Χοροστατούντος του Μητροπολίτη Προικοννήσου κ. Ιωσήφ ο πανηγυρικός εσπερινός στο Μοναστήρι του Αγ. Γεωργίου στους Σκάρους

Πανηγυρικός εσπερινός με αρτοκλασία τελέσθηκε το απόγευμα της Κυριακής 22 Απριλίου 2018 στο ιστορικό Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου στους Σκάρους στα Κολυβάτα Αλεξάνδρου. Στον εσπερινό χοροστάτησε ο Μητροπολίτης Προικοννήσου* και έξαρχος πάσης Προποντίδος, κ. Ιωσήφ, ενώ συλλειτούργησε ο Μητροπολίτης Λευκάδος και Ιθάκης κ. Θεόφιλος.

Στον εσπερινό παρέστησαν ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Λευκάδας κ. Γρηγόρης Γκογκάκης, ο Αντιδήμαρχος για θέματα Παιδείας κ. Φίλιππος Κούρτης, ο Αντιπρόεδρος του Πνευματικού Κέντρου κ. Σπύρος Αρβανίτης και ο πρόεδρος του Τοπικού Συμβουλίου Αλεξάνδρου κ. Σπύρος Νίκας.

Κηρύσσοντας τον Θείο Λόγο ο Μητροπολίτης κ. Ιωσήφ αφού αναφέρθηκε στον βίο και την πολιτεία του Αγίου Γεωργίου, χαρακτηρίζοντάς τον ως έναν από τους δημοφιλέστερους Αγίους όχι μόνο των ορθοδόξων Ελλήνων, αλλά και όλου του χριστιανικού κόσμου, σημείωσε:

«Δεν υπάρχει μέρος της Ορθοδοξίας που να μην τον γιορτάζει. Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά στην Κύπρο, στην Κωνσταντινούπολη πρώτα-πρώτα, στην Ίμβρο, στην Αλεξάνδρεια, στο Κάιρο, σε κάθε γωνιά της Διασποράς. Όπου πήγαν Έλληνες ορθόδοξοι. Στην Αυστραλία, στην Αμερική, στη Δυτική Ευρώπη, παντού. Όπου πήγαν πήραν και τον Αϊ Γιώργη μαζί τους.

Μεγάλη υπόθεση. Γι΄ αυτό, λοιπόν, -και η Λευκάδα έχει αρκετά πανηγύρια, δεν είναι μόνο το σεβάσμιο τούτο ερειπωμένο Μοναστήρι που εορτάζει, σε πολλά χωριά γίνονται πανηγύρεις σήμερα και αύριο για τον Άγιο Γεώργιο- εμείς καλούμαστε να καθρεφτιστούμε στον Άγιο Γεώργιο και να μιμηθούμε κατά το δυνατόν την πίστη του και την αγάπη του για τον Χριστό και την προθυμία του για θυσία χάρη του Χριστού. Αυτή την πίστη που εκείνος ομολόγησε να την κρατήσουμε ακράδαντη μέχρι την τελευταία μας αναπνοή…

Από την άλλη μεριά αυτά τα σεβάσματα τα οποία οι πατέρες μας, δημιούργησαν προφανώς με υστέρημα – δεν είχε την φήμη ποτέ η Λευκάδα ότι ήταν πλουσιότοπος, ήταν ένα νησί γεωργοκτηνοτροφικό κατά κύριο λόγο, άρα φτωχό. Και όμως κόβανε τη μπουκιά από το στόμα τους για να φτιάξουν εκκλησίες, να φτιάξουν και μοναστήρια. Και όχι όπως όπως, αλλά να τα περιποιηθούν κατά τον καλύτερο τρόπο. Κοίταζα κάποιες λεπτομέρειες προηγουμένως. Κοίταζε αυτόν τον αϊτό εδώ πάνω στο καντήλι. Βλέπετε, για να κρατηθεί το καντήλι έκαναν ένα ολόκληρο ξυλογλυπτικό αριστούργημα. Έτσι πρέπει να ήταν και τα υπόλοιπα, άσχετα ότι σπάσανε. Αυτό δεν είναι λεπτομέρεια. Αυτό δείχνει αγάπη. Αυτό δείχνει διάθεση για θυσία, διότι αυτά ασφαλώς στοιχίσανε. Ένα να τέτοιο τέμπλο δεν γίνεται όπως όπως.

Κοίταγα μέσα στο ιερό τα σπαράγματα των τοιχογραφιών. Αγιογραφήσανε το Ναό με εξαιρέτου τέχνης αγιογραφίες. Δεν βάζανε τίποτε μπογιατζήδες, σκιτζήδες. Βάλανε καλούς τεχνίτες, τους καλοπλήρωσαν, για να φτιάξουνε ωραία πράγματα. Να τιμηθεί ο Άγιος και να δοξαστεί ο Θεός, ο οποίος χάρισε τον Άγιο φύλακα, προστάτη αντιλήπτορα και βοηθό αυτού του λαού. Μας πιάνει βέβαια θλίψη, βλέποντας την ερήμωση. Αλλά αυτή τη θλίψη μην την αφήσετε να ας πάρει από κάτω. Εμείς θα τα κάνουμε καλύτερα, θα πείτε. Δεν είμαστε κατώτεροι των προγόνων μας. Ούτε σε πίστη, ούτε σε φιλότιμο, ούτε σε διάθεση για θυσία. Θα αγωνιστούμε, θα τα φτιάξουμε. Αυτό το Μοναστήρι το ονειρεύομαι μετά από κάμποσα χρόνια αναστηλωμένο, όμορφο, και να αρχίσει σιγά σιγά να δέχεται μέσα μοναχούς. Να ξαναζήσει ως μοναστήρι και όχι απλώς ως ένα απλό προσκύνημα. Όπως ξανάζησε ως Μοναστήρι η Φανερωμένη μας, όπως ξανάζησε ως Μοναστήρι ο Άγιος Νικόλαος της Νηράς.

Είμαι βέβαιος ότι ουδείς θα μείνει ασυντελής. Όλοι θα βάλουν το λιθαράκι τους. Εντάξει, είπαμε στην εποχή που είμαστε της οικονομικής κρίσεως περισσεύματα δεν υπάρχουν, εκ του υστερήματος. Αλλά από το περίσσευμα της αγάπης, από το περίσσευμα της πίστης, από το περίσσευμα της καρδιάς θα ξαναφτιαχτεί και το Μοναστήρι αυτό, όπως ο Αϊ Γιάννης και όλα τα Μοναστήρια. Χαίρομαι γιατί ο καλός σας Μητροπολίτης αγαπάει, έχει πνεύμα φιλομοναχικό, και θα είναι μπροστάρης πάντοτε σε αυτή την προσπάθεια. Παλαιότερες εποχές ήταν εποχές που δεν κάνανε πολλά πράγματα για τον μοναχισμό. Έτσι είχανε γαλουχηθεί, έτσι είχανε μεγαλώσει οι άνθρωποι. Δεν υπήρχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον και ζήλος για να αναστηλωθούν τα Μοναστήρια. Τώρα όμως που αλλάξαμε σελίδα, τώρα που τα μάτια μας έχουν δει περισσότερα πράγματα, τώρα που αρχίζει να πνέει ένας άνεμος μοναχικής αναγεννήσεως, θα πρέπει και τα Μοναστήρια της Λευκάδας να ζήσουν καινούργιες ημέρες…».

* O Μητροπολίτης Προικοννήσου (βρίσκεται στη θάλασσα της Προποντίδας και είναι γνωστό σήμερα ως νησί του Μαρμαρά) και έξαρχος πάσης Προποντίδος, κ. Ιωσήφ (κατά κόσμον Εμμανουήλ Αντ. Χαρκιολάκης), γεννήθηκε στη Σητεία Κρήτης το 1955, όπου και περάτωσε τις εγκύκλιες σπουδές του. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1978. Διετέλεσε τραπεζικός υπάλληλος (1973-1975), Κατηχητής στην Μητρόπολη Αττικής (1974-1977) και Διευθυντής του εν Παλ. Φαλήρω Αττικής Χριστιανικού Ιδρύματος Νεότητος «Ο Παντοκράτωρ» (1977-1979).

Χειροτονήθηκε διάκονος στις 3 Ιουνίου 1979 και υπηρέτησε ως Ιεροκήρυκας της Ιεράς Συνόδου στη Μητρόπολη Λευκάδος και Ιθάκης. Πρεσβύτερος χειροτονήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 1981 και υπηρέτησε ως Ιεροκήρυκας και Πρωτοσύγκελλος της Μητρόπολης Ιεραπύτνης και Σητείας (1982-1986). Το 1987 μετέβη στην Αυστραλία, όπου δίδαξε στη Θεολογική Σχολή Απόστολου Ανδρέα στο Sydney για τρία χρόνια (1987-1989), ενώ υπηρετούσε παράλληλα ως Ιερ. Προϊστάμενος της Ενορίας Αγ. Νικολάου Marrickville και σε διάφορες επιτελικές θέσεις της Αρχιεπισκοπής.

Στις 12 Οκτωβρίου του 1989 εκλέχτηκε από την Ιερά Σύνοδο Επίσκοπος Αριανζού και χειροτονήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους. Τοποθετήθηκε ως Βοηθός Επίσκοπος στην Γ΄ Αρχιεπ. Περιφέρεια (Νότιος και Βόρειος Αυστραλία – Adelaide) όπου υπηρέτησε μέχρι το 2001. Τον Ιανουάριο του 2001 μετατέθηκε στη Β΄ Περιφέρεια (Βικτώρια καί Τασμανία – Μelbourne), όπου διακόνησε μέχρι της εκλογής του ως Μητροπολίτης Νέας Ζηλανδίας μέχρι τον Ιούλιο του 2003. Μετά από δύο χρόνια παραιτήθηκε από την Μητρόπολη Ν. Ζηλανδίας και εφησύχασε στον Πειραιά, μέχρι της εκλογής του ως Μητροπολίτης Προικοννήσου, στις 24 Ιουνίου 2008.

Πολυγράφος συγγραφέας, γνώστης τής Αγγλικής, αναγορεύτηκε το 2002 σε διδάκτορα της Φιλοσοφίας υπό του Πανεπιστημίου Flinders της Αδελαΐδος, ύστερα από διατριβή που υπέβαλε για το λογοτεχνικό έργο του Φ. Κόντογλου. Έλαβε μέρος σε πλείστα Θεολογικά συνέδρια και ημερίδες στην Ελλάδα, Ελβετία, Γαλλία, Αυστραλία, Σερβία και Κύπρο, εξέδωσε εκκλησιαστικά περιοδικά στη Κρήτη και την Αυστραλία και χρησιμοποιεί συστηματικά το ραδιόφωνο και ευκαιριακά την τηλεόραση για τη μετάδοση του ευαγγελικού μηνύματος. Διετέλεσε μέλος της Ιεράς Συνόδου (2009-2010).

Άλμπουμ με 40 φωτογραφίες