Γιατρό στον Κάλαμο για όλο το χρόνο ζητά με ερώτησή του στη Βουλή ο βουλευτής Λευκάδας
Γιατρό στον Κάλαμο Λευκάδας 365 ημέρες το χρόνο ζητά ο βουλευτής Λευκάδας Θανάσης Καββαδάς με ερώτηση που κατέθεσε στη Βουλή προς τον υπουργό Υγείας.
Αναλυτικά η ενημέρωση από τον βουλευτή Λευκάδας:
«Την εξασφάλιση ιατρού στο νησί του Καλάμου Λευκάδας καθ΄ όλη τη διάρκεια του χρόνου, χωρίς κενά και απουσίες που μπορεί να αποβούν μοιραίες για τους κατοίκους του νησιού, ζητά ο βουλευτής Θανάσης Καββαδάς από τον υπουργό Υγείας με ερώτηση που κατέθεσε στη Βουλή.
Ο βουλευτής στην ερώτηση θίγει για ακόμα μία φορά στο ζήτημα της έλλειψης ιατρικού προσωπικού στο απομακρυσμένο νησί του νομού Λευκάδας, αυτή τη φορά λόγω της μη κάλυψης των υπηρεσιών του αγροτικού ιατρού, στη διάρκεια των αδειών που δικαιούται από το νόμο.
Ο κ. Καββαδάς, καταθέτει στον υπουργό πρόσφατο περιστατικό, στις 4 Μαΐου, το οποίο του κατήγγειλαν οι κάτοικοι του νησιού, όπου 45χρονη κάτοικος του Καλάμου κινδύνευσε να χάσει την ζωή της από αλλεργικό σοκ το οποίο δεν μπορούσε να αντιμετωπιστεί άμεσα, καθώς ο γιατρός του νησιού απουσίαζε κάνοντας χρήση της νόμιμης άδειάς του.
«Παρόλη τη δικαιολογημένη απουσία του» σημειώνει ο βουλευτής, «δεν τηρήθηκαν τα προβλεπόμενα για την αναπλήρωσή του, με αποτέλεσμα ο Κάλαμος να παραμείνει για μια ακόμη φορά χωρίς ιατρική κάλυψη».
Ο κ. Καββαδάς αναφέρει στον υπουργό την ανησυχία και την ανασφάλεια των κατοίκων του νησιού καθώς κατά το διάστημα απουσίας του ιατρού -που μπορεί μέσα σε ένα μήνα να είναι έως και 10 συνεχόμενες ημέρες- δεν μπορούν να έχουν καμία ιατρική φροντίδα και φυσικά ούτε να αντιμετωπίσουν έγκαιρα έκτακτα περιστατικά.
Η πολυήμερη απουσία γιατρού έχει ως αποτέλεσμα οι 250 κάτοικοι του νησιού να αναγκάζονται να μεταβαίνουν στην Λευκάδα ή στο Μύτικα Αιτωλοακαρνανίας για οποιαδήποτε ιατρική φροντίδα. Ο βουλευτής επισημαίνει μάλιστα το κίνδυνο που διατρέχουν ανά πάσα στιγμή οι κάτοικοι του νησιού, καθώς ενδεχόμενη απαγόρευση απόπλου, λόγω δυσμενών καιρικών συνθηκών, μπορεί να αποβεί μοιραία, ειδικά όταν πρόκειται για κρίσιμα ιατρικά περιστατικά.
Επιπλέον ο κ. Καββαδάς σημειώνει ότι κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού ο πληθυσμός του Καλάμου 10πλασιάζεται (ανεβαίνει στα 2.500 άτομα), τονίζοντας ότι οι ελλείψεις αυτές πρέπει να αντιμετωπιστούν άμεσα εν όψει και της τουριστικής περιόδου.
Στο πλαίσιο αυτό ο βουλευτής ερωτά τον υπουργό:
-Για ποιο λόγο δεν αναπληρώνεται ο ιατρός του περιφερειακού ιατρείου Καλάμου Λευκάδας όταν απουσιάζει εκτός νησιού και
-Σε ποιες ενέργειες προτίθεται να προχωρήσει για την κάλυψη των τραγικών ελλείψεων σε ιατρικό προσωπικό του περιφερειακού ιατρείου Καλάμου Λευκάδας.»
Για να δείτε την ερώτηση πατήστε εδώ.
Το σύστημα διανομής- αγοράς- υγείας , και ως Εθνική στόχευση είναι σουρωτήρι.
Η υγεία στην Ελλάδα αγοράζεται και πουλιέται ως κοινό εμπόρευμα, όπως όλα τα άλλα εμπορεύματα απανταχού, και κάθε άποψη για κοινωνικό αγαθό και κοινωνικό κράτος είναι παρελκυστική και προσχηματική κορο’ι’δία των εμπλεκομένων στο σύστημα αυτό ( τον μεταπρατικό επαγγελματικό κλάδο) που έχει τα τυπικά και ουσιαστικά χαρακτηριστικά ενός ώριμου και καθετοποιημένου απόλυτα μωνοπολοιακού συυστήματος ( trust). Και δη στην εποχή που δήθεν κάθε θέμα ανταγωνισμού θέλει την έγκριση των Ευρωπαικών αντιμονοπωλειακών θεσμών.
Περί ουσιαστικής εφηρμοσμένης Ιατρικής γνώσης βέβαια στην Ελλάδα δεν μπορεί να γίνεται λόγος , πέρα απ τα αποκοινωνικοποιημένα και αναγκαστικά επίτομα ανεπαρκή πανεπιστημιακά ή μεταπανεπιστημιακά βιβλία, και κάθε λογής ευρύτερο σύγγραμα ( αφθονούν στην Ελλάδα τα βιβλιοπωλεία με Ιατρικά Βιβλία).
Η στόχευση του μεταπρατικού αυτού κλάδου – όπως σε κάθε εκδοχή Trust – ασφαλώς είναι η προοδευτική επαγγελματική θωράκιση του μονοπωλείου , και η οργάνωση του σε δομές και θεσμικότητες και κοινωνικές σχέσεις και εξαρτήσεις ώστε να συγκροτείται όλο και περισσότερο συνεκτικά, ώστε να αποσπά όλο και μεγαλύτερο μερίδιο απ το Εθνικό εισόδημα, για να αναπαραγάγεται και να μπορεί αυτοτροφοδοτείται η λειτουργία του ( τονίζεται συνεκτικά).
Άκρα στο μονοπωλιακό κάθε σύστημα δεν υπάρχουν, μια και υπάρχει ο κεντρική οργάνωση του κορμού παραγωγής που ελέγχει και την διανομή. Οι κανόνες πώλησης- τα κανάλια και οι δίαυλοι διανομής- είναι κεντρικά καθορισμένα και ποιοτικά και χωροταξικά μέσά στον πιθανοτικό κοινωνικό χώρο, εντός του οποίου πρέπει να δημιουργείται ο μονοπωλιακός ιστός αγοράς , με τους προδιεγραμμένους και εκπορευθέντες κεντρικά κανόνες. Τα κανάλια διανομής ανοίγονται ως δίοδοι και προωθούνται αλλά ελέγχεται το κύκλωμα. Με την μορφή ότι δεν μπορεί να παροχευτεί το ιαατρικό προ’ι’ον σε ένα κανάλι , το οποίο δεν θα ανταποκρίνεται στην σχέση εισπράξιμης τιμής/ ανά αγοραίο προ’ι’όν που έχει καθοριστεί από το κέντρο. Και αυτός είναι ο λόγος που στα άκρα ( σαν τον Κάλαμο, το Μεγανήσι, τον Καστό και άλλες μικρές σε χωρικότητα αγορές) το μονοπωλιακό αυτό σύστημα δεν επιθυμεί να πουλήσει τις υπηρεσίες του, μια και η τομολογιακή πολιτική- η κεντρικά καθορισμένη- δεν μπορεί να ικανοποιηθεί. Αυτός και ο λόγος που για χρόνια- ακόμα και τώρα- περιφερειακά νοσοκομεία δεν έχουν όλες τις ειδικότητες ιατρών ( η εξειδίκευση και ο κατακερματισμός σε Ιατρικέ ειδικότητας δήθεν- είναι ένα απ τα δομικά στοιχεία του μονοπωλιακού αυτού αγοραίου μεταπρατικού συστήματος. Και αυτό εξηγεί και ποτέ μη λειτουργούσα επαρκώς συστηματική των κτιριακών κέντρων υγείας. Και εδώ αγγίζουμε τον ουσιαστικό πυρήνα του συστήματος, που είναι η προσπάθεια αυτού του μονοπωλιακού – κατά trust οργάνωση- συστήματος να παρακάμπεται η πρωτοβάθμια περίθαλψη ως αναγκαιότητα και που θα δημιουργούσε τις χρονολογικές σειρές υγείας των πολιτών ( ιστορικό υγείας ή αλλέως ιστορικό του ασθενούς), με στόχο την κατεύθυνση των θεμάτων υγείας των πολιτών προς την κεντρική του κατεύθυνση τεχνογνωστικά, που υπονοεί και παραπέμπει στην δυσκολότερη και εξειδικευμένη γνώση, η οποία βέβαια τιμολογείται – και λογικά κοστίζει- περισσότερο.
Το φαινόμενο γίνεται κατανοητικό , μια και οι κινήσεις πληθυσμού είναι πάντα αντίθετες των κινήσεων του χρήματος. Και εδώ μέσα είναι η μεγάλη επιτυχία και συγκάληψη του μονοπωλιακού συστήματος υγείας, μια και οι ασθενείς θα κινηθούν προς το κέντρο του συστήματος , και αυτό εκλαμβάνεται ως κανονικότητα φυσική, αλλά με δομένο ότι το μονοπωλιακό αυτό σύστημα δεν επιθυμεί να στείλει την Ιατρική αυτή γνώση από το κέντρο προς την περιφέρεια, γιατί πέφτει στον παραπάνω τιμολογιακό κανόνα.
Τώρα το τι σύστημα γνωσιακό μπορεί να είναι ένα σύστημα , του οποίου οι δομές είναι αποσπασματικές στην παρελθοντική γνώση ως συνέχεια του φαινομένου που καλείται να γνωματεύσει ( απουσία ιστορικού ασθενών σε χρονολογική σειρά ως επιδίωξη του ίδιου του trust) είναι ένα θέμα προς προβληματισμό σχετικά και με την ίδια την θεωρητική γνώση αλλά και εφαρμοστικά ως τελεσμένη γνώση, σχετικά με το επίπεδο Ιατρικής γνωσιακής επάρκειας στην Ελλάδα , από τις κάθε λογής κορυφές της απολύτου εξειδικεύσεως μέχρι τους απλούς γενικούς ιατρούς.
Μέσα σε αυτό το αγοραίο περίγραμμα , μπορεί να ανιχνευτούν και οι δομές -και το γιατί- του συστήματος παραγωγής πληθώρας επαγγελματιών της ιατρικής- όχι απλά λόγω καλύτερης κοινωνικής αποκατάστασης δήθεν και υψηλοτέρων εισοδημάτων -(αν ισχύει γιατί χρόνια οι ποδοσφαιριστές που κλωτσάνε την μπάλα και οι τηλεοπτικοί στάρλετς και οι τραγουδιστές και οι υδραυλικοί και βγάζουν περισσότερα χωρίς την αναγκαιότητα εκπαίδευσης!!!)- αλλά γιατί αυτή η μεθοδολογία ως ημιμάθεια γνώσης σε όρους εφαρμοστικούς, βολεύει την ίδια την αναπαραγωγή συνεκτικά του κατά σκληρού μονοπωλιακού καθετοποιημένου συστήματος ( trust).
Εάν και η ιατρική γνώση ως αλήθεια, που εξαρτά την ποιότητα και ευεξία ζωής ανθρώπων, μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι ανεξάρτητη απ το σύστημα που εκφέρεται η αλήθεια, τότε και ο Ελληνικός ιατρικός κόσμος είναι επαρκέστατα επαρκής και γνωσιακά πλήρης.
Αν όμως η ιατρική γνώση ώ αλήθεια , απ την οποία εξαρτάται η ευεξία του ανθρώπου και η ποιότητα ζωής του ασθενούς, σχετίζεται με τον τρόπο που εκφέρεται ή εγκυροποιείται η αλήθεια τότε, ο Ελληνικός ιατρικός χώρος βρίθει γνωσιακής ανεπάρκειας και ημιμάθειας.