Μια άλλη άποψη για τα taxi boats στον οικισμό του Αγίου Νικήτα

Είναι γεγονός ότι φέτος με τούτα και με κείνα ήρθαν τα πάνω κάτω στον οικισμό του Αγίου Νικήτα.

Είναι επίσης γεγονός ότι ο μικρός τόπος -η παραλία του Αγίου Νικήτα- καταρρέει μέρα τη μέρα από την πίεση που δέχεται εξ αίτιας των πολλών πλέον σκαφών-μεταφορικών μέσων και όχι μόνο.

Η πίεση που ασκείται, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, υποβαθμίζει αυτό που ονομάζουμε τουριστικό προϊόν και ποιότητα ζωής στον οικισμό, δημιούργησε εύλογες αντιδράσεις από ντόπιους και επισκέπτες που άρχισαν να παίρνουν διαστάσεις μέσα απ’ τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και όχι μόνο.

Ήδη υπήρξαν έντονες πιέσεις από κάποιους να μπει το θέμα στην ημερήσια ατζέντα (κακώς για το timing) στις πρόσφατες συγκεντρώσεις για το θέμα της παραλίας του Μύλου. Δρομολογήθηκαν κάποιας μορφής παρεμβάσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος που ανέκυψε μαζί με όλα τ’ άλλα.

Οι πρόταση -σεις που ακούγονται για την πλήρη κατάργηση των θαλάσσιων μεταφορικών μέσων προς «ΜΥΛΟ» απ’ την παραλία του οικισμού μοιάζουν ως δαμόκλειος λύση, που όμως είναι μάλλον ανέφικτες πρακτικά. Παράλληλα η παντελής κατάργηση των δρομολογίων, αν υποθέσει κανείς ότι αυτό θα ήταν άμεσα νομικά και πρακτικά δυνατό, όση πίεση κι αν ασκηθεί, θα δημιουργήσει άλλου τύπου προβλήματα εξίσου αξεπέραστα στο χώρο της παραλίας του οικισμού και στα καταλύματα και καταστήματα της περιοχής και όχι μόνο. Εξίσου μεγάλα και αξεπέραστα με τις υπάρχουσες υποδομές κι εγκαταστάσεις του οικισμού. Τα ζητήματα αυτά, αντικειμενικά, θα λειτουργήσουν υποβαθμιστικά για τον οικισμό, στην ίδια κατεύθυνση με τα θαλάσσια ταξί.

Εύκολα μπορεί να δει κανείς τι ακριβώς συμβαίνει στην παραλία όταν οι καιρικές συνθήκες δεν επιτρέπουν την πραγματοποίηση των δρομολογίων προς την περιοχή του «ΜΥΛΟΥ». Τα πράγματα λοιπόν δεν επιτρέπουν απλές μανιχαϊστικές λύσεις.

Το μονοπάτι ως η εναλλακτική πρόταση, εξυπηρετεί μόνο μια περιορισμένη κατηγορία επισκεπτών και συγκεκριμένες ηλικιακές ομάδες που μπορούν να μπουν στη διαδικασία ανάβασης-κατάβασης. Πολλά σημεία του μονοπατιού (μετά το κλείσιμο του παλιού μονοπατιού – με ποιων την ανοχή έκλεισε η παλιά πρόσβαση στη θάλασσα άραγε; ) είναι δυσπρόσιτα για πολλούς συμπολίτες – επισκέπτες του οικισμού.

Η μόνη πρόταση που φαίνεται ότι μπορεί να δώσει την ουσιαστική και μακροχρόνια λύση στο πραγματικό πρόβλημα, είναι αυτή που εδώ και 15 χρόνια πρότεινε ομόφωνα κάθε χρόνο -και είναι καταγραμμένη- απ’ τη σύστασή του, ο Σύλλογος Επαγγελματιών Τουρισμού Αγίου Νικήτα.
Κι αυτή δεν είναι άλλη απ’ το να δημιουργηθεί εκτός της παραλίας του οικισμού ή τέλος πάντων στο ακρότατο σημείο της, ένας στοιχειώδης βραχίονας σε συνδυασμό με το έργο της αποκατάστασης, ή ολοκλήρωσης, του ΝΔ κυματοθραύστη, ώστε τα όποια σκάφη (περιορισμένης βέβαια χωρητικότητας και αριθμού) να προσεγγίζουν εκεί μακριά από λουόμενους και όχι στο κέντρο της παραλίας.

Η δημιουργία ενός αυτονόμου καταφυγίου σκαφών -όπως αυτά ονομάζονται-, που σημειώστε ότι θα ήταν το μόνο στη Δυτική ακτογραμμή, σε άλλο σημείο της παραλίας, ίσως προς τα ΒΑ, θα έλυνε το πρόβλημα αυτό μέσα απ’ την ίδια διαδικασία, δηλαδή μέσα απ’ τη δημιουργία σοβαρού (για τα μεγέθη του οικισμού) έργου υποδομής ενώ παράλληλα θα έδινε τη δυνατότητα να απομακρυνθούν για πάντα όλες οι βάρκες απ’ την παραλία του οικισμού.

Οι αρμόδιοι εδώ και χρόνια, ξεκινώντας απ’ τους νομάρχες και στη συνέχεια τους αντιπεριφερειάρχες (ως καθ’ ύλην αρμόδιους για την ένταξη για χρηματοδότηση ενός τέτοιου έργου) και τους Δημάρχους δευτερογενώς αλλά με εξ ίσου πολύ σημαντικό ρόλο (ως θεσμικούς παράγοντες και ως εκπροσώπους της τοπικής κοινότητας), παρότι κατανόησαν το πρόβλημα και το δήλωναν από τότε, δεν έκαναν απολύτως -μα απολύτως- καμιά ενέργεια για την ένταξη ενός τέτοιου έργου σε προγράμματα χρηματοδότησης, ή ότι άλλο, όσο κι αν αυτό χρειαζόταν χρόνο και μελέτες …

Ο Άγιος Νικήτας έχει λίγους ψήφους βλέπεις και τα έργα δεν γίνονται ανάλογα με τις ανάγκες ενός τόπου αλλά πάνε ανάλογα με τον αριθμό των ψήφων! Ίσως με την έγκριση του κονδυλίου και την αδειοδότηση για την αποκατάσταση του ΒΑ μετώπου -και του παραλιακού δρομίσκου- εκβιαστεί μια λύση με τις βραχοεναποθέσεις. Είναι μάλλον ο καταλληλότερος χρόνος για επανασχεδιασμό …

Καλό είναι λοιπόν οι οποίες διεργασίες γίνουν, και μέσα απ’ την όποια διαδικασία ή παρεμβάσεις γίνουν, να λάβουν υπόψη τους και τις παραμέτρους αυτές. Δεν είναι η λύση στο συγκεκριμένο ζήτημα «το πονάει κεφάλι – κόψει κεφάλι» … Κι αυτό διότι ο οικισμός έχει αναπτυχθεί (με τα πολλά κακά του και τα λίγα καλά του) ως ένα σύνολο πραγμάτων μέσα στα οποία είναι και η προσέγγιση στην μέχρι πρότινος παρθένα παραλία του «ΜΥΛΟΥ» απ’ τη θαλάσσια οδό.

Μήπως το θέμα αυτό θα πρέπει να τεθεί στο τραπέζι και πάλι, πριν κόψουμε τα …κεφάλια μας;!

(Μας στάλθηκε από αναγνώστη μας)