα και για αυτούς που έκαναν διακοπές. Ο ήλιος η θάλασσα και το κυνήγι στους δρόμους. Ο καφές η μεσημεριανή μπύρα στις καντίνες και το ξενύχτι.
Νέες πινελιές και νέα προϊόντα προστέθηκαν και στις υπηρεσίες μας.
Νέα κοκτέιλ υπερπαραγωγή κι οι καινούργιες μπύρες με η χωρίς αλκοόλ. Τα χειροποίητα επιδόρπια και τα καινούργια πιάτα στα μενού. Ξενόφερτες ονομασίες που σε μπερδεύουν και όμορφα χρώματα που σε παραπλανούν.
Αν ονομάζαμε ένα κοκτέιλ «Χουντρουπούντα» ή «Πασουμάκι» το γράφαμε στο μενού, ή φτιάχναμε σούσι από δρόγγο και το λέγαμε droggo-sousi θα γινόταν ανάρπαστο. Όλα είναι θέμα marketing. Κι όλα αυτά μαζί και άλλα τόσα είναι καλοκαίρι.
Οι σύντομες νύχτες που δεν σου φτάνουν με τίποτα. Το ξενύχτι για να δεις φίλους και δικούς σου ανθρώπους. Ένα ποτό για να χαλαρώσεις από τη δουλειά, που γίνονται δύο και τρία. Κι η καλή παρέα που σε παρασύρει.
Καλοκαίρι είναι το πρωινό ξύπνημα η ένταση της δουλειάς κι ο απογευματινός ύπνος που είναι σκότωμα.
Το σώμα που είναι συνεχώς σε υπερένταση και πάει μόνο του. Η νύστα που δεν υπάρχει, και η κούραση που δεν αισθάνεσαι όσο τρέχεις. Αυτή εμφανίζεται στο τέλος της σεζόν.
Κι ενώ κοιμάσαι καλύτερα σέρνεσαι εξαντλημένος και τα μάτια σου κλείνουν συνέχεια.
Καλοκαίρι είναι το εκνευριστικό βουητό των κουνουπιών όταν προσπαθούν να σου πιουν το αίμα. Κι οι νύχτες γίνονται εφιαλτικές. Κι ενώ αυτοχαστουκίζεσαι ελπίζοντας ότι θα πετύχεις κανένα λες από μέσα σου:
«Πιές όσο θέλεις διάολε και φεύγα». Ξυπνάς ανάβεις τα φώτα κι αρχίζεις το κυνηγητό με ότι βρεις μπροστά σου. Ησυχία… Άφαντα. «Τα σκότωσα» σκέφτεσαι, αλλά εκείνα κρυμμένα περιμένουν να σε ξαναπάρει ο ύπνος για να αρχίσουν ξανά επίθεση, ομαδική αυτή τη φορά. Την άλλη μέρα ξυπνάς με τα σημάδια στο κορμί σου και στους τοίχους από το αίμα σου. Μα πόσο χωράει μέσα αυτή η προβοσκίδα….
Κι η μυρωδιά από το φιδάκι την ταμπλέτα η το Αουτάν κοντεύει να σε σκάσει, κι αυτά που έχουν πάθει ανοσία συνεχίζουν να βουίζουν μες το αυτί σου. Και μες την απόλυτη ησυχία είναι σαν να ακούς αεροπλάνο να πέφτει πάνω σου.
Καλοκαίρι είναι και το ροχαλητό που ακούγεται από το ανοιχτό παράθυρο του γείτονα μέσα στην απόλυτη ησυχία.
Τα μόνιμα απλωμένα μαγιό κι οι πετσέτες στις απλώστρες. Οι αραδιασμένες σαγιονάρες στην αυλή κι οι μυρωδιές από τα γεμιστά, τις μελιτζάνες και τα φασολάκια που σκορπάει στον αέρα ο αποροφητήρας.
Είναι τα λερωμένα από την ξυπολυσά πατουσάκια που αρνούνται να φορέσουν τα μοντέρνα παπουτσάκια που φέρνει η νονά και προτιμούν τη ξόφτερνη σαγιονάρα.
Τα ματωμένα γονατάκια από τις πτώσεις με το ποδήλατο.
Είναι οι ταλαίπωρες γιαγιάδες κι οι παππούδες που χάνουν τη βολή τους και κοιμούνται στρωματσάδα για να χωρέσουν τα παιδιά και τα εγγόνια. Ακόμα και οι φίλοι τους.
Μα πάνω από όλα καλοκαίρι είναι εκείνα τα φεγγάρια που φέρνουν περίεργα συναισθήματα. Και κάνουν το κάθε τι που νοιώθεις έντονο μεγάλο, εύκολο ή δύσκολο.
Και τότε συναντιούνται ή χάνονται οι άνθρωποι. Κι εκεί μαλώνουν ή τα ξαναβρίσκουν οι φίλοι.
Χωρίζουν η ξανασμίγουν τα ζευγάρια. Τελειώνουν οι ξεκινούν νέοι έρωτες.
Οι παρεξηγήσεις που γίνονται ή λύνονται με ένα ποτό παραπάνω.
Μιλάς πολύ ή καθόλου, και θες σε ένα φεγγάρι να τα ζήσεις όλα. Λες και το καλοκαίρι είναι όλη σου η ζωή. Σαν νάναι η μόνη σου ευκαιρία να πεις, να κάνεις, να νοιώσεις, να βγείς να χορέψεις να περάσεις καλά και να κρατήσεις όμορφες στιγμές. Χωρίς φόβο με άλλοθι τα φεγγάρια. Τώρα που είναι όλοι εδώ. Τώρα που είναι μαζί σου. Γιατί σε λίγο θα φύγουν κι ο χειμώνας είναι μακρύς και δύσκολος. Και φέτος θα μείνουμε πιο λίγοι και θα περιμένουμε το άλλο καλοκαίρι.
Ετούτο πέρασε. Γρήγορα όπως όλα τα καλοκαίρια μας. Τώρα έχουν επιστρέψει όλοι. Πίσω στα δύσκολα. Στη δουλειά στο σχολείο στο τρέξιμο. Κι έχουν φύγει ακόμα περισσότεροι. Και ο Σεπτέμβρης μας βρίσκει πιο λίγους.
Για μια νέα αρχή, για μια νέα ζωή, για μια νέα ευκαιρία, ένα νέο ξεκίνημα. Καλή αρχή λοιπόν σε αυτούς. Καλή πρόοδο στα παιδιά που αλλάζουν σχολείο και καλή ζωή σε εκείνους που την αναζητούν μακριά από εδώ.
Κι εδώ τελειώνει άλλο ένα καλοκαίρι. Από τώρα μετράμε αντίστροφα. Μετράμε στιγμές…
Να είναι όμορφες ξεκούραστες και ευτυχισμένες …
Και μέχρι να βρεθούμε ξανά, θα πούμε…
Απλά …Γειά!
(Πηγή: Meganisi Times)
