Ο δρόμος της ανατροπής (Του Στάθη Ζαβιτσάνου)
Του Στάθη Ζαβιτσάνου
Το εκλογικό αποτέλεσμα των δημοτικών εκλογών, έχει καθοριστική σημασία για ένα τόπο, αφού έτσι σηματοδοτεί για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα και εν προκειμένω για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, τις προτεραιότητες και τις επιλογές μιας κοινωνίας. Μέχρι σήμερα, παρότι έχει παρέλθει σημαντικός χρόνος από τις τελευταίες δημοτικές εκλογές, δεν δημοσιοποιήθηκε κανένα σχόλιο ή κριτική (θετική ή αρνητική) του αποτελέσματος των δημοτικών εκλογών στο Μεγανήσι, από αυτούς τουλάχιστον που είχαν θεσμική συμμετοχή.
Δεν παραβλέπω τα ζητήματα που τέθηκαν με την δημόσια δήλωση της κας Καββαδά. Κάπως έτσι είναι, όμως δεν προαναγγέλλουν την πρόθεση κάποιας ουσιαστικής συζήτησης, αφού τα θέματα είναι περισσότερο σύνθετα και προς πολλές κατευθύνσεις. Κάποιοι κέρδισαν στις εκλογές, με τον τρόπο που τις κέρδισαν. Κάποιοι έχασαν ή δεν έπεισαν την κοινωνία. Νέες παρατάξεις δημιουργήθηκαν. Κάποιες διαλύθηκαν! Προσωπικά, μου δημιουργείται η εντύπωση, ότι κανείς δεν θέλει να μιλήσει για όλα αυτά … Σε όλους φαίνεται να υπάρχει μια «ενοχή». Οπότε όλα αφήνονται να απαντηθούν από την σοφιστεία ότι, ο «σοφός» λαός έκρινε! Ή ο λαός έχει πάντα δίκιο στις επιλογές του! Οπότε τι να πούμε εμείς τώρα….
Είναι όμως έτσι; Ή τα επικαλούμαστε όλα αυτά κατά το «δοκούν»;
Ο λαός, κάτι που επισημαίνει σε άρθρο του ο καθηγητής πολιτικής φιλοσοφίας κος Δημητράκος, και κατ’ επέκταση μια τοπική κοινωνία, δεν είναι μία και μοναδική οντότητα, με προσωπικότητα η οποία δρα, βούλεται, σκέφτεται, κρίνει και αποφασίζει πάνω σε μια πολιτική επιλογή. Οδηγείται σε πλάνη συνεπώς, όποιος δίνει τέτοια υπόσταση στην έννοια λαός! Δηλαδή, εμείς που μπαίνουμε στην διαδικασία να κρίνουμε ή να αναλύσουμε το εκλογικό αποτέλεσμα των δημοτικών εκλογών στο Μεγανήσι, δεν θα κρίνουμε αν σωστά ή λάθος οι Μεγανησιώτες επέλεξαν για Δήμαρχο τον κο Δάγλα Παύλο. Εμείς μπορούμε να αναλύσουμε και να εξηγήσουμε την εκλογική συμπεριφορά της κοινωνίας, τις συνθήκες που υπαγόρευσαν κάποιες επιλογές, το σύστημα μέσω του οποίου οι επιλογές αυτές οδήγησαν στην εκλογή του κου Δάγλα.
Σήμερα μετά τις τελευταίες δημοτικές εκλογές, δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι, με την παγίωση συγκεκριμένων αντιλήψεων και πρακτικών και με ένα κομμάτι της τοπικής κοινωνίας να οδηγείται σε σημείο αυτοεξευτελισμού, κάθε ανατρεπτική σκέψη φαντάζει εντελώς ουτοπική! Στην επιφάνεια όμως! Γιατί η μεγάλη πλειοψηφία της Μεγανησιώτικης κοινωνίας, δεν συντάσσεται πίσω από «κουδούνια». Και όλα αυτά, συσσωρεύουν μια δυναμική, η οποία θα οδηγήσει στην υπέρβαση της σημερινής κατάστασης, κάτι που δεν θα είναι η πρώτη φορά για την Μεγανησιώτικη κοινωνία. Βέβαια, βασικό προαπαιτούμενο είναι η ύπαρξη του πολιτικού υποκειμένου, δηλαδή της ομάδας, η οποία θα μπορέσει να οδηγήσει συντεταγμένα μια κρίσιμη μάζα στην ανατρεπτική διαδικασία. Δεν το θεωρώ αυτονόητο, θεωρώ όμως ιδιαίτερα ελπιδοφόρο το γεγονός, ότι ξεκίνησαν οι πρώτοι προβληματισμοί, οι οποίοι διαμορφώνουν και ένα κλίμα παραίνεσης για συμμετοχή και συμπόρευση.
22 Ιουνίου 2019
Στάθης Ζαβιτσάνος
Η προσπάθεια δήθεν για πιότερη αυτοδιοικητική συτονομία με τα σποκοτιασμένα πειράματα Καποδίστρια Καλικράτη Κλεισθένη , ήταν εξ αρχής λούζερ χαμένη. Γιατίβδεν ήταν ποτέ ούτε στο ελάχιστο σχεδιασμένη. Και μόνο που σε 15 χρόνια το όλο σύστημα ανασχηματίστηκε 2 φορές ( η συλλογιστική της βελτίωσης των μοντέλων συτοκινήτων) δείχνει τον δομικό προβληματικό χαρακτήρα του όλου αποφασισθέντος.
Στην αρχή το 1994 ήταν η εποχή των παχιών αγελάδων του πακέτου Ντελόρ και της θεσμοθέτησης 7 δήμων στην Νήσο Λευκάδα στο όνομα της διασταλτικής κατσναλωτικής ουσιαστικά διασποράς των πόρων και πάλι όπως τότε λέχτηκε για το δημοκρατικό κοινοβουλευτικό βάθεμα και την επίκληση του πλατιάσματος της μεσαίας τάξης. Βέβαια οι απόψεις από τότε για την παραγνωρισμένη ισοτιμική αξία των διατιθεμένων πόρων ήταν ταμπού για πολλά χρόνια και παραμένει ακόμα και μετά την ευρώεισαγωγή στο αυτοδιοικητικό σύστημα. Το οποίο υστημα έπρεπε να εξυπηρετεί τον δημοκρατικό στόχο τα’ι’ζόμενο με χρήματα κεντρικά. Η συτοτροφοδότηση λειτουργικά του συστήματος που μέσω εσωτερικών οικονομιών κλίμακος θα εξασφάλιζε και την επενδυτική αξιακότητα συο συστημα ώστε να μειωθεί η κεντρική εξαρτησή του ήταν άγνωστη ποσότητα και ποιότητα. Το άλυτο και χρόνο με τον χρονο βαρυνόμενο σκουπιδικό ( που δείχνει την επενδυτικά αναπαραγωγική αξιακά γυμνια του συστήματος) είναι παρών σε εκθετικό βαθμό διογκωμένο. Ή δεν είναι και στην Λευκάδα και σε όλη την Ελλάδα. Η σε μέγιστο βαθμό απουσία αποχετευτικών συστημάτων και βιολογικών καθαρισμών μαζί με την άναρχη και σπάταλη σε δίκτυα οικοδομησιμότητα τι άλλο είναι πέρα από πλήρη σχεδιαστική διατρητότητα του όλου συστήματος ώς τις μέρες μας.
Η φιλοδοξία των εμπλεκομένων στην συτοδιοικητικότητα για μετάβαση στην κεντρική πολιτική σκηνή αλλά κσι το ανιθετο, δεν είναι μαζί και ταυτοποίηση της κατεύθυνσης των σχέσεων και επιδιώξεων μέσα στην αμφίδρομη σχέση κεντρικής διοίκησης και αυτοδιοίκησης?
Στο συτοδιοικητικό τοπίο συναθροίζονταιπολλά επί μέρους συστήματα εξωγενών ιδιοτικοτήτων ώς επιδιώξεις , εξωγενών εργαλειοτήτων ώς διαδικασίες , εξατομικευμένων καθημερινοτήτων χωρίς αναγωγή βέβαια σε κοινή βάση κοινωνικής συμβιώσεως, ιδιωτικών θεάσεων και ερμηνειών για τα όσα έπρεπε να σποτελούν δημόσια αγαθά και προσπσθεια δημοσίας αναγωγής των εξατομικευμένων σημαινομένων καθενός συμμετέχοντα. Ο θετικισμός, η επαληθευσιμότητα δηλαδή των κριτηρίων που υπονοεί αυτοδιοικητικότητα , δεν ικανοποιείται αναδραστικά -δηλαδή απ το αποτέλεσμα- και για τούτο το όλο αυτοονομασθέν συτοδιοικητικό μοντέλο κσι σύστημα από το 1994βπου πρωτοεισήχθει ανατρέχει στον εμπειρισμό ( τα μέσα είναι το νόημα) για να αυτοστηρίζεται.Δηλαδή ανατρέχει ουσιαστικά στην μεγαλύτερη εξάρτηση απ την κεντρική διοίκηση, μεταφέροντας έτσι κσι στο αυτοδιοικητικό τοπίο, και όλα τα προβλήματα συτής.
Η διόγκωση του σκουπιδικού στην Λευκάδα -και αλλαχού – με τις φωτιές και τους καπνούς που σταμάτησαν την λειτουργία των σχολίων, ή τα σκουπίδια σωρούς στους δρόμους και τους κοινωνικούς τσακωμούς , είναι το εναργές υπόλειμα και συμβολιστικό μαζί τροχειοκαταδεικτικό αισθητικό φαινόμενο του σωρρευτικά στα χρόνια αυτοακυρωθέντος όρου :»» αυτοδιοίκηση»».