Η κεφαλή του Μέμου Μακρή στο Πολυτεχνείο φέρει τα χαρακτηριστικά του Νίκου Σβορώνου
«Η κεφαλή του Πολυτεχνείου, έργο του γλύπτη Μέμου Μακρή, φέρει τα χαρακτηριστικά του καθηγητή πανεπιστημίου Νίκου Σβορώνου.
Τον γ΄ τόμο των Πρακτικών του Ι΄ Διεθνούς Πανιονίου Συνεδρίου τον είχαμε αφιερώσει στην ιερή μνήμη των Λευκαδίων Σπυρίδωνος Ζαμπελίου και Νικολάου Σβορώνου.
Οι άλλοι τόμοι είναι αφιερωμένοι, κατά σειρά σε ιερές μνήμες Ζακυνθινών, Κεφαλλήνων, Κυθήρειων, ενός Ιθακήσιου, ενός Παξινού, και Κερκυραίων.
Η κεφαλή λοιπόν στο Πολυτεχνείο, αν παραδεχτούμε ότι είναι η κεφαλή του καινοτόμου ιστορικού Νίκου Σβορώνου, που επέστρεψε στην Ελλάδα ύστερα από τη δικτατορία, δεν έχει άμεση σχέση με τα γεγονότα. Είχε τοποθετηθεί λίγα χρόνια μετά τη μεταπολίτευση από τον τότε πρύτανη, ως σύμβολο του φοιτητικού αγώνα.»
(Ανάρτηση στο fb του κ. Δημήτρη Κονιδάρη που κοινοποιήθηκε από τον Γιάννη Σ. Βλάχο στην ομάδα «Λευκαδίτικα Νέα» που διατηρούμε στο fb).
O Mέμος Μακρής πυρήνα ρεαλισμού – και δεν το αρνήθηκε μορφικά μάλιστα το απέδωσε- είχε τον Νίκο Σβορώνο.
Τους δύο Μακρή και Σβορώνο τους κατέβασαν 2 φορές για έλεγχο απ το πλοίο Ματαρόα , πρίν τους επιτρέψουν να φύγουν για το λιμάνι της Ιταλίας ( με προορισμό το Παρίσι με τραίνο ) το 1945.
Ο ίδιος ο Σβορώνος όταν κάποιος του ανέφερε ότι η μορφή του χρησιμοποιήθηκε για το γλυπτό στο πολυτεχνείο , απάντησε με αυτοσαρκαζόμενος στον συνομιλητή του : » “α’ι” παράταμε ».
Για την υπόθεση του ταξιδιού του πλοίου Ματαρόα ( η γυναίκα με τα μεγάλα μάτια στην διάλεκτο του ειρηνικού )το 1945 και σχετικά με τους Έλληνες υπότροφους της Γαλλικής κυβέρνησης τότε , δεν αποτυπώθησαν αρκετά όσα η μεταπολεμική ιστορία έψαχνε ερευνητικά ιδιαίτερα απ την ρεαλιστική θεώρηση.
Σκόρπιες αποοσπασματικές εξατομικευμένες αναφορές σε διάφορα περιοδικά σε κείμενα ιστορικής με την εποχή , ενασχόλησης ,1-2 μικρά βιβλία αναφορές σε μεγαλύτερη ηλικία από 2 υπότροφες της εποχής με κάπως ρομαντικό χαρακτήρα και αυτοπεριγραφικό συναισθημάτων, μια ελάχιστη αναφορά του Σβορώνου -σαν και δεν ήθελε να μιλήσει για το θέμα ιστορικά, μια ελάχιστη αλλά σημαντική αναφορά κοινωνιολόγου της δεύτερης σπουδαστικής γεννεάς στο Παρίσι , για την διαμεσολάβηση της γεννιάς του Ματαρόα, και μια όχι αναλυτική εξήγηση -επιφανειακή-για τον θεωρητικό επιστημονικό δρόμο που τράβηξαν κύρια οι υπότροφοι του Ματαρόα.
Η αναφορά για την προσπάθεια του κκε/ΔΣΕ να προσελκύσει στο Παρίσι για το βουνό κάποιους απ τους υπότροφους του Ματαρόα , όπως και η εναρκτική απόφαση του Οκτάβιου Μερλιέ για την παροχή υποτροφιών στους Έλληνες νέους εοιστήμονες ανεπιθύμητους στην Ελλάδα απ την συντηρητική επέλαση μετά την συμφωνία της Βάρκιζας. Σε αυτή την ελάχιστη αναφορά τα Γαλλικά -πέρα από ελάχιστη γνώση ή και καθόλου – συνιστούσε και κριτήριο κοινωνικής ταξικότητας για την εποχή με οτι αυτό υπονοούσε.
Όλα αποσπασματικά , σκόρπια, λές και κάτι ακόμα ώς μαζική ενοχή ,πρώτα της Ελληνικής πολιτείας και πολιτικήε κατάστασης της εποχής ..αλλά και δευτερευόντος των ίδιων των υποτρόφων.
Ο Δαίμων του ηλεκτρονισμού έγραψε τον Μέμο Μακρή ώς Μέμου Μάκρου στον τίτλο του θέματος της ιστοσελίδος.
Να διορθωθεί αν γίνεται.
Στο 2ο σχόλιο στον τίτλο το Ματαρόα έγινε Μσταρόα.Ηλεκτρονικά δαιμονικά. Να διορθωθεί και ο τίτλος στο σχόλιο αυτό.
Στα ηλεκτρονικά πληκτρολόγια τα λάθη είναι δεδομένα.
Γιατί άλλο γράφεις γράμματα και λέξεις και άλλο πατάς πληκτρολόγια και δή πληκτρολόγια αφής και δή σε smartphone.
Δαίμονες παντού και δαιμονικά.
Οι δαίμονες όμως δεν θα περάσουν.Η λέξη θα διαβαστεί και το νόημα θα βγεί.