Γενικά Αρχεία του Κράτους: Ανεκτίμητος πλούτος που πρέπει να αναδειχτεί και να αξιοποιηθεί
Αντιπροσωπεία του ΚΚΕ με επικεφαλής την Αλέκα Παπαρήγα, επισκέφτηκε την περασμένη Δευτέρα 28 Γενάρη, την Κεντρική Υπηρεσία των Γενικών Αρχείων του Κράτους, στο Ψυχικό. Στην αντιπροσωπεία συμμετείχαν στελέχη του Κόμματος από το Τμήμα Ιστορίας της ΚΕ, από το Αρχείο του ΚΚΕ και από την ΤΟ Κεντρικής Περιφερειακής και Τοπικής Διοίκησης της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ.
Την αντιπροσωπεία του ΚΚΕ υποδέχτηκε ο πρόεδρος της εφορείας των ΓΑΚ Νίκος Καραπιδάκης, ο οποίος αναφέρθηκε αναλυτικά στην ιστορία των ΓΑΚ, στη λειτουργία τους, αλλά και τις τεράστιες δυσκολίες που αντιμετωπίζει η υπηρεσία, κυρίως λόγω της υποστελέχωσης, αφού τα προηγούμενα χρόνια χάθηκαν πολλές οργανικές θέσεις.
Η αντιπροσωπεία πρόσφερε στα ΓΑΚ το Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, της περιόδου 1918 – 1949. Με την ευκαιρία αυτή, η Αλ. Παπαρήγα αναφέρθηκε στην τιτάνια προσπάθεια για τη διάσωση, τη συντήρηση και αποκατάσταση του κομματικού Αρχείου, καθώς και στο Επιμορφωτικό Κέντρο «Χαρίλαος Φλωράκης», όπου έχουν ενταχθεί σε ψηφιακή μορφή χιλιάδες ντοκουμέντα του Αρχείου του ΚΚΕ, ώστε να είναι εύκολα προσβάσιμα στους ερευνητές, στους φοιτητές και σε οποιονδήποτε ενδιαφερόμενο.
Στη συνέχεια, η αντιπροσωπεία του Κόμματος ξεναγήθηκε από τη διεύθυνση και τους εργαζομένους στο κτίριο και στα τμήματα. Αρχικά, επισκέφθηκαν το Αναγνωστήριο και τη Βιβλιοθήκη, όπου ο καθένας μπορεί να έχει πρόσβαση στις αρχειακές συλλογές και τα τεκμήρια – περισσότερες από 7.000.000 σελίδες έχουν ψηφιοποιηθεί μέχρι σήμερα. Με συγκεκριμένους όρους, ο επισκέπτης μπορεί να έχει πρόσβαση και στα αταξινόμητα αρχεία.
Η περιοδεία ολοκληρώθηκε με ομιλία της Αλ. Παπαρήγα στους εργαζόμενους και ακολούθησε συζήτηση. Η Αλ. Παπαρήγα αναφέρθηκε στους λόγους επίσκεψης της αντιπροσωπείας του Κόμματος, σημειώνοντας ότι η δουλειά που κάνει το ΚΚΕ γύρω από την Ιστορία δεν περιορίζεται μόνο στην Ιστορία του ΚΚΕ, αλλά συμπεριλαμβάνεται και η υπόλοιπη ελληνική Ιστορία.
(902.gr)
Η υπόθεση Γενικά αρχεία του κράτους , και ότι αυτά έκρυβαν χρόνια ως μεθοδευμένη μετά το 1950 πολιτική επιδίωξη, μαζί με το κάψιμο των φακέλλων ( υπουργός του Μητσοτάκη ο ΕΜ. Κεφαλογιάννης στο όνομα της συμφιλίωσης !!!) είναι και πολύ μπερδεμένη υπόθεση.
Η ανυπαρξία χρόνια σοβαρών κτιριακών υποδομών , μέχρι και το κτίριο του Ψυχικού ( δωρεά) ήταν χρόνια κλεισμένο μαζί ανεκμετάλευτο, μαζί με την δήθεν απόπειρα λήθης- κάτι ψευτοάγραφτοι κανόνες περί 30 χρόνων μπαούλιασμα ( επιρροές από την Αγγλική αρχειακή υπόθεση που και αυτή δεν τηρείται διότι η κάθε κυβέρνηση κάνει ότι θέλει και ότι γουστάρει για να μην ανοίγουν κρατικά αρχεία), όλο αυτό το μίγμα αποτελεί την μπαρούφα των κρατικών αρχείων.
Το πολύ περίεργο είναι ότι ο Φάκελος του Νίκου Ζαχαριάδη ( αυτοκτόνησε το 1973 γεννήθηκε το 1903) παραμένει λένε μέχρι το 2029 τουλάχιστον κλειστός με κάθε φορά ψευτοκυβερνητικές ασφαλίστικες αποφάσεις.
Ένα άλλο θέμα είναι τι χαρτιά μένουν από όσα υπήρχαν μέσα σε κάθε αρχείο, γιατί πολλοί ερευνητές απ όσα αρχεία έχουν ανοίξει , επισημαίνουν την ασυνέχεια φανερά των υποθέσεων σε κάθε ερευνόμενο αρχείο, και με εμφανή την αφαίρεση ή καταστροφή εγγράφων ως πηγές.
Η υπόθεση Ελληνικών κρατικών αρχείων , σε επίπεδο Εθνικής αναφοράς είναι η εκδοχή της Εθνικής λοβιτούρας. Και οι ινστρούκτορες της λοβιτούρας αυτής είναι οι εκάστοτε κρατούντες. Και ενεργούμενη η παλαιότερη χωροφυλακή κύρια και η παλιά αστυνομία πόλεων, μαζί με τους κλητήρες εκάστοτε κύρια του μεταπολεμικού κράτους ως το 1974 κύρια.
Μετά ήρθε και το αψυχολόγητο και περίεργο για την ιστορική έρευνα κάψιμο των φακέλων ( αυτό είναι μεγάλο θέμα σχετικά με το κλίμα της εποχής ) και το όλο πακέτο περίπου ολοκληρώθηκε.
To ΚΚΕ θα πρέπει να απαιτήσει να διερευνηθεί πλήρως το θέμα της σύλληψης του Νίκου Ζαχαριάδη τον Σεπτέμβριο του 1936, από την ασφάλεια του Μανιαδάκη και πώς έγινε, αν έγινε με πληροφορία τεχνητή από μέσα απ το κκε (αν είναι αλήθεια κατά την εκδοχή της ασφάλειας και του συγκεκριμένου αστυνόμου και τα δήθεν τεχνάσματά του για να μην αποκαλυφθεί ο πληροφοριοδότης του μέσα απ το κκε και να παρουσιάζεται άλλος).
Η σύλληψη που έγινε : 2 εκδοχές : α) Γωνία Ιπποκράτους και Σόλωνος σύμφωνα με τις σημειώσεις ταξιδιωτικού οδοιπορικού της εποχής ή β) στην συμβολή της οδού Ιπποκράτους με την Λεωφόρο Αλεξάνδρας και τον μικρό στενό δρόμο αριστερά κατεβαίνοντας την Ιποοκράτους ( οδός μάλλον Βλαχοπούλου). Ποιος ήταν »ο Γκαβός» που η ασφάλεια του Μανιαδάκη επικαλέστηκε ότι σε αυτόν αναφέρθηκε για την συλληψή του ο Ζαχαριάδης σαν καταδότης μέσα απ το κκε. ??? Είναι αλήθεια όλα αυτά κατά περιγραφές διάσπαρτες ιστορικά και σε αποσπασμαστικές έγγραφες αναφορές ??? Γιατί βέβαια από την ασφάλεια του ανθρώπου νούμερο του κακού καιρού που ονομαζόνταν Κων/νος Μανιαδάκης , δεν μπορεί τίποτα να γίνεται πιστευτό ούτε ως ιστορική αναφορά.
Το άλλο μεγάλο θέμα που το κκε πρέπει να ερευνήσει και να πληροφορήσει πλατιά ( sic) την ιστορική έρευνα, είναι η σχέση του Αντρέα Τζήμα Σαμαρινιώτη με την υπόθεση της εξόντωσης του Ιωάννη Τσιγάντε στην αντιστασιακή Γιάφκα της οδού Πατησίων, από Ιταλικό απόσπασμα την αρχή του 1943. Διότι επίσημα ο Αντρέας Τζήμας Σαμαρινιώτης, πρίν την επέμβαση των Ιταλών καραμπινιέρων,πέρασε απ το σπίτι και πήρε τον τον Άγγλο Κρίς Γκουντχάουζ που ήταν μαζί με τον Τσιγάντε μέσα στο αντιστασιακό ημιυπόγειο διαμέρισμα. Και το όλο σκηνικό – το ότι μέσα στο διαμέρισμα αυτό ήταν και ο Κρίς Γκουντχάουζ που πότ΄ε δεν το ανέφερε ούτε η Εθνικοφρονική, ούτε η Εγγλέζικη, ούτε η πανεπιστημιακή , ούτε η αριστερή ιστοριογραφία. Και το ερώτημα που αφήνεται να πλανάται είναι γιατί το κκε ( ο Σαμαρινιώτης ήταν κύριο βασικό στέλεχός του ) δεν θέλησε να σωθεί ο Ιωάννης Τσιγάντες ( είχε φτάσει στην Αθήνα τον Αλυγουστο του 1942 απ το Κάιρο ώ σύνδεσμος για την αντίσταση της κυβέρνησης του Κα’ί’ρου), και θέλησε να σωθεί μόνο ο Άγγλος Κρίς Γκούντχάουζ.??? Πολλά έχει αφήσει η λειψή ιστοριογραφία μέχρι σήμερα να πλανώνται για την εξόντωση του Τσιγάντε απ τους Ιταλούς, τις λίρες που υποσχόνταν ο Τσιγάντες ότι είχε φέρει μαζί του, και την δήθεν εμπλοκής του κκε σε βάρος του Τσιγάντε γιατί ήθελε ( το κκε) να μονοπωλήσει την αντίσταση. Και το εξόχως περίεργο είναι ότι η Εθνικοφρονική ιστοεριογραφία , ποτέ δεν αναφέρθηκε στην υπόθεση παρουσίας του Κρίς Γκουντχάουζ στην αντιστασιακή Γιάφκα του Τσιγάντε και την επίσκεψη του Αντρέα Τζήμα Σαμαρινιώτη !!! Και ενώ λογικά με βάση και μόνο αυτό το στοιχείο το επίσημο μεταπολεμικό Εθνικοφρονικό κράτος θα μπορούσε να κατηγορεί για σκοπιμότητα το κκε για την εξόντωση του Τσιγάντε.!!! Γιατί σιώπησε η όλη ιστοριογραφία και μάλιστα και με βάση το γεγονός ότι η Εθνικοφρονική έρευνα κατηγορεί τον Αντρέα Τζήμα Σαμαρινιώτη, ότι δήλωσε Βούλγαρος υπήκοος ( κατήγετο απ την Καστοριά ), για να απελευθερωθεί απ την Ακροναυπλία όταν μπήκαν οι Γερμανοί τον Απρίλιο του 1941, στο πλαίσιο της Γερμανοβουλγαρικής συμμαχίας.
Να διαλευκανθεί ερευνητικά η όλη υπόθεση Τσιγάντε.
Η ντόπια αντίδραση ( αυτή που από το 1943 οργάνωσε τα τάγματα ασφαλείας με την πλήρη υποστήριξη και συνεργασία των Γερμανών) και ιδιαίτερα χρόνια οι αγριεμένοι αντιδραστικοί απόγονοι και επίγονοι των Χιτών και κάθε λογής κστσαπλιά και μεταπολεμικού στραβόμαγκα της Αθηναικής και όχι μόνο των κλουβιών αντιπαροχής , αυτή η αντίδραση πίσω από την διακριτική συγγραφικά στάση του Άγγλου Κρίς Γκουντχάουζ απέναντι στο κκε ( οι κατσαπλιάδες γράφουν ότι είναι λαλίστατος για όλα πλήν για το κκε) βλέπουν την υπόγεια και σκόπιμη συνεργασία του Γκουντχάουζ με το τότε κκε ( τον ισχυρό βραχίονα του ΕΑΜ) και με τον Ιταλικό παράγοντα και καραμπιναρία της Αθήνας στην κατοχή.Για τούτο και αφήνουν να εννοηθεί ότι είναι ύποπτο το τηλεφώνημα που έγινε από γυναίκεία φωνή στο Ιταλικό φρουραρχείο που κατέδωσε την γιάφκα του Τσιγάντε.Και το ύποπτο τηλέφωνο αυτό αναφέρεται και πιθανοτικά στο κκε μια και ο Ανδρέας Τζήμας Σαμαρινιώτης πήγε στην Αντιστασιακή γιάφκα στην Πατησίων που ήταν και ο Κρίς Γκουντχάουζ.Ένα πρόσθετο στοιχείο που οι κατσαπλιάδες χρησιμοποιούν είναι κάποιες αναφορές του Τσιγάντε στον Αγγλικό παράγοντα για να μην βοηθηθεί με λίρες και οπλισμό το ΕΑΜ-κκε και αυτό απετέλεσε το γεγονός της δυσαρέσκειας του κκε απέναντι στον Τσιγάντε.
Τον Ιωάννη Τσιγάντε που όλοι οι αναφερόμενοι στην εποχή , ήταν απότακτος Βενιζελικός του 1935, και απ όταν έφτασε στην Αττική απ το Κά’ι’ρο τον Αυγουστο του 1942, έκανε βίο σκπρόζικο , δήλωνε ότιε την ομάδα Μίδας 614 που ίδρυσε θα φέρει σε δυσκολία τους Γερμανούς και Ιταλούς κατακτητές, ξόδευε εγγλέζικες λίρες , είχε σπιτώσει 3-4 ερωμένες αγαπητικιές σε διάφορα Αθηναικά σημεία με προτίμηση στις αγαπητικιές απ την υψηλή κοινωνία της εποχής , και γενικά όλοι οι σύγχρονοι αφηγητές γράφουν ότι έκανε βίο που δεν είχε και σχέση με τα κριτήρια τπυ βίου ενίς αντιστασιακού επικεφαλής μάλιστα αντιστασιακής ομσδας.
Αλλά και η στάση του κκε χρόνια για την υπόθεση Τσιγάντε συσκοτίζει αντί να διαλευκάνει ( έστω και με το απλο’ι’κό απορρυπαντικό Κλίν , και όχι με αυτοδιασπώμενα απορρυπαντικά τωμ επομένων ώς σήμερα χρόνων) την όλη υπόθεση που συνετάραξε την τότε κατοχική και Αθηνοκεντρική Αθήνα και το αντιστασιακό βουνό μια και ο Ιωάννης Τσιγάντες ήταν σδελφός και φίλος στα όπλα με τον Στέφανο Σαράφη στρατιωτικό επικεφαλής διοικητή του ΕΑΜ που έμαθε συντετριμένος στην Θεσσαλία στο βουνό την δολοφονία Τσιγάντε από τον κοινό φίλο Βολοιώτη Κο Χρυσόμαλλο της γνωστής παλιάς και αντιστασιακής οικογένειας του Βόλου Μαγνησίας.
Τα χρόνια μετά τον πόλεμο η υπόθεση Τσιγάντε απετέλεσε μόνιμη αναφορά μιας κλίκας υστερόβουλων φαγάδων χωρίς σαφή ιδειλογική και πρακτική πολιτική θέση , αφού έβρισκαν την ευκαιρία να κατηγορούν για συμπαιγνία και τους Εγγλέζους και το ΕΑΜ και το κκε.Και αυτός είναι ο λόγος που ο Άγγλος Κρίς Γκουντχάουζ είχε μια απόσταση από αυτούς τους υπερεθνικόφρονες , διότι ήξετε ότι στόχος αυτής της μεταπολεμικής Αθηναικής καθ όχι μόνο κλίκας ήταν οι εκβιασμοί και για τιςεταπολεμικές εγγλέζικες λίρες που ήθελε να σωρεύσει αυτό το μόρφωμα των υπερεθνικοφρόνων.
Αλλά ταυτόχρονα και ο Κρίς Γκουντχσουζ είναι ύποπτος γιατί δεν είναι και όσο πρέπει διαφανής και αναλυτικός σψετικάε το κκε , ενώ είναι λαλίστστος για άλλα θέματα. Και ο μετέπειτα βίος του Αντρέα Τζήμα Σαμαρινιώτη δεν απέδωσε πληροφορίες για την σκοτεινή ακόμα και σήμερα 75 χρόνια μετά υπόθεση Τσιγάντε.Και ο Αντρέας Τζήμας Σαμαρινιώτης πέθανε ξεχασμένος και σε ανυποληψία ( αυτό είναι άλλο μεγάλο θέμα και ανθρώπινο για την κοινή τύχη ηγετικών μελών του κκε) σε Ανατολική χώρα.
Τα αρχεία του Ελληνικού κράτους από μόνα τους σποτελούν ένα απ τα λακωνικότερα μνημειακά ανέκδοτα.Με τον όρο : «» Ελληνικά αρχεία»». Και η ιστορική έρευνα στην Ελλάδα προσαρμοσμένη και στην βάση αυτών των ανεκδοτολογικού τύπου αρχείων δεν μπορούσε παρά να παραγάγει έναν αγνωστικισμό που ώς νόρμα διατρέχει την ιστορική έρευνα έστω και επιστήμη στην Ελλάδα. Και ο αγνωστικισμός αυτός έχει σαν αποτέλεσμα την καταφυγή στον διονοουμενισμό των δήθεν ιστορικών ερευνητών που δεν είναι πσρά η προσπάθεια αυτοσυντήρησης , όταν αρχίζουν με τα ηλικιακά χρόνια να κατανοούν την επίκτητη ανεπαρκεια των ώς ιστορικοί ερευνητές.Γιατί μέχρι τότε περιβάλλονται με τις σκαδημα’ι’κές προδιαγραφές και που εδώ και χρόνια πλέον έχουν αποθηκευμένα σε σκληρούς δίσκους ηλεκτρονικών υπολογιστών τα πανεπιστημιακά ερευνητικά ιστορικά αποτελέσματα. Η προδιεγραμένη μετεξέλιξη αυτού του φαινομένου δεν μπορεί παρά να είναι μια τάση ανάδρομου ολοκληρωτισμού πολιτικού ή θρησκευτικού , για τούτο και τελευταία κυκλοφορεί -και με βάση την Ελληνική ιστορία των ετών 1930-1950 -η άποψη ότι : η πρώτη ιστορική μελετητική γενιά ερευνά τα γεγονότα στο ιστορικό συμβάν. Η Δεύτερη ιστορική γενιά αμαφέρεται και ερευνά το κοινωνικό τοπίο του ιστορικού συμβάντος.Και η τρίτη γεννεά μελετά πολιτιστικά και πιλιτισμικά το ιστορικό συμβάν.
Τώρα τι κοινωνική ιστορία μπορεί να μελετήσει ένας Έλληνας αυτοπροσδιοριζόμενος ιστορικός ερευνητής ή και μεθοδολόγος πανεπιστημιακός , όταν τα αρχεία του κράτους υπήχθησαν στις ορέξεις του κάθε χωροφύλακα χρόνων που δεν ήξερε καλά καλά μα διαβάσει ( το γράψιμο πήγαινε πολύ) και το αρχείο των φακέλλων των πολιτών -δηλαδή η κοινωνική ιστορία της χώρας-κάηκε στους κλιβάνους ( ρίξανε και κωκ άνθρακα μέσα ) της Χαλυβουργικής είναι ένα θέμα που εξηγεί το Grande ανέκδοτο «:Ελληνικά αρχεία»» Και παραπέρα «» Τα γενικά αρχεία του κράτους»». Τίνος κράτους , αυτού που έκαψε τα αρχεία του λως κρατική πιλιτική.?? Δηλαδή του κράτους.. καψοκαλύβας.
Η χρεωκοπία ώς ιδεολογία και εφαρμογή της χώρας στην γενιά μας δεν είναι αποτέλεσμα της κρατικής διαχείρησης.Είναι προυπόθεση ιδεολογική για την κρατική διαχείρηση των εμπλεκομένων. Για τούτο και η χώρα χρεωκόπησε.
Το ηλεκτρονικό taxis θα κρατάει αρχεία??
Γιατί οι Δημόσιες Οικονομικές Υπηρεσίες όταν ζητήσει ο πολίτης να του δώσουν την σειρά προστίμων που έχει πληρώσει για τυχόν εκπρόθεσμα ή διορθώσεις του Ε9 δεν έχουν αρχεία??
Δεν είναι υπόθεση κρατικών αρχείων αυτά??
Έχει να πάει μακρυά η καπνοσακούλα των σχέσεων κράτους και πολιτών .
Να ζητήσουν οι πολίτες από τις ΔΟΥ τα ατομικά αρχεία των για τα όσα έγγραφα έχουν υποβάλει όλα τα χρόνια που φορολογούνται. θα διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι τι αντιμετώπιση έχουν.
Και τα όσα φορολογικά στοιχεία υποβάλλουν και υπέβαλαν εγγράφως οι πολίτες είναι δημόσια διαφανή έγγραφα.
Τα δημόσια έγγραφα δεν είναι ιδιωτικά του κράτους παραστατικά.