Ζεϊμπέκικος (του Θοδωρή Γεωργάκη)
Γράφει
ο Θοδωρής Γεωργάκης 
(Απ’ την ανέκδοτη Ποιητική μου Συλλογή με τίτλο ΣΤΥΠΟΧΑΡΤΟ)
ΖΕΪΜΠΕΚΙΚΟΣ!
Βουή Λευτεριάς απ’ του είναι μου τα βάθη, σπουδή στις ωδίνες έρωτα του τοκετού σου, η
γέννα και ο θάνατος μαζί
κοφτερό μαχαίρι δίχως οδυρμό και δίχως αίμα, ανάγνωση του πόνου σου ψυχή…
Του εαυτού μου τυμβωρύχος ένα – ένα τα θυμούμενα χάμω βγάζω και ματώνω
έκφραση ήττας προσωπικής, δυο πλατιές φτερούγες ανοιγμένες όμοια ζωντανός σταυρός…
*************************
Μίλησα στο Θεό, στο δρόμο σου Ζεϊμπέκικο με στέλνει! Ο Θεός της βροχής και του ήλιου
λαμπρά τα βήματά μου οδηγεί
Χόρεψε φώναξε πλάνταξε στο ρυθμό του ιερού χορού, προσευχήσου
μη χαθούν απ’ την ζωή ο έρωτας η αδικία και ο πόνος, τα πρωτοϋλικά σου τον Ζεϊμπέκικο
χορό να ξεκινήσεις…
*****************************
Χορός πορφυρογέννητος … Πάτερ ημών…
Ανάβρυσμα χοών Ελευσινίων μυστηρίων… Ταύτιση στο θερμασμένο κορμί της μάνας γης,
πόσο απ’ τους σφυγμούς της τα πέλματα απέχουν!
Ζεϊμπέκικος! Ποίηση λυρική, φως από θυμό και αίμα, του κόσμου οι φωνές διαλαλητάδες
της δικής μου μοναξιάς…
Ζεϊμπέκικος! Ρυθμός πατέρας και σπορέας… Γόνατα ασύντριφτα, παρά στον έρωτα μονάχα …
Όπιο στου αιμάτου τις φλεβιές!
Στην έκσταση μαζί σου ταξιδεύω, κρυμμένη καύτρα στην ψυχή μου…
Το θερμασμένο σώμα μου ποτάμι αλαφιασμένων στεναγμών…
