Άρχισαν οι διήμερες εκδηλώσεις στο Μουσείο του ΔΣΕ στη Θεοτόκο Κόνιτσας
Μέσα σε κλίμα συγκίνησης, αλλά και επαναστατικής έξαρσης, έγινε απόψε στο χωριό Θεοτόκος των Ιωαννίνων, η εκδήλωση των Οργανώσεων Περιοχής Ηπείρου – Κέρκυρας – Λευκάδας και Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ. του ΚΚΕ με αφορμή τα 75 χρόνια από το τέλος της τρίχρονης ένοπλης αναμέτρησης 1946-1949, την επική πάλη του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Με τις διήμερες εκδηλώσεις, σήμερα και αύριο, το ΚΚΕ τιμά τους μαχητές και τις μαχήτριες του ΔΣΕ, τη συμβολή και τη θυσία των χωριών του Γράμμου και του Σμόλικα στον τρίχρονο ηρωικό αγώνα του ΔΣΕ.
Η εκδήλωση έγινε στο χώρο του Μουσείου του ΔΣΕ, το οποίο συμπλήρωσε ήδη δύο χρόνια λειτουργίας. Δεκάδες επιζώντες μαχητές του ΔΣΕ, τα παιδιά και εγγόνια τους, αλλά και κάτοικοι από όλα τα χωριά της περιοχής έδωσαν βροντερό παρών στην εκδήλωση. Ξεχωριστή στιγμή η ανάγνωση του τελευταίου γράμματος του μαχητή του ΔΣΕ Στέφανου Νούτσου από τη Λυκόραχη που παρέλαβε ο αδερφός του Αντρέας την ίδια μέρα που παρέλαβε και το μήνυμα της μονάδας του ότι ο Στέφανος έπεσε στο πεδίο της μάχης. Τα ντοκουμέντα κατατέθηκαν στο Αρχείο του ΚΚΕ και εμπλουτίζουν παράλληλα τα υλικά του Μουσείου, όπως σημείωσε χαρακτηριστικά ο Τάκης Σδούκος.
Την κεντρική ομιλία έκανε ο γραμματέας της οργάνωσης περιοχής Δυτικής Μακεδονίας και μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ Θανάσης Χαστάς ο οποίος, αφού αναφέρθηκε στο χρονικό της τρίχρονης εποποιίας του ΔΣΕ, σημείωσε ως προς τα συμπεράσματα από την μελέτη της:
«Η πείρα και τα συμπεράσματα από τον ηρωικό αγώνα του ΔΣΕ, αλλά και ολόκληρης της δεκαετίας του 1940 συνέβαλαν στη σύγχρονη στρατηγική επεξεργασία του ΚΚΕ, στο Πρόγραμμά μας, στον καθορισμό των καθηκόντων του Κόμματος σε επαναστατικές αλλά και σε μη επαναστατικές συνθήκες.
Επιβεβαιώνεται από την ιστορική πείρα πως δεν αρκεί να εμφανιστούν οι συνθήκες ραγδαίας αλλαγής του ταξικού συσχετισμού δυνάμεων, της επαναστατικής κατάστασης, όπως εμφανίστηκαν στη χώρα μας τις μέρες της απελευθέρωσης τον Οκτώβρη του 1944, για να πάρει η εργατική τάξη την εξουσία, αλλά προϋποθέτει την ολόπλευρη προετοιμασία του Κομμουνιστικού Κόμματος από τα πριν, πρώτα απ όλα τη διαμόρφωση αντίστοιχης στρατηγικής και Προγράμματος για την σοσιαλιστική επανάσταση, τη συγκέντρωση δυνάμεων σε αυτήν την κατεύθυνση. Προϋποθέτει σε επαναστατικές συνθήκες τον αυστηρό υπολογισμό του ταξικού συσχετισμού και την προετοιμασία της ένοπλης εξέγερσης, ώστε την κατάλληλη στιγμή να δοθεί το αποφασιστικό χτύπημα για την κατάληψη της εξουσίας».
Η εκδήλωση συνεχίστηκε με λαϊκό γλέντι, ενώ αύριο Κυριακή θα γίνει πεζοπορία στην περιοχή της Πέτρας Μούκας όπου ήταν η έδρα του Αρχηγείου του ΔΣΕ και της ΚΕ του ΚΚΕ.
(902.gr)
Να κάνουν επίσκεψη στο πέρσσμα Μπάρα , πίσω απ το χωριό Γοργοπόταμο , που ήταν το πέρασμα των γενναίων ανταρτών απ τον στρατοκρατικό κλοιό.
Καλά είναι σε όρους αναπαραγωγής της ιστορίας να σκεφτούν κάποιοι , όσο γίνεται, : Να είναι κάποιος νέος , να πέσει στην πείνα της κατοχής κσι τον Γερμανικό κατοχικό κλοιό , να πεθάνουν συγγενείς του απ την πείνα, δεν του μένει παρά να βγεί στο βουνό ώς αντίσταση και προσωπική διέξοδο υπαρξιακή με πιθανότητα για να ζήσει ξέροντας ότι και κεί ( στο βουνό αντιστασιακός )κινδυνεύει. Να τον πάρει η πυκνή ιστορία των ετών 1944-1946 ( ιστορία που δεν μπόρεσαν οι σοφοί κεφτέδες και φαγάδες μεγαλύτερης ηλικίας πολιτικοί της χώρας να αντιμετωπίσουν απ το διοικητικό κέντρο) της πρωτεύουσας.Και να βρεθεί με τα χρόνια διωκόμενος ξσι τριμοκρατουμενος απ το κράτος και τους παρακρατικούς κσι τα έκτακτα στρατοδικεία του κράτους.Δεν του έμεμε τίποτα άλλο παρά να συνεχίσει το αντάρτικο απ το 1947 ώς το 1949.
Αυτή την πλευρά καλά θα είναι να μην την παρακσμπτουν οι εκ των υστέρων σχολιαστές της ιστορίας.
Με το τέλος του Αυγούστου του 1949 ο εν λόγω νέος θα ήταν ή σκοτωμένος νεκρός του εμφυλίου, ή εξόριστος στα Γιούρα ή στην Μακρόνησο, ή θα είχε φύγει απ το πέρασμα Μπάρα για τις Ανατολικές χώρες.
Και θα επέστρεφε ( αν ήθελε ) μετά το 1982 μαζικότερα ( κάποιοι λίγοι μετά το 1975 ) στην Ελλάδα ώς τόπο πλέον αλλότριας επιστροφής μετά από 40 χρόνια.
Αυτός είναι και ο ντορός ζωής νέου της Αθήνας που είδε την μάννα του να πεθαίνει από την πείνα στο ιδιόκτητο σπίτι στην οδό Ιπποκράτους και τον πατέρα του εργάτη στα Ναυπηγεία Βασιλειάδη που το έδιωξαν ώς φυματικό οι Γερμανοί. Η αδελφή του μεγαλύτερη αγωνιζόνταν με τον άντρα της να τα’ί” τα 3 παιδιά τους και τον φυματικό πατέρα της , και του νέου δεν του έμενε άλλος δρόμος παρά το αντιστασιακό αντάρτικο.