Οι Αλυκές στους Καρυώτες

Η ψυκτική συντήρηση των τροφίμων άλλαξε. Το ψυγείο εκτόπισε το αλάτι. Παράλληλα η παγκοσμιοποίηση έσβησε τον κρατικό προστατευτισμό. Όλες οι μικρές αλυκές έκλεισαν σαν αντιοικονομικές.

Το τρίπτυχο αλυκές – αλατάδες – αλάτι έγινε μια οδυνηρή ανάμνηση για τους παλιούς και ένα σκληρό τοπίο για νεότερους…

Και μόνο ένας Ποιητής όπως ο Rafael Alberti μπορεί να εκφράσει και να αναγνωρίσει την μαγευτική έλξη του κοπιαστικού, τιτάνιου αγώνα, που σφράγισε τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων με τα ηλιοκαμμένα κεφάλια. Των αλατάδων!

Αλμυρόβαλτοι παρέκει
Αναδίδουν της θάλασσας μπλε.
Μακάρι να γινόμουν αλατάς,
Μικρός του αλατολείμωνα κόκκος!
Ωραία της αυγής περάσματα
Μέσα σε βαγονάκια
Λευκού χιονιού
Με κατεύθυνση τα λευκά σπίτια!
Αλατάς να γίνω, μητέρα,
και ξεχνώ την ίδια τη θάλασσα.

( Από μιά εισήγηση της κ. Θεοδώρας Πετανίδου)