Μιχαήλ Καραβέλας: Ο απόστρατος Συνταγματάρχης, κρατικός τοπογράφος και εκπονητής το 1924-1926 του σχεδίου της πόλης της Λευκάδας

Ο Μιχαήλ Καραβέλας ήταν απόστρατος Συνταγματάρχης και κρατικός τοπογράφος. Λίγα χρόνια προτού πεθάνει είχε εκλεγεί σύμβουλος της Κοινότητας Λευκάδας. Στα επιτεύγματά του ήταν το 1924-1926, όταν παραιτήθηκε με τη θέλησή του από το στρατό, η εκπόνηση του σχεδίου της πόλης της Λευκάδας. Όπως ακούσαμε μόλις σήμερα το σχέδιο αυτό είχε χρησιμεύσει στο παρελθόν σε εκπροσώπους της τοπικής Αυτοδιοίκησης για την απεικόνιση και διασφάλιση της δημοτικής περιουσίας. Ένα, ίσως και το μοναδικό, αντίγραφο του σχεδίου θα πρέπει να βρίσκεται σήμερα στο Δήμο Λευκάδας – απευθυνθήκαμε στη Χαραμόγλειο Βιβλιοθήκη μήπως και βρίσκεται κάποιο αντίγραφο αλλά ήταν κλειστή, οπότε θα επανέλθουμε.

Ο Μιχαήλ Καραβέλας έλαβε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913, στο Μακεδονικό Μέτωπο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στην Εκστρατεία της Ουκρανίας και τέλος στις επιχειρήσεις της Μικράς Ασίας, όπου είχε επιλεγεί μεταξύ πολλών ομοιοβάθμων του ως υπασπιστής του πρίγκηπα Ανδρέα, που ήταν διοικητής της 12ης Μεραρχίας με το βαθμό του υποστράτηγου στο μικρασιατικό μέτωπο και προήχθη τον Ιούλιο του 1921, πριν την εκστρατεία του Σαγγαρίου, σε αντιστράτηγο και με την ιδιότητά του αυτή σε διοικητή του Β΄ Σώματος Στρατού.

Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας τραυματίστηκε δύο φορές και είχε τιμηθεί με μια σειρά παράσημα.

Aπό την δίκη του πρίγκιπα Ανδρέα από έκτακτο επαναστατικό δικαστήριο το 1922

Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή και την καταδίκη σε θάνατο του πρίγκηπα Ανδρέα, μια καταδίκη που δεν εκτελέστηκε ποτέ από την Επαναστατική Στρατιωτική Κυβέρνηση, ύστερα από μεσολάβηση της βρετανικής κυβέρνησης (με παρέμβαση του Πάγκαλου το στρατοδικείο του αναγνώρισε το ελαφρυντικό «της τελείας απειρίας περί την διοίκησιν ανωτέρων μονάδων» και τον καταδίκασε στις 20 Νοεμβρίου 1922 στην ποινή της ισόβιας υπερορίας και της διαγραφής από το μητρώο των αξιωματικών), ο Συνταγματάρχης Μιχαήλ Καραβέλας υπέβαλε την παραίτησή του και αποσύρθηκε στην ιδιωτική ζωή εγκαθιστάμενος στη γενέτειρά του την Λευκάδα.

Το 1926, κλήθηκε από την οικουμενική κυβέρνηση του Αλέξανδρου Ζαΐμη ξανά στην ενεργό υπηρεσία. Φοίτησε στην Ακαδημία Πολέμου και λίγο αργότερα τοποθετήθηκε διοικητής στο Σύνταγμα της Αλεξανδρούπολης. Το 1928, όταν ανέλαβε μετά τις εκλογές της 28ης Αυγούστου η κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου, ετέθη με διάταγμα σε αποστρατεία και απομακρύνθηκε οριστικά από τις τάξεις του Στρατού.

Κατά τα έτη 1924-1926 που ιδιώτευε στη Λευκάδα σύνταξε αφιλοκερδώς τον τοπογραφικό χάρτη (σχέδιο) της πόλης της Λευκάδας, που αποτέλεσε στη συνέχεια τη βάση για τον ηλεκτροφωτισμό της πόλης.

Στις κοινοτικές εκλογές της 4ης Αυγούστου του 1929 «οι συμπολίται του ευγνωμονούντες την παρά των φίλων του υποβληθείσα υποψηφιότητά του υπεστήριξαν μετά φανατισμού, εκλέξαντες τον Μιχαήλ Καραβέλαν, δια καταπληκτικής πλειοψηφίας Κοινοτικόν Άρχοντα» (σ.σ. σύμβουλο της Κοινότητας Λευκάδας).

Ο Μιχαήλ Καραβέλας πέθανε «μετά μακράν και οδυνηρόν νόσον» το πρωί της 25ης Απριλίου του 1932. Το απόγευμα της ίδιας μέρας έγινε η κηδεία του. Στις 4.00 το απόγευμα τελέσθηκε στο ναό του Αγίου Νικολάου η νεκρώσιμος ακολουθία. Τη νεκρική πομπή συνόδευσε η Φιλαρμονική, ενώ «όργανον της Αστυνομικής Διευθύνσεως έφερεν επί προσκεφαλαίου τα διάσημα του εκλιπόντος μεθ΄ ων είχε τιμηθεί κατά την εν στρατώ σταδιοδρομίαν του».

Εκ μέρους του Κοινοτικού Συμβουλίου κατέθεσε στεφάνι ο πρόεδρος της Κοινότητας Λευκάδας Δημήτριος Γιαννουλάτος, ο οποίος εκφώνησε και τον επικήδειο. Είπε:

«Πολύτιμε συνεργάτα,

είναι μοιραίον ο θάνατος να πλήσσει ακαίρως εκείνους οι οποίοι περισσότερον αναγκαιούσι και είναι πολύτιμοι δια την ζωήν των άλλων. Ανήκες εις την μεγάλην Πατρίδα δια την οποίαν πολλάκις προέταξες το στήθος σου υπέρ των δικαίων της εις τα πεδία των μαχών εις όλους τους πολέμους της εποχής μας.

Αφωσιώθης ολοψύχως εις την εξυπηρέτησιν της μικράς σου πατρίδος όταν εκουσίως απεμακρύνθης του Στρατού και προσέφερες ως και άλλοι τας πολυτίμους γνώσεις σου και άοκνον εργασίαν, δι΄ αυτό η Κοινότης Λευκάδος δι΄ εμού καταθέτει το στεφάνι αυτό με τα λουλούδια της ελάχιστον δείγμα της ευγνωμοσύνης δια τας μεγίστας υπηρεσίας που της προσέφερες.

Αιωνία η μνήμη σου αλησμόνητε Φίλε».

Πηγή: Δημοσιεύματα στον τοπικό τύπο της εποχής εκείνης