Μέχρι τις 10 Αυγούστου η έκθεση έργων σε χαρτί του Θεόδωρου Στάμου από την συλλογή Πορταλάκη

Οι πίνακες παρουσιάζονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα

Έργα του Θεόδωρου Στάμου εκτίθενται μέχρι τις 10 Αυγούστου στην ομώνυμη αίθουσα τέχνης, στην πλατεία Μαρκά, στο πλαίσιο ενός αφιερώματος στον λευκαδίτη «οξύθυμο» ζωγράφο του αφηρημένου εξπρεσιονισμού. Οι πίνακες -έργα σε χαρτί- που παρουσιάζονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα ανήκουν στην συλλογή του συλλέκτη και προσωπικού φίλου του Θεόδωρου Στάμου τα 10 τελευταία χρόνια της ζωής του Ζαχαρία Πορταλάκη.

Η απόφασή του να γίνει η έκθεση στην αίθουσα τέχνης «Θεόδωρος Στάμος», «είναι για να τιμήσει μαζί με τον τόπο που αγάπησε τη μνήμη του καλλιτέχνη και φίλου του ζωγράφου». Στην έκθεση εκτίθενται έργα του ζωγράφου από τις ενότητες «Κιβώτια του Ήλιου» (1963-1970) και «Ατέρμονα Πεδία» (1970-1993).

Πίνακες δυσκολοκατανόητοι για το μη μυημένο κοινό, που «βρίσκονται σε πλήρη ρήξη με την μορφή στη ζωγραφική και σπανίως ξεπερνούν το φυσικό ύψος του ανθρώπου, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους σπουδαίους της Αφαίρεσης», όπως αναφέρει στο συνοδευτικό φυλλάδιο της έκθεσης ο Φοίβος Κυπραίος, επιμελητής εκθέσεων του Μουσείου Μπουζιάνη.

Συμπληρώνει επίσης ο ίδιος: «Στην πρώτη θεματική, ο καλλιτέχνης δημιουργεί ορθογώνια σχήματα χωρίς αυστηρές γραμμές και χρωματικές εντάσεις, συνομιλώντας με το κενό και το απόλυτο. Με ένα βλέμμα παιδικό είναι σαν να παρατηρεί σε πολλές αποχρώσεις τα παιγνιδίσματα του φωτός, από τα παράθυρα του σύμπαντος. Στην δεύτερη θεματική ο Στάμος γίνεται πιο «εξπρεσιονιστής», επηρεασμένος από τις πόλεις που επισκέπτεται και αγαπά. Μεταδίδει φόρτιση στον καμβά, σαν να επιθυμεί η χρωματική δυναμική, είτε πολυεπίπεδη είτε μονοκόμματη, να απορροφήσει – επισκιάσει συμβολικά το φως. Με ένα βλέμμα παιδικό, είναι σαν να μουτζουρώνει με την δύναμη των συναισθημάτων του, όλα τα χρώματα της Ίριδας».

Κολακευτικά στην πλειοψηφία τους τα σχόλια στο βιβλίο επισκεπτών της έκθεσης, όπως αυτό της κας Π Κ-Β που γράφει: «Ο Θεόδωρος Στάμος – που έδωσε την εσωτερική ζωή της Λευκάδας με τα αφαιρετικά του τοπία, μετατρέποντας το φυσικό χρώμα και φως σε μεταφυσική, άυλη πραγματικότητα. Το έργο του μεταγράφει το κλασικό κάλλος σε αφαιρετικά εξπρεσιονιστικά τοπία που μαγνητίζουν, αποκαθαίρουν, ηθικοποιούν. Ευχαριστούμε τον Ζαχαρία Πορταλάκη και το Πνευματικό Κέντρο για την προσφορά.»

Δεν λείπουν όμως και αρνητικά σχόλια που δεν έχουν να κάνουν, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, με την έκθεση αυτό καθαυτό αλλά με την κατάσταση της αφιερωμένης στον ζωγράφο αίθουσας όπου εκτίθενται τα έργα, όπως αυτό του κ. Μ.Κ. που γράφει: «Ευτυχώς που δεν ζει ο ζωγράφος να δει τις τρύπες του τοίχου και τις πρόκες σας!!! Ντροπή και αίσχος!!!».