Σαν σήμερα το 1932 πεθαίνει ο ζωγράφος Γεώργιος Ιακωβίδης

Παιδική συναυλία, 1900 (Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου)

Σαν σήμερα το 1932 πεθαίνει ο Γεώργιος Ιακωβίδης ένας από τους γνωστότερους Έλληνες ζωγράφους.

Ο Γ. Ιακωβίδης γεννήθηκε στη Λέσβο και από πολύ μικρός έδειξε ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την Τέχνη, αφού κατάφερε να πείσει τους γονείς του να τον στείλουν στην Αθήνα, για να σπουδάσει στο «Σχολείο των Τεχνών» του Πολυτεχνείου.

Έτσι, σε ηλικία 17 μόλις ετών, γράφεται σ΄ αυτή τη σχολή, έχοντας την τύχη να έχει για δασκάλους τον Λεωνίδα Δρόση στη γλυπτική και το Νικηφόρο Λύτρα στη ζωγραφική. Το Νοέμβρη του 1877, ο Ιακωβίδης γράφεται στην «Βασιλική Βαυαρική Ακαδημία των Εικαστικών Τεχνών» στο Μόναχο -με κρατική υποτροφία- έχοντας όλες τις προϋποθέσεις για μόνιμη μαθητεία και σταδιοδρομία.

Η Kρέουσα, 1896, Λάδι σε µουσαµά, 73 x 100 εκ., Ιδιωτική συλλογή

Εκεί θα έχει για δασκάλους τον Γκάμπριελ φον Μαξ και τον Λούντιβιχ φον Λάιφτς, οι οποίοι συνέχιζαν την παράδοση του Πιλότι στην Ακαδημία. Η επίδραση των δασκάλων του και κυρίως του Γκάμπριελ φον Μαξ δε θα αργήσει να φανεί, όπως διαπιστώνεται στα έργα του «Κρέουσα» και «Ιφιγένεια εν Ταύροις», φτιαγμένα το 1881 και το 1882, αντίστοιχα.

Η γνωριμία, όμως, με τον Νικόλαο Γύζη θα στρέψει την προσοχή του σε θέματα που θα εμπνέονται από τον ίδιο τον κόσμο και όχι από τη μυθολογία, κάτι που μέχρι τότε έκανε. Η αναγνώριση του Ιακωβίδη στους καλλιτεχνικούς κύκλους του Μονάχου και οι επιτυχίες του σε πολύ σημαντικές εκθέσεις έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο για την πρόσκλησή του από την ελληνική κυβέρνηση το 1900 να αναλάβει την οργάνωση της Εθνικής Πινακοθήκης. Διορίζεται καθηγητής στην έδρα της Ελαιογραφίας της Σχολής Καλών Τεχνών των Αθηνών, θέση που «κληρονόμησε» από τον Λύτρα.

Ο Γ. Ιακωβίδης μας άφησε παρακαταθήκη περισσότερα από 200 έργα, τα περισσότερα ενυπόγραφα και χρονολογημένα. Ίσως, το πιο διάσημο από αυτά είναι η «Παιδική συναυλία» (1900). Από τις παιδικές σκηνές, σημειώνουμε ακόμα τον «Κακό εγγονό» (1884), το «Κτένισμα» (1886), τα «Πρώτα βήματα» (1892), τον «Χαϊδεμένο» (1890). Στις μυθολογικές και ιστορικές σκηνές ανήκουν τα έργα: «Κρέουσα», «Νοσταλγούσα Ιφιγένεια», «Όχθη ποταμού» κ.ά. Από τις νεκρές φύσεις αναφέρουμε τα «Ρόδια», την «Πιατέλα με όστρακα», τα «Τριαντάφυλλα και κοσμήματα», ενώ στις ηθογραφικές σκηνές ανήκουν η «Κοιμισμένη ανθοπώλις» και ο «Μικρός βιοπαλεστής».

Προσωπογραφία Ιωάννη Βαλαωρίτη, 1916
Αθήνα, Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου

Υπήρξε ο κυριότερος εκπρόσωπος του γερμανικού ιμπρεσιονισμού στην Ελλάδα. Σαν καλλιτέχνης, δημιουργός, δεν κατάφερε να ξεφύγει από μια καθαρά ακαδημαϊκή τέχνη. Ο Ιακωβίδης, μπορεί να ειπωθεί, υπήρξε ο κύριος εκπρόσωπος της αστικής κοινωνίας που εκείνη την περίοδο προσπαθούσε να διαμορφώσει τα πολιτιστικά, αισθητικά της πρότυπα. Δεν είναι τυχαίο ότι χρίστηκε επίσημος πορτρετίστας της βασιλικής οικογένειας και της «υψηλής κοινωνίας». Φωτεινή αναλαμπή στη δημιουργική του σταδιοδρομία είναι ο «Κόσμος των παιδιών», με έργα που έχουν ως κύριο περιεχόμενό τους μικρά παιδιά και όπου αποκαλύπτεται η ευαισθησία του Ιακωβίδη και η κατανόηση του παιδικού ψυχισμού.

(Πηγή: Ριζοσπάστης)

Από σειρά ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ με θέμα τους ζωγράφους της Σχολής του Μονάχου. Είναι παραγωγής 1989 και αποτελείται από πέντε επεισόδια. Σε αυτό το πρώτο επεισόδιο παρουσιάζεται η ζωή και το έργο του ζωγράφου Γεωργίου Ιακωβίδη (1853-1932).

Αναδρομική έκθεση Ιακωβίδη (2005) – Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου