Το Παγωτό (Της Ανδριανής Στράνη) | Λευκαδίτικα Νέα - Lefkada News
Published On: Κυ, Οκτ 13th, 2019

Το Παγωτό (Της Ανδριανής Στράνη)

«Ακούσετε μίαν ιστορία που την αισθάνονται τα σωθικά»

Διονύσιος Σολωμός

Στην καρδιά του καλοκαιριού και της Νήσου Λευκάδας, στο Πεντοφάναρο, βρεθήκανε μάρτυρες της Ιστορίας. Η πλατεία ως βέβαιη κατάληξη μιας συνηθισμένης μέρας χωρεί στην αγκάλη της όλα τα σημαντικά ετούτου του τόπου. Ευρύχωρη μα και στενάχωρη ανάλογα με τα γεγονότα που έζησε, ομιλεί. Στην ομιλία και στην έκφρασή της ως δημόσιος χώρος αντανακλά την τοπική κοινωνία και ιστορία. Εκεί φαίνονται οι αντοχές, οι ανοχές και οι ενοχές των Καιρών. Με καλόν καιρό κατέβηκε και η παρέα στο παζάρι.

πλατεία εθνικής αντίστασης (1)

Η Πλατεία της «Εθνικής Αντίστασης» έσφυζε από ζωή. Περαστικοί, τουρίστες, ντόπιοι και ξένοι αναζητούσαν μια θέση στην πλατεία. Ο καθένας έπαιρνε τη θέση που του ταίριαζε ανάλογα με την ανάγκη και τον συλλογισμό. Η Ιστορία της Πλατείας με το Πεντοφάναρο ήταν γνωστή για την παρέα. Εδώ τον Ιούνιο του 1947 οι δοσίλογοι και παρακρατικοί κρέμασαν τα κεφάλια των αγωνιστών της Εαμικής Αντίστασης διότι «δεν συνεμορφώθησαν προς τας υποδείξεις» της Βάρκιζας…

Για την ώρα έδινε χρώμα στην πλατεία η χαρά των παιδιών. Ζώα τροχήλατα με μικρούς οδηγούς αναστάτωναν τον περίγυρο από εκρήξεις χαράς για όσο διαρκούσε η βόλτα. Στην πλατεία έφτασε και ο παππούς με το εγγόνι στο ποδήλατο. Γωνία Δαίρπφελδ Γουλιέλμου και Εθνικής Αντίστασης στάθηκαν. Η gelateria δεν περνούσε απαρατήρητη.

πλατεία εθνικής αντίστασης (2)

Παγωτό, παππού, θέλω παγωτό φώναξε ο μικρός. Η φωνή διαπέρασε την Ιστορία της Πλατείας και τον πήγε εβδομήντα δυο χρόνια πίσω. Ρολάρισε η μνήμη και χάθηκε…

Αρχές καλοκαιριού 1947 μετά την μάχη της Πούντας (22-6-1947), η πλατεία ήταν άδεια από μεγάλους, με ραγισμένες πλάκες και καρδιές. Όλα τάσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά. Στη γωνία της Ιστορίας στεκόταν μόνος ο Παγωτατζής, ο Φασόλιας, με τον σιδερένιο κάδο του. Παγωμένος από τον πόνο, με φορεμένο πένθος στο λευκό πουκάμισο είχε κρεμάσει ένα χαρτόνι που έγραφε:

«Στη μνήμη του γιού μου προσφέρω παγωτό».

Από τα γύρω στενά μαζεύτηκε το ξυπόλητο τάγμα για το Παγωτό της Αντίστασης. Δεν φοβήθηκαν, παρά την ηλικία τους είχαν εξοικειωθεί με το θάνατο και γνώριζαν στο πετσί τους την αδικία του κόσμου.

Γνώριζαν… είχαν δει τους Γερμανούς, τους δοσίλογους και ταγματασφαλίτες να καίνε τα σπίτια τους.

Γνώριζαν… είχαν δει με τα ίδια τους τα μάτια τα κεφάλια των ανταρτών κρεμασμένα απ΄ το Πεντοφάναρο.

Γνώριζαν…είχαν δει στην άκρη της πλατείας, χαμηλό φορτηγό της αστυνομίας με πεταμένο στην καρότσα τον ανταρτοεπονίτη στο 2/39 Σύνταγμα του ΕΛΑΣ Ζώη Κούρτη, τον γιο του Φασόλια, που έπεσε σε ενέδρα χωροφυλάκων και τραυματίστηκε θανάσιμα (29 Ιουνίου 1947).

Zois_Kourtis_Fasolias

Αίφνης ο μικρός τράβηξε τον παππού από το χέρι και τον επανέφερε στην πλατεία της Εθνικής Αντίστασης για το παγωτό του σήμερα. Η σήμερον ως αύριο και ως χθες.

Το Πεντοφάναρο άναψε κι΄ αυτό το βράδυ για να φωτίζει τη Λευκάδα της Αντίστασης.

Υ.Γ Το παρόν άρθρο είναι εμπνευσμένο από την προσωπική αφήγηση – ανάμνηση του Τάσου Μανωλίτση (Κουβαλιά).

Ανδριανή Στράνη


Displaying 3 Comments
Have Your Say
  1. Ο/Η erifio λέει:

    χωρίς λόγια!….

  2. Η πλατεία αυτή από τότε και νωρίτερα το 1935 έχει συσταθεί
    ώς πλατεία της αντίδρασης και των μαύρων ψυχών.
    Πλατεία της αντιδραστικής σφηκοφωλιάς που για τούτο έχει μια χροιά ακαταστασίας με τις καρέκλες χυμάτες και την αισθητική του σκοταδιού τα βράδυα. Πλατεία των αισθημάτων πίσας και της ενεργητικής αντιπροόδου του τόπου, για τούτο και η ερειπιώδης εκκλησία και το αποσβεσθέν ηλικιακό ρολό’ι”.
    Πλατεία της σκληρής αρπαχτής και οικειοποίησης των μεταπολεμικών κρατικών κονδυλίων του κράτους -ακόμα και του σχεδίου Μάρσαλ όσων έφταναν πόρων- για την Νήσο.
    Πλατεία των λούμπεν ναρκισσισμών κούφιας επίδειξης των χωρίς ουσία ανθρώπων που αποτελούν το λεφούσι και μόρφωμα του κακού.

  3. Η πλατεία αυτή ( πλατέα παλιότερα) , ονομαονταν και σφηκοφωλιά.
    Κατ άλλους και σερσελοφωλιά.
    Γιατί υοήρχαν σφήκες άνθρωποι ( »ωω πασά μου»!!) που τσιμπάγανε και έδιωχναν τιν κόσμο από παλιά, απ τον 19ο αιώνα.
    Τώρα αν το 1947 κλωτσάγανε και κάποια κομένα κεφάλια ανταρτών..αυτό ήταν φυσική εξέλιξη μέσα στην χροιά της μεταπολεμικής αμέσως εποχής.
    Ακόμα οι σφήκες και τα σερσέλια όμως στην πλατέα συτή τσιμπάνέ .

Αφήστε το σχόλιό σας

XHTML: You can use these html tags: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

            









Copy Protected by Chetan's WP-Copyprotect.