Σύλλογος Εργαζομένων: Χωρίς αναισθησιολόγο το Νοσοκομείο Λευκάδας

«Με πολλά προβλήματα η λειτουργία του νέου Νοσοκομείου… Οι ελλείψεις που υπήρχαν στο παλιό Νοσοκομείο μετακόμισαν και στο καινούργιο…»

Χωρίς αναισθησιολόγο γιατρό έχει μείνει κατακαλόκαιρα και συγκεκριμένα από την Δευτέρα 10 Ιουνίου 2019 το νέο Γενικό Νοσοκομείο Λευκάδας, τα εγκαίνια του οποίου έγιναν πρόσφατα από τον ίδιο τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, όπως επισημαίνει στην πιο κάτω ανακοίνωσή του ο Σύλλογος Εργαζομένων του Νοσοκομείου.

«Η μοναδική αναισθησιολόγος βρίσκεται σε αναρρωτική άδεια με αποτέλεσμα ασθενείς που θα χρειαστούν επείγουσα διασωλήνωση για την υποστήριξη της ζωής (όπως τροχαία, πνιγμοί, αναπνευστικά και καρδιολογικά περιστατικά, κτλ) να κινδυνεύουν!!», σημειώνει στην ανακοίνωσή του ο Σύλλογος, ο οποίος τονίζει επίσης ότι «το Νοσοκομείο λειτουργεί με πολλά προβλήματα», αφού «οι ελλείψεις που υπήρχαν στο παλιό Νοσοκομείο μετακόμισαν και στο καινούργιο»…

Αναλυτικά η ανακοίνωση του Συλλόγου Εργαζομένων του Νοσοκομείου Λευκάδας:

«Πέρασε ένας μήνας από τα εγκαίνια του νέου νοσοκομείου του νομού μας. Ένα χρόνιο αίτημα των εργαζομένων και των κατοίκων του νησιού μας, μετά από αγώνες και διεκδικήσεις, γίνεται πραγματικότητα.

Δυστυχώς όμως και παρά την προσπάθεια της κυβέρνησης να ωραιοποιήσει και να προπαγανδίσει την δήθεν «σταθεροποίηση του δημόσιου συστήματος υγείας και την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια» στην προεκλογική φιέστα των εγκαινίων, η σκληρή πραγματικότητα έρχεται να επιβεβαιώσει τις ανησυχίες των εργαζομένων και του σωματείου μας, όπου με την δράση του όλο το προηγούμενο διάστημα αγωνιζόταν και διεκδικούσε μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού όλων των ειδικοτήτων και κρατική χρηματοδότηση για την χωρίς εμπόδια λειτουργία του νέου νοσοκομείου.

Ένα νοσοκομείο δεν είναι μόνο το κτήριο και ο τεχνολογικός εξοπλισμός, είναι κυρίως η στελέχωση του με επαρκές προσωπικό, ώστε να μπορεί να προσφέρει υπηρεσίες υγείας στο λαό. Το κτήριο και ο τεχνολογικός εξοπλισμός θα πρέπει να είναι τα εργαλεία στα χέρια του προσωπικού για την παροχή αναβαθμισμένων υπηρεσιών υγείας.

Από τη Δευτέρα 10 Ιούνη το νοσοκομείο έχει μείνει χωρίς αναισθησιολόγο. Η μοναδική αναισθησιολόγος βρίσκεται σε αναρρωτική άδεια με αποτέλεσμα ασθενείς που θα χρειαστούν επείγουσα διασωλήνωση για την υποστήριξη της ζωής (όπως τροχαία, πνιγμοί, αναπνευστικά και καρδιολογικά περιστατικά, κτλ) να κινδυνεύουν!!

Φυσικά ούτε λόγος γίνεται για την διενέργεια χειρουργείων. Οι ασθενείς που χρήζουν χειρουργικής επέμβασης διακομίζονται σε άλλα νοσοκομεία.

Οι ελλείψεις που υπήρχαν στο παλιό νοσοκομείο μετακόμισαν και στο καινούργιο. Συνεχίζει να υπηρετεί μόνο μία νεφρολόγος και τρεις παθολόγοι. Τεράστια τα προβλήματα στο νοσηλευτικό προσωπικό που με την μετεγκατάσταση στο νέο νοσοκομείο μοιράστηκε σε επιπλέον τμήματα που άνοιξαν, όπως η καρδιολογική κλινική, η παιδιατρική, τα ξεχωριστά επείγοντα και τακτικά ιατρεία με αποτέλεσμα την ταλαιπωρία των ασθενών, την εξουθένωση και το σακάτεμα το προσωπικού όπου για παράδειγμα σε κλινικές αιχμής που δουλεύουν σε μονοβάρδιες!!

Η ίδια τραγική κατάσταση και στη λειτουργία της μαιευτικής-γυναικολογικής κλινικής όπου η έλλειψη μαιών είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Μία μαία θα πρέπει να είναι σε πολλά πόστα συγχρόνως. Τα ίδια προβλήματα και στο υποστηρικτικό προσωπικό, όπως στα μαγειρεία, με τις τραπεζοκόμες να τελειώνει η σύμβασή τους και κινδυνεύουν να απολυθούν!!!

Η απαράδεκτη και ζοφερή κατάσταση που επικρατεί στο νοσοκομείο αλλά και σε όλα τα νοσοκομεία όπου καθημερινά κλείνουν και συγχωνεύονται τμήματα, είναι αποτέλεσμα της αντιλαϊκής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης που υλοποιούν όλες οι κυβερνήσεις. Είναι αποτέλεσμα της ραγδαίας μείωσης της κρατικής χρηματοδότησης που θα συνεχιστεί και τα επόμενα χρόνια και της μετατροπής των νοσοκομείων σε επιχειρήσεις που θα λειτουργούν με όσο το δυνατόν λιγότερο κόστος και προσωπικό.

Μπροστά στην πολιτική που θυσιάζει τις ζωές μας , τις ζωές των ασθενών μας για να συνεχίζουν να αυγατίζουν τα κέρδη τους οι λίγοι, ο μόνος δρόμος που υπάρχει είναι ο διαρκής αγώνας μαζί με άλλες κοινωνικές ομάδες που συνθλίβονται, βάζοντας στο προσκήνιο τις δικές μας ανάγκες που καμιά σχέση δεν έχουν με την «δίκαιη και βιώσιμη» ανάπτυξη που διατυμπανίζουν σε όλους τους τόνους τα κόμματα των μεγαλοεπιχειρηματιών.»