Κι ένα πιπερόδεντρο στην άκρη του δρόμου στη Νικιάνα

Μας το έδειξε χθες το απόγευμα με την προτροπή να βάλουμε ένα από τα μικρά μπαλάκια του καρπού στο στόμα και να το σπάσουμε με τα δόντια. «Πιπέρι είναι», μας είπε. «Υπάρχει ένα ολόκληρο δεντράκι στην άκρη του δρόμου…», συνέχισε, και μας υπέδειξε σε ποιο μέρος ακριβώς της Νικιάνας βρίσκεται. Ένα μεγαλύτερο δέντρο μας είπε ότι είδε πριν λίγο καιρό στον γκρεμισμένο ναό του Αγίου Γεωργίου στην περιοχή «Πέραμα» Καλλιγονίου.

Στην αρχή δεν την πιστέψαμε, χωρίς όμως και να γνωρίζουμε μέχρι τότε από που βγαίνει το γνωστό αυτό μπαχαρικό. Δοκιμάσαμε όμως από περιέργεια τον μικρό καρπό και ω του θαύματος είχε μια πλούσια γεύση στο στόμα που έμοιαζε με πιπέρι, όχι όμως καυτερή όπως το συνηθισμένο μαύρο πιπέρι. «Βλογημένος ο τόπος μας», συνέχισε η συνομιλήτριά μας, ό,τι και να βάλεις φυτρώνει… Επισκεφτήκαμε σήμερα το μέρος.

Ψάχνοντας για πληροφορίες πέσαμε πάνω σε μια ανάρτηση του σάιτ madeincreta.gr όπου περιγράφεται το «θαυματουργό μπαχαρικό που φυτρώνει … στην άκρη του δρόμου».

Όπως αναφέρει στο εν λόγω σάιτ ο Μιχάλης Μαχλάκης που άσκησε για είκοσι χρόνια το επάγγελμα του μαγείρου, «το ροζ πιπέρι έφτασε στην Κρήτη από τους Γάλλους αρμοστές που ήρθαν στο νησί και τα πρώτα δέντρα φυτεύτηκαν το 1912. Όπου πήγαιναν έπαιρναν μαζί τους και σπόρους για αυτό και μέχρι σήμερα το δέντρο αυτό βρίσκεται σε πρώην αποικίες τους»!

Στον τόπο μας έφτασε ως καλλωπιστικό φυτό. Στο gardenmagazine.gr διαβάζουμε ότι είναι κατάλληλο για πάρκα ή σε δενδροστοιχίες ως καλλωπιστικό δένδρο και για την πλούσια σκιά του, αρκεί να προστατεύεται από τους δυνατούς αέρηδες. Πολλαπλασιάζετε με σπόρους, με μοσχεύματα και με παραφυάδες. Έχει σφαιρική πλούσια κόμη, με κρεμαστά κλαδιά και ο φλοιός του είναι γκρίζο-καστανός και βαθιά ρυτιδωμένος. Η αρωματική ρητίνη που εκκρίνεται από το δέντρο χρησιμοποιείται για ποικίλες χρήσεις.

Τα φύλλα του αποτελούνται από λογχοειδή φυλλάρια σε πράσινο ανοιχτό χρώμα. Είναι κατ’ εναλλαγή, σύνθετα πτεροειδή έμμισχα, άμισχα και με αρωματική οσμή πιπεριού. Οι καρποί είναι στρογγυλοί. Αρχικά έχουν πράσινο χρώμα και μετά ροζ-κόκκινο χρώμα και στο τέλος μαύροι. Η ανθοφορία του ξεκινάει την άνοιξη και τα λευκοκίτρινα άνθη του ανανεώνονται συνεχώς μέχρι τα τέλη καλοκαιριού. Οι καρποί του χρησιμοποιούνται αποξηραμένοι ως υποκατάστατο του πιπεριού

Η Βικιπαίδεια αναφέρει ότι το ροζ(έ) πιπέρι σε σχέση με το Πέπερι το μέλαν (Piper nigrum), διακρίνεται από τους πιο κοινούς αποξηραμένους «κόκκους ροζ(έ) πιπεριού», που στην πραγματικότητα είναι οι καρποί του φυτού από μια διαφορετική οικογένεια, του Περουβιανού πιπερόδεντρου, Σχίνος ο μαλακός ή Σχίνος ο μόλλειος (Schinus molle) ή του συγγενικού του, Βραζιλιάνικου πιπερόδεντρου, Σχίνος ο τερεβινθόφυλλος (Schinus terebinthifolius).

Το ροζ(έ) πιπέρι είναι αποξηραμένο μούρο από το θάμνο Schinus molle, κοινώς γνωστού ως Περουβιανού πιπερόδεντρου. Δεδομένου ότι είναι μέλη της οικογένειας των κάσιους, μπορούν να προκαλέσουν αλλεργικές αντιδράσεις, συμπεριλαμβανομένης της αναφυλαξίας, σε άτομα με αλλεργία στους ξηρούς καρπούς των δέντρων. Κατά κανόνα δε μαγειρεύεται, χρησιμοποιείται κυρίως ως διακοσμητικό και αρωματικό σε σαλάτες και άσπρες σάλτσες, επίσης χρησιμοποιείται πάντοτε ολόκληρο και ποτέ τριμμένο.