Αγιογραφίες…
Ήδη από την Πέμπτη είχε γίνει φανερό ότι τα αστικά ΜΜΕ στη χώρα μας έχουν σκοπό να θρηνήσουν επί δεκαήμερο μαζί με το …BBC για τον θάνατο της βασίλισσας Ελισάβετ, αναπαράγοντας διάφορες αγιογραφίες για την εκλιπούσα και για τον αναχρονιστικό θεσμό της βασιλείας.
Στα 70 χρόνια της ηγεμονίας της στον θρόνο, η Βρετανίδα μονάρχης έζησε όλη τη μεταπολεμική ευρωπαϊκή και παγκόσμια Ιστορία ως επικεφαλής μιας ισχυρής ιμπεριαλιστικής δύναμης. Απ΄ αυτή τη θέση συνέβαλε καθοριστικά στη διαμόρφωση σημαντικών ιστορικών γεγονότων: Πόλεμοι, επεμβάσεις, ανταγωνισμοί, αντικομμουνισμός – αντισοβιετισμός, σκληρά αντιλαϊκά μέτρα, όπου πρωτοστάτησαν τις περασμένες δεκαετίες όλες διαδοχικά οι βρετανικές κυβερνήσεις με τους αμερικανοΝΑΤΟικούς συμμάχους τους, έχουν τη σφραγίδα και της βασιλείας, όσο κι αν προσπαθούν σήμερα να τη χωρέσουν στα …γοβάκια της Σταχτοπούτας ή να την παρουσιάσουν ως ένα «κλειστό κλαμπ» αργόσχολων, με τις σκοτούρες και τα προβλήματά τους, χωρίς καμιά επαφή ή επιρροή στην αστική πολιτική πραγματικότητα της Μ. Βρετανίας και των ιμπεριαλιστών συμμάχων της.
(rizospastis.gr)
Η ίδια αυτή ώς Βασίλισσα, κληρονόμησε από τον βασιλιά πατέρα της Γεώργιο ΣΤ”, και γαλουχήθηκε απ τον συζυγό της μαζί, με το μίσος εναντίον των Ελλήνων και της Ελλάδος και κάθε τι Εκκηνικού.
Μαζί κατά πληροφορίες – πώς θα επαληθευτούν- κληρονόμησε και δύο πράκτορες μέσα στην Ελληνική μοναρχία και την πολιτική στρατιωτική κοινωνική ζωή της μεταπολεμικής Ελλάδος. Εκάστοτε μη επαληθευμένες πληροφορίες ( και πώς να επαληθευτούν άλλωστε στο Ελληνικό τότε Βασίλειο και στο κράτος) φέρουν τους πράκτορες αυτούς μισθοδοτούμενους και από το βασιλικό Αγγλικό ταμείο.
Ο ένας ήταν » Αρχηγός του πολιτικού γραφείου του Βασιλέως » σύμφωνα με τον επίσημο τίτλο . Και ήρθε την δεκαετία του 1950 σε μεγάλη ρήξη μέ τον Αλέξανδρο Παπάγο, τόσο που ο μοναρχικός αναφανδόν Παπάγος δημόσια ζήτησε την αποπομπή του, κάνοντας ρεζίλι όλο το τότε μοναρχικό Ελληνικό σύστημα και μη λογαριάζοντας τον θόρυβο που θα πρικαλούνταν για την τότε Μοναρχική δεξιά. Και αυτός ήταν ο Αριστείδης- Μπούλης= Μεταξάς, μέλος του Ελληνικού μοναρχικού ιερατείου από πρίν.
Ο άλλος ήταν ο » μόνιμος συνωμότης » κατά τα αρχεία του Κων/νου Καραμανλή Χαράλαμπος Ποταμιάνος που ήταν και βασικός κλικαδόρος στην αποστασία του 1965, μια και στο σπίτι του πίσω απ τα ανάκτορα- σήμερα προεδρικό μέγαρο- ξεκινούσαν και οργανώθηκαν οι αποστάτες.
Και μόνο ότι ακόμη και ο σούπερ μοναρχικός Παπάγος ιδιαίτερα ήρθε σε τεράστια ρήξη με το Ελληνικό παλάτι και τον ίδιο τον Βασιλέα Παύλο για τον αρχηγό του πολιτικού του γραφείου , αλλά και ο Κων/νος Καραμανλής αφήνει παρακαταθήκη » τον διαρκή συνωμότη » Πτέραρχο Χαράλαμπο Ποταμιάνο , φίλο και βασικό σύμβουλο των τέως βασιλέων Γεωργίου του Β”, του Παύλου και Κωνσταντίνου Β , ρκεί για να υπάρξει υψηλός βαθμός αληθείας στις πληροφορίες ώς πράκτορες του Αγγλικού παλατιού.
Το μίσος του Χαράλαμπου Ποταμιάνου για τον Καραμανλή, από το 1956 και μετά έγινε θηριώδες. Διότι ο Καραμανλής τότε έδωσε αμνηστία και στα θύματα κατηγορουμένους, και στους θύτες σκευωρούς κατηγόρους της υπόθεσης των αεροπόρων, λίγα χρόνια πρίν.
Αλλά έτσι έστω ηθικά ο Καραμανλής απικαθιστούσε μια τάξη δικαιοσύνης, διότι στην υπόθεση αεροπόρων βασικός παράγοντας ήταν ο Χαράλαμπος Ποταμιάνος και ο Πτέραρχος Κελα’ι’δής,οι οποίοι κουκούλωσαν το επίσημο πόρισμα της αεροπορίας, που έλεγε ότι το κύκλωμα των κατηγόρων αυτό επρομήθευε την αεροπορία με σάπια και ελλατωματικά ανταλακτικά, για να κονομάει. Έτσι ο Χαράλαμπος Ποταμιάνος μαζί με το κύκλωμα βγήκαν στην ηθική σέντρα της αεροπορίας, της οποίας είχαν διατέσει και αρχηγοί Ποταμιάνος και Κελαιδής.
Και από τότε μόνιμη επιδίωξη του κυκλώματος αυτού , με αιχμή τον προσωπικό φίλο του βασικιά Ποταμιάνο, είχε λυσάξει σε βάρος του Καραμανλή. Από αυτό το κύκλωμα το 1961 και τον Ποταμιάνο, βγήκε απ το παλάτι και τους συμβούλους η αποψη ότι : «»οι στρατιωτικοί τελικά θα φάνε τον Καραμανλή»».
Στον πυρήνα της ολιγαρχίας που το 1965 δεν ανέχτηκε τον αιτούμενο απ τον λαό πιότερο εκδημοκρατισμό, και οδήγησε στην δικτατορία του 1967, ήταν μαζί με τα παλαιλοτερα τζάκια των αντιδραστικών της οικονομικής αρπαχτής και της συνομωτικής του ΙΔΕΑ στρατού, ήταν και οι συμβουλοι του παλατιού, μαζί με τους παλαιοπολιτικούς που έβλεπαν ότι ξεπερνιώνταν. Και ο Χαράλαμπος Ποταμιάνος ήταν απ τους ηγέτες της αποστασίας, και μάλιστα In Home πίσω απ τα ανάκτορα.
Η αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα, και η αμερικανική πολιτική δεν ήταν αρνητική στην βαθειά τομή πιυ ζητούσε ο Καραμανλής για αλλαγή άρθρων του συντάγματος, υπερ της εκτελεστικής εξουσίας και μείωση των δυνατοτήτων παρέμβασης του παλατιού στην πολιτική ζωή. Και αυτό ώς πληροφορία ας κρατηθεί ώς έγκυρη, μέσα απ το στρατόπεδο το τότε της ΕΡΕ. Αλλά οι σύμβουλοι και φίλοι του παλατιού και μυστοκοσύμβουλοι δεν άφηναν τέτοια θέματα. Και δεδομένου ότι απ το παλάτι απόλυτα βέβαια, ξεκίνησε η ιδέα για την αντιμετώπιση της αριστεράς ( αντιπολίτευση στις εκλογλες του 58) χρησιμοποίησαν εις γνώση του Καραμανλή τον κυβερνητικό και στρατιωτικό μηχανισμό.Διότι το παλάτι δεν είχε μηχανισμό.
Και ναι μεν ο Καραμανλής ώς πρωθυπουργός συμμετείχε και ήταν γνώστης, αλλά στην πορεία τον φέρανε σε αδιέξοδο με τις μαξιμαλιστικές και αντικοινοβουλευτικές στα όρια παρεμβάσεις τους, ο παλατιού.Με αποκορύφωμα την βία και νοθεία στις εσπευσμένες απ τον Καρανανλή εκλογές του 1961, μήπως ανακτήσει κυριαρχία ή κοντράρει τις παρεμβάσεις του παλατιού. Προεκλογικά το 1961 διατυπώθηκε το δόγμα απ το παλάτι ότι «» οι στρατιωτικοί θα φάνε τον Καραμανλή»». Οι απέλπιδες προσπάθειες απ το 1961 του Καραμανλή έναντι των επιδιώξεων του παλατιού και των συμβούλων του οι οποίοι ενθάρυναν και κάλυψαν το στρατιωτικό παρακράτος να βγεί μπροστά ( για να φάει τον Καρανανλή όπως ευαγγελιζόνταν) οδήγησε στην δολοφονια του βουλευτή Λαμπράκη και τα παραπέρα.
Μέσα σε αυτό το κλίμα από το 1961 ώς το 1963, ο Καραμανλής ήξερε ότι το αίτημα της βαθιάς τομής θα εύρισκε άρνηση απ το παλάτι. Και την κοπάνησε , γιατί δεν ηθελε ρήξεις πολιτειακού ριζοσπαστισμού με το παλάτι, φοβούμενος κοινωνικούς διχασμούς.
Οι σύμβουλοι του παλατιού, από το 1958 και μετά, και με βάση την άνοδο της ΕΔΑ ίσως, ή την όποια ελάχιστη προσπάθεια του Καραμανλή για παραπέρα κοινοβουλευτισμό, οι σύμβουλοι με πρώτον τον Ποταμιάνο όπου στεκόνταν καταφερόνταν έναντι του Καραμανλή σαν κηπουρό που τον έκανε πρωθυπουργό ο Βασιλιάς και οι ίδιοι. Και μάλιστα στα κλειστά Αθηναικά σαλόνια της κλίκας, τον Καραμανλή τον λέγανε : «»ο αγροίκος»». Ομολογία δημόσια εκ πολιτικής οικογένειας της ΕΡΕ,και από νομιμόφρωνα στρατιωτικό που τα χρόνια της δικτατορίας ταλαιπωρήθηκε. Δεν έγραψε τυχαία ο Καραμανλής ώς παρακαταθήκη για τον «» μόνιμο συνωμότη»» Ποταμιάνο. Μέσα στις παραμέτρους της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής για την Ελλάδα, που μεθόδευσε την στρατιωτική εκτροπή του 1967-η αρχή μεθόδευσης έγινε από το 1964 το καλοκαίρι-ήταν κσι η διακριτική απομάκρυνση και ακύρωση της Αγγλικής επιρροής στα Ελληνικά πολιτικά πράγματα, που πραγματοποιούνταν μέσα απ τους ισχυρούς χρόνια δεσμούς και των συμβούλων και φίλων του παλατιού με την Αγγλική κατ ευθείαν μοναρχία.Και είχε ενισχυθεί απ τα χρόνια του Γεωργίου του Β προπολεμικά και απ το 1941στην Αίγυπτο εντάθηκε πλήρως.