Να αποσυρθεί τώρα το αντιδραστικό «νομοσχέδιο» περιορισμού των διαδηλώσεων και των συγκεντρώσεων
Ανακοίνωση του Συλλόγου Εργαζομένων του Νοσοκομείου Λευκάδας
Φωτό αρχείου
Αναλυτικά η ανακοίνωση:
«Η κυβέρνηση της ΝΔ κατέθεσε στη βουλή τη Δευτέρα 29 Ιούνη, ένα αντεργατικό «νομοσχέδιο» τερατούργημα, με την επωνυμία «δημόσιες συναθροίσεις και άλλες διατάξεις».
Με το «νομοσχέδιο» αυτό, γίνονται πλέον ποινικό αδίκημα οι διεκδικήσεις των εργαζομένων για καλύτερες συνθήκες δουλειάς, για δουλειά με δικαιώματα, για δωρεάν και δημόσια υγεία, για μόρφωση των παιδιών και γενικά ό,τι βελτιώνει τις συνθήκες ζωής τους.
Το «νομοσχέδιο» που είναι αντιγραφή του χουντικού νόμου του 1971 !!!, ορίζει την αστυνομία ως ανώτατη αρχή καθώς της αναθέτει διευρυμένο και επιτελικό ρόλο. Πέρα από το ρόλο της στην επιβολή του νόμου, αναλαμβάνει καθήκοντα «ερμηνείας του νόμου». Θα μπορεί να καθορίζει τους περιορισμούς που πρέπει να επιβληθούν σε μια διαδήλωση, να επινοεί δικούς της, να έχει τη διακριτική ευχέρεια να αποφασίζει εκ των προτέρων αν θα επιτραπεί μια δημόσια συνάθροιση και συγκέντρωση αν αυτή είναι αυθόρμητη, ποιοι περιορισμοί θα επιβάλλονται.
Φέρνουν ξανά το χωροφύλακα μέσα στα σωματεία, στις διαδηλώσεις, στις συγκεντρώσεις, στις συνελεύσεις.
Ο περιορισμός των διαδηλώσεων και ειδικά στην παρούσα περίοδο δεν αποτελεί μεμονωμένη ενέργεια. Είναι πια γνωστή η τακτική και αυτό δείχνει και η εμπειρία πολλών ετών, η αφαίρεση δικαιωμάτων πάντα να συνοδεύεται με κατασταλτικά μέτρα.
Το επόμενο διάστημα και σε συνέχεια των μέτρων που πέρασαν εκμεταλλευόμενοι στο έπακρο την υγειονομική κρίση, έρχεται νέα αντιλαϊκή καταιγίδα εναντίον όλων των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Μπροστά και στη νέα καπιταλιστική κρίση και ύφεση της οικονομίας που βρίσκεται σε εξέλιξη, η κυβέρνηση, το αστικό κράτος και οι επιχειρηματικοί όμιλοι λαμβάνουν τα μέτρα τους.
Τα νέα αντιλαϊκά μέτρα που έχει στα σκαριά η κυβέρνηση σε συνέχεια των προηγούμενων, θα κληθούν αντικειμενικά να τα αντιπαλέψουν οι εργαζόμενοι και γνωρίζουν πολύ καλά ότι η δικαιολογημένη λαϊκή οργή ότι δεν θα αργήσει να ξεσπάσει !!!
Η «κανονικότητα» τους επιτάσσει σιγή νεκροταφείου και σκυμμένο κεφάλι!!! Η πρόθεση παρέμβασης στις διαδηλώσεις και τις συγκεντρώσεις συμπληρώνει το συνολικό σχεδιασμό καταστολής που θέλει τον εργαζόμενο λαό στο περιθώριο, άφωνο και τους αγώνες του στο γύψο.
Ο στόχος είναι ξεκάθαρος και αφορά την καταστολή και τρομοκράτηση του λαϊκού κινήματος και μόνο.
Καλούμε όλους τους υγειονομικούς, όλους τους εργαζόμενους, κάθε τίμιο συνδικαλιστή και λαϊκό άνθρωπο, να ενώσουμε τις φωνές μας με τους υπόλοιπους εργαζόμενους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, ώστε να μην περάσει αυτό το τερατούργημα.
Να μην επιτρέψουμε να μπει ταφόπλακα στο δικαίωμά μας, να διεκδικούμε μια καλύτερη ζωή για μας και τα παιδιά μας και να μην παραδώσουμε μόνοι μας το μόνο όπλο που έχουμε σαν εργαζόμενοι.
Το ΔΣ»
Το εργασιακό status ώς παράμετρος της μεταπολεμικής και μεταπολιτευτικής οργάνωσης της χώρας έχει οριστικά αμφισβητηθεί. Το θέλανε και οι κυβερνήσεις και οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα.
Το κράτος το ήθελε και το θέλει για να πάψει να αποτελεί τον φορέα της δημιουργίσς της ζήτησης στην οικονομία. Οι εργαζόμενοι το θέλανε για να πάψουν να έχουν εξάρτηση απ την εργασία καιβνα κινούνται στους χαλαρωτικούς ρυθμούς της απασχόλησης και της απασχολησιμότητας. Τα συνδικάτα το θέλανε γιατί εν τη λειτουργία τους είχαν βρεί ώς μέσον υπαρξής των την προσκόληση στην κρατική εξουσία , που παρήγαγε την ζήτηση στην οικονομία. Δεν ήταν οι εργαζόμενοι η δύναμη των συνδικάτων αλλά η κυβέρνηση κάθε φορά που παρήγαγε υους όρους συνδικαλισμού μέσω της δημιουργίας ζήτησης στην οικονομία.
Με άλλα λόγια όσο και αν φαίνεται ότι η εργασία υπήρξε μια κοινή ιδιότητα πολιτών για την συλλογική κοινωνική οργάνωση, εν τούτοις τίποτα απ αυτό δεν ίσχυσε.Για τούτο και στην οικονομική εξέλιξη της χώρας δεν θεωρήθηκε ποτέ εργασία αυθύπαρκτα ώς στοιχείο της κοινωνικής οργάνωσης , αλλά μια παράμετρος επί της οποίας το κράτος οι εργαζόμενοι( πολίτες) και τα συνδικάτα εγγέγραφαν δικά τους χαρακτηριστικά.
Αυτή είναι η βάση επί της οποίας πατάνε οι συνθήκες απασχολησιμότητας και σπασχόλησης , όροι που αντικατέστησαν τον όρο εργασία στην Ελληνική πραγματικότητα.
Η εργασία ώς δοτή ιδιότητα απ τυς κυβερνήσεις φαινόνταν αδύνατο ότι μπορεί να οδηγήσει στην παραγωγή προ’ι’όντος.Στην καλύτερη περίπτωση μα εξοικονομούσε πόρους και αυτή είναι η χρόνια βιωμένη άποψη, η οποία εξηγεί και την αποπαραγικοποίηση της χώρας και την κυριαρχία της τριτογένειας στην οικονομία και εν τέλει κύρια την χρεωκοπία. Μια εκδήλωση της οποίας χρεωκοπίας είναι η μονοκαλιέργεια του Τουρισμού.
Για χρόνια η εργασία ήταν πλατιά για τού πολίτες συνθήκη για τους κατώτερους κοινωνικά , μια και η προνομία του ελεύθερου χρόνου και διακοπών ήταν το χαρακτηριστικό των πετυχημένων που απολαμβάνουν την προσπσθειά των ( που ποτέ δεν είχαν καταβάλει).
Οι ηγήτορες των συνδικάτων ικανοποιούσαν τις οικογενειακές και κοινωνικές των αναγκαιότητες μένοντας μόνιμα συνδικαλιστές , για τούτο και η μονιμότητα προσώπων αιρετών στον συνδικαλισμό.
Ο εργαζόμενος τελικά αν ένοιωθε τέτοιος , –εξαρτημένος απ την δουλειά του γιατί μια μέρα ανεργίας ήταν μια μέρα δυσκολίας,– ήταν ο παρακατιανός, έναντι εκείνων που ημιαπασχολούνταν και των καθήμενων στθς πλατείες και στις παραλίες ή στα χιόνια. Και το κράτος ηια τούτο επεδίωξε συνταξιοδοτήσεις από τα 45 ηλικιακά έτη , γιατί οι κυβερνήσεις ψάχνανε τους ψήφους μέσω της δημιουργίας συνθηκών μη εργασίας, αφού αυτές ήταν απ τους πολίτες το ζητούμενο.
Η μόνιμη κοινωνική έκφραση στην Ελλάδα τα τελευτια 25 χρόνια είναι : » εε μορέ ακομα δουλεύεις ??»»
Την λέει και σε ένα νησί του Ιονίου και ένσς τύπος ,και η συν αυτώ αικογενειά του , που παρουσιάζεται με μεγάλα πολυτελή αυτοκίνητα και κάνει μακροήμερες διακοπές. Και φοράει και τρύπια τεχνηέντως μπλούτζιν παντελόνια σε ώριμη παραγωγική ( δηλαδή καθιστική )ηλικία.