Σιωπή

Σαν σήμερα, 5-9-1944 εκτελέστηκε στην Καισαριανή από τους Γερμανούς κατακτητές η Ταυριώτισσα Επονίτισσα Αθηνά Χατζηεσμέρ

Της Ανδριανής Στράνη,
Εκπαιδευτικού στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση Καθηγήτρια 2ου Γυμνασίου Ταύρου

Αποκαλόκαιρο στον Ταύρο, Πέμπτη 5-9-2019. Ο Θεός ξημέρωσε τη μέρα όμορφα.

Η Αθηνά Χατζηεσμέρ

Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός, αποφάνθηκε o περίγυρoς. Για να γιατρέψει τί; Ρώτησε η Ζωή. Για να γιατρέψει τη Μνήμη. Τη μνήμη ή την αμνησία; Οι απόψεις διχάστηκαν επί του θέματος. Την Ιστορία, πετάχτηκε μια φωνή, χαρά γεμάτη για την απάντηση. Την Ιστορία; Με τί γιατρεύεται η Ιστορία; Με τη σιωπή, συνέχισε η χαρούμενη φωνή και κατάπιε τη γλώσσα της. Στο πλαίσιο της θεραπείας σιώπησαν άπαντες. Σχολείο, πολυκατοικίες, σύγχρονες και εργατικές, γειτονιά και δάσκαλοι. Εξάλλου ο Δημήτρης Γληνός είχε φύγει από καιρό. Κανείς δεν τον έφερε πίσω στην πλατεία του. Παντού σιωπή. Άλλοι ανέβαιναν τις σκάλες, άλλοι περπατούσαν βιαστικοί και προσπερνούσαν την Ιστορία. Όλοι έτρεχαν για να προλάβουν τον χρόνο. Όμως η τιμητική πλακέτα μόνη και έρημη μαρτυρούσε την Ιστορία του Τόπου.

Τιμητική πλακέτα στην μνήμη της Αθηνάς Χατζηεσμέρ

Σαν σήμερα, 5-9-1944 εκτελέστηκε στην Καισαριανή από τους Γερμανούς κατακτητές η Ταυριώτισσα Επονίτισσα Αθηνά Χατζηεσμέρ. Το όνομά της κοσμεί το 2ο Γυμνάσιο Ταύρου. Ωστόσο, οι Δάσκαλοι ήταν απασχολημένοι με τις τρέχουσες δουλειές της νέας σχολικής χρονιάς.

Ο ήχος των πολυβόλων διαπεραστικός ακούστηκε μέχρι τον Ταύρο. Τα σχολικά τζάμια έσπασαν. Ο τρόμος έσπασε τη σιωπή. Δεν είναι τίποτα, καθησύχασε η φωνούλα, τα τζάμια έσπασαν από το σεισμό…

Σιωπή. Άλαλα τα χείλη των ασεβών. Μόνη «παραφωνία» το θρόισμα των φύλλων του θλιμμένου ευκάλυπτου…