Καταδικάζει την παραπομπή του Π. Λαφαζάνη σε δίκη για τους πλειστηριασμούς το ΚΚΕ
Σε δίκη παραπέμπονται σήμερα οι Παναγιώτης Λαφαζάνης, Αντώνης Μαυρομμάτης, Λεωνίδας και Ηλίας Παπαδόπουλος για τη δράση τους ενάντια στους πλειστηριασμούς.
Διώκονται για παράβαση 21 άρθρων του Ποινικού Κώδικα, μεταξύ άλλων για φθορά ξένης περιουσίας, διατάραξη κοινής ειρήνης, άσκηση βίας και βιαιοπραγίας κατά αστυνομικών.
Σε σχόλιο το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ αναφέρει:
«Το ΚΚΕ καταδικάζει την παραπομπή του Παναγιώτη Λαφαζάνη και άλλων αγωνιστών σε δίκη για τη δράση τους ενάντια στους πλειστηριασμούς. Οι απαράδεκτες αυτές πρακτικές στοχεύουν στον εκφοβισμό του λαού και για το θέμα των πλειστηριασμών της λαϊκής κατοικίας, που το επόμενο διάστημα θα πάρουν τη μορφή χιονοστιβάδας.
Απαιτεί να καταργηθεί το νομοθετικό πλαίσιο που καθιστά ιδιώνυμο αδίκημα τις κινητοποιήσεις ενάντια στους πλειστηριασμούς, που θεσπίστηκε επί ΣΥΡΙΖΑ και διατηρεί η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ».
Ιδιώνυμο αδίκημα η ιστορία αναφέρει το 1929 το τότε νομοσχέδιο για την αντιμετώπιση του μπολσεβικισμού , ή την αμφισβήτηση του κοινωνικού καθεστώτος.
Ιδιώνυμο ακούστηκε ο όρος από υπουργό οικονομικών το 1990-1991 που πρότεινε να γίνει ιδιώνυμο η φοροδιαφυγή.Τότε βέβαια δεν έγινε, αλλά αμέσως δόθηκε απ τον ίδιο υπουργό η φορολογική περαίωση ώς περίπου άφεση αμαρτιών της φοροδιαφυγής , αυτής που ο ίδιος ο υπουργός ζητούσε να γίνει ιδιώνυμο.
Μετά οι περαιώσεις-δηλαδή η άφεση των αμαρτιών στην κολυμπήθρα της περαίωσης- γενικεύτηκαν.
Και όσοι και όποιοι τακτικά πλήρωναν χρόνια φόρους τελικά αποδείχτηκαν λάθος γιατί πλήρωναν.Θα μπορούσαν να μην πληρώνουν και να εμβαπτίζονται κάθε φορά στις κολυμπήθρες των περαιώσεων.
Η νομική και κοινωνική έννοια του ιδιωνύμου δεν είναι τόσο ξεκάθαρη αν αυτήβδεν βρίσκει τους διοικητικούς μηχανισμούς ερμηνείας της , δηλαδή την ενίσχυση της εκτελεστικής λειτουργίας.
Από το 1929 το ιδιώνυμο βρήκε την γενική ασφάλεια και το 1936 συστήθηκε η ειδική κατά Μανιαδάκη ασφάλεια για την αντιμετώπιση του μπολσεβικισμού και κομμουνισμού (οδός Δεριγνύ και Γ” Σεπτεμβρίου στην πρωτεύουσα).
Απ το κτίριο της ειδικής ασφάλειας εκπαραθυρονώνταν ώς αυτο αυτοκτονήσαντες οι συλλαμβανόμενοι βάσει Ιδιωνύμου.Και μάλιστα απ τα παράθυρα του 3ου ορόφου( τεχνική αυτοεκπαραθυρόματος των Μανιαδάκη -Παξινού).
Το όλο πράγμα «» ιδιώνυμο «» είναι μπερδεμένο ώς έννοια και περισσότερο ξεκαθαρισμένο ώς πρακτική.Ξεκαθαρισμένο λόγω του συστήματος πρακτικής Μανιαδάκη-Παξινού.
Η ανακοίνωση του Κκε έχει ασφαλώς σοβαρότατοβιστορικό εννοιλογικό βάθος, διότι το κκε είναι ο πολιτικός εκείνος σχηματισμός στην ιστορία της χώρας που μπορεί να προσδιορίσει εγκυρότερα το νόημα του Ιδιωνύμου μια έχεθωτην ιστορική εμπειρία των μελών του που εκπαραθυρώθηκαν βάσει της πρακτικής εφαρμογής της τεχνικής (Μανιαδάκη-Παξινού) του ιδιωνύμου.
Με τον σύνταγματικό χάρτη του 1975 έννοια του Ιδιωνύμου δεν επιδιώχθηκε ούτε αφέθηκε να θεωρηθεί ώς δυνάμει νομοθετική ή επιλογή της εκτελεστικής δομής του πολιτειακού.
Αλλά εφ όσον η εγκυρότερη άποψη για το ιδιώνυμο ( αυτή του κκε) το αναφέρει , πρέπει βα ειδωθεί συνολικά και σοβαρά το θέμα , απ όλο το πολιτικό φάσμα , μια και ομολογία του συνταγματικού χάρτη απ το 1975 είναι πέρα και έξω από τις συνθήκες προσδιορισμού έστω του ιδιωνύμου στην μεταπολιτευτική πολιτική και κοινωνική ζωή.
Οι πολίτες δανείστηκαν με άλλα κριτήρια και οι πιστωτές δάνεισαν με άλλα κριτήρια.
Οι πιστωτές ( δανειστές) αξιολόγησαν τους πελάτες – δανειζόμενους- με άλλα κριτήρια εισοδήματος,φόρων, και δαπανών και οι πελάτες δέχτηκαν τους όρους δανεισμού με άλλα εισοδηματικά φορολογικά κριτήρια και δαπάνες.
Σε δανειοδοτήσεις με εμπράγματες εξασφαλίσεις τα προσφερόμενα εχέγγυα ( χρηματοδοτούμενα ή μή) εκτιμήθηκαν απ τους πιστωτές με άλλες άξίες απ τις σημερινές και προσφέρθηκαν απ τους δανειζόμενους εις υποθήκη με άλλες αξίες.
Η πίστης μεταξύ πιστωτή και δανειζόμενου τελείται ώς στοιχείο συμφωνίας των δύο στο σημείο αποδοχής των όρων δανεισμού ισοδυνάμως.
Το συνολικό σύστημα που δεν βλέπει ότι μεταβλήθησαν οι όροι πίστης ( δανεισμού) στην βάση εισοδήματος, φόρων, δαπανών διαβίωσης και εμπραγμάτων ενυπόθηκων αξιών, το σύστημα αυτό πάσχει δομικά και είναι εξαρθρωτικό και εξαρθρωμένο ώς σύστημα αναφοράς για την κοινωνική συμβίωση.
Το σύστημα αυτό δεν απαντά σε κανένα αναπτυξιακό ζητούμενο, δεν δρομολογεί κανένα αναπτυξιακό κανάλι, παρά μόνο εμφατικά αναδικνύει λούκια υπανάπτυξης.
Και τούτο διότι δεν εμφαίνει στην πίστη (ώς συμφωνία επί όρων κοινής αποδοχής) αλλά καταφάσκει μόνο σε όρους μονομερούς ερμηνείας.
Ο «»επάρατος»» Θατσερισμός της αρχής της Δεκαετίας του 1980 στην αντίστοιχη περίπτωση αναγνώρισε ιδεολογικά επιδίωξε και θέσμισε νομοθετικά και επέβαλε κρατικά την αναγκαστική καταφυγή της Εγγλέζικης κοινωνίας στην πίστη , ώς ισοδυναμία κοινών ομοειδών όρων αξιολόγησης πιστωτών και οφειλετών στην βάση διαφορετικών εποχών εισοδηματικά, φορολογικά, διαβίωσης, αξιών ,εχεγγύων.
Αλλά στην «»συντηρητική»» Αγγλία ( αιώνες Ιγκλιτέρα) της αρχής της δεκαετίας του 1980 έλεγαν αυτό που ήξεραν και ήξεραν αυτά που έλεγαν.Για τούτο και ιδεολιγικά συντηρητικοί.
Κσθε άλλη εκδοχή να ξέρουν αυτά που δεν λέγουν και νσ λέγουν αυτά δεν ξέρουν ξεφεύγουν του σοβαρού συντηρητικού πλαισίου.
Μπορεί να ονομάζονται στην συγκυρία μη συντηρητικά έως προοδευτικά , αλλά αυτά ( τα μη συντηρητικά και προοδευτικά θα κριθούν με και σε άλλους όρους συγκυρίας ώς βάση για την κοινωνική συμφωνία.Αλλά πάντα ώς κοινά αποδεκτοί όροι.