Η K.O. Πρέβεζας του ΚΚΕ για την Αριστερή Παρέμβαση (ΑΡ.ΠΑ.) Πρέβεζας και το λεγόμενο κοινωνικό ιατρείο

Μία αφετηρία δύο προσεγγίσεις ένας κοινός στόχος.

Ή πως ο δεξιός και αριστερός οπορτουνισμός συναντιώνται και υπηρετούν την διαιώνιση του καπιταλισμού.

Η νέα παρέμβαση υπέρ της δημιουργίας του λεγόμενου κοινωνικού ιατρείου, από την πλευρά του ΝΑΡ αυτή την φορά, μας αναγκάζει να αναδείξουμε στα μάτια των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων, τους παραπλανητικούς «αρπισμούς»… της γραμματείας της ΑΡ.ΠΑ Πρέβεζας.

Είναι κοινός τόπος πια καθένας που προσπαθεί να παραπλανήσει με τα λεγόμενά του να τα φορτίζει συναισθηματικά, να τα στολίζει με δακρύβρεχτες αναφορές του στυλ «μια από τις πιο σκοτεινές εποχές», «Αρμαγεδδών» ή χρησιμοποιώντας χαρακτηρισμούς πολεμικών επιχειρήσεων, όπως « σοκ και δέος».

Είναι επίσης γνωστό ότι όλοι, λίγο ή πολύ, με τον ίδιο τρόπο περιγράφουν την κατάσταση των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, μόνο που στο όνομα των κοινών διαπιστώσεων καταλήγουν σε διαφορετικά συμπεράσματα και προτείνουν λύσεις που απεικονίζουν, αυτές και μόνον, το πλευρό στο οποίο στέκεται κανείς. Αν είναι δηλαδή στο πλευρό των θυμάτων ή των θυτών. Αν είναι στο πλευρό των εργαζομένων που δέχονται την επίθεση των κεφαλαιοκρατών, ή στο πλευρό του κεφαλαίου ενάντια στους εργαζόμενους.

Δεν είναι της παρούσης να αποδείξουμε το αστήρικτο περί «κρίσης χρέους» που επικαλούνται οι υπερεπαναστάτες του ΝΑΡ. Είναι όμως ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε την μετεξέλιξη μέσα σε λίγες μόνον γραμμές του φαινομενικά επαναστατικού λόγου σε άκρατη ηττοπάθεια.

Να παρακολουθήσουμε πώς με «επαναστατική» φρασεολογία καλλιεργούν στο λαϊκό κίνημα τον συμβιβασμό.

Πώς ενώ μιλάς για την «επιτακτική ανάγκη για ένα ευρύ λαϊκό μέτωπο.. που θα δημιουργεί ρωγμές και θα οδηγήσει τη χώρα και το λαό σε μια άλλη κοινωνία» λίγες γραμμές πιο κάτω στο όνομα της αμεσότητας των προβλημάτων, της λύσης εδώ και τώρα, η «εγκαθίδρυση» της νέας κοινωνίας παρουσιάζεται σαν άπιαστο μακρινό όραμα. Έτσι μοιραία αντί να προσανατολίζεις την αντίδραση του λαϊκού παράγοντα στην πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, του προτείνεις σαν λύση την ελεημοσύνη, την φιλανθρωπία, τα συσσίτια των δήμων και της εκκλησίας και για την υγεία, τα κοινωνικά ιατρεία και σε τελευταία ανάλυση τις κάθε λογής Μ.Κ.Ο (μη κυβερνητικές οργανώσεις).

Αντί να καλέσουν τους γιατρούς, το νοσηλευτικό προσωπικό, όλον το λαό να επιβάλουν στην πράξη την δωρεάν εξέταση στα νοσοκομεία της χώρας των ασθενών ελλήνων και μεταναστών, τους λένε: αφήστε την κατάσταση των νοσοκομείων όπως έχει και τρέξτε να λύσετε το πρόβλημα της υγείας σε ατομική βάση με τον εθελοντισμό. Στις πρωτοβουλίες του ΠΑΜΕ για μπλοκάρισμα των ταμείων των νοσοκομείων για μη καταβολή του χαρατσιού των 5 ευρώ που επιβάλει η κυβέρνηση αντιπαραβάλλουν την φυγή. Απέναντι στο οργανωμένο κίνημα για κατάργηση των διοδίων βάζουν την ατομική στάση με το κίνημα «δεν πληρώνω». Σπρώχνουν απ΄ την μια μεριά την αντίσταση στο σύστημα σε ατομικό επίπεδο με μοιραία κατάληξη την ήττα, εφόσον ο αγώνας δεν γίνεται με όρους κινήματος. Από την άλλη, με την επιλογή τους αυτή, καλλιεργούν την ηττοπάθεια αφού, αν και άλλα λένε, μυθοποιούν τις δυνατότητες των μηχανισμών του συστήματος, επιλέγοντας να φυγομαχήσουν παρά να αντιπαρατεθούν στο πεδίο της ταξικής πάλης.

Όμως τότε σε τι διαφέρουν από τις κατευθύνσεις που προκρίνουν αυτοί τους οποίους υποτίθεται ότι πολεμούν; Τις ίδιες ακριβώς προτροπές και δομές δεν προπαγανδίζει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, το ΛΑΟΣ, η ΕΕ, ο ΣΥΝ – ΣΥΡΙΖΑ; Δεν είναι όλοι αυτοί που απαλλάσσουν το κράτος από την ευθύνη να παρέχει δωρεάν υπηρεσίες υγείας πρόνοιας στους κατοίκους αυτής της χώρας; Δεν είναι άραγε η επιχειρηματολογία τους ταυτόσημη με αυτήν που χρησιμοποιούν οι ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, για να περάσουν τόσα και τόσα μέτρα που χειροτέρεψαν την ζωή των εργαζομένων.

Αλήθεια δεν μας είπαν οι επαναστάτες του ΝΑΡ τι θα έχει κερδίσει το ταξικό κίνημα μετά την υιοθέτηση των κάθε λογής «κοινωνικών ιατρείων»; Πόσο πιο κοντά θα είναι στον στόχο του για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου; Τι είδους κίνημα είναι αυτό που οικοδομούν όταν αντί να διαπαιδαγωγούν την εργατική τάξη και τους συμμάχους της σε γραμμή ρήξης με το κεφάλαιο την μαθαίνουν να είναι ηττοπαθής, της αμβλύνουν τα ταξικά χαρακτηριστικά καλλιεργώντας ψευδαισθήσεις ότι μέσα από «κοινωνικά ιατρεία» στα πλαίσια του συστήματος μπορεί να κατακτηθεί η παροχή δημόσιας δωρεάν υγείας για όλους.

Δεν αντιλαμβάνονται άραγε ότι άλλο πράγμα είναι να εκφράζεις με κάθε τρόπο την συμπαράστασή σου στους άνεργους, τους άστεγους, στους ανασφάλιστους, σ΄ όλους όσους το καπιταλιστικό σύστημα σπρώχνει στο κοινωνικό περιθώριο και εντελώς διαφορετικό είναι να υποκαθιστάς την οικοδόμηση μετώπου ενάντια στις πραγματικές αιτίες που γεννάνε την φτώχια και την φιλανθρωπία. Πρακτικές που σε τελευταία ανάλυση συγκαλύπτουν τις αιτίες και αθωώνουν τον καπιταλισμό.

Φαίνεται όμως ότι οι συντάκτες της ανακοίνωσης της ΑΡ. ΠΑ φοβήθηκαν από την απροκάλυπτη ταύτισή τους με τις κατευθύνσεις της κυβέρνησης στο ζήτημα του κοινωνικού ιατρείου και για να συσκοτίσουν αυτήν τους την ταύτιση αποφάσισαν να την ντύσουν με πινελιές επαναστατικότητας. Έτσι την πασπαλίζουν με άχνη αγωνιστικότητας, την χαρακτηρίζουν «κέντρο αγώνα», της προσδίδουν ούτε λίγο ούτε πολύ τα χαρακτηριστικά μαζικής οργάνωσης «που θα δίνει μάχες… για να ανοίξει το σύστημα υγείας στην παροχή υψηλής ποιότητας υπηρεσιών…», κουβέντα για την αλλαγή τάξης στην εξουσία από τους «επαναστάτες» του ΝΑΡ. Όλα για έναν καλύτερο καπιταλισμό το σύνθημά τους.

Σήμερα σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, ανόδου των αγώνων και ένταξης σε αυτούς νέων δυνάμεων, οι του ΝΑΡ καλλιεργούν τον ατομικό τρόπο σκέψης σπέρνουν την ηττοπάθεια. Με την δράση τους και τις προτάσεις τους συσκοτίζουν την διέξοδο, τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, εγκλωβίζουν τον λαό στα πλαίσια του συστήματος.

Σήμερα χρειάζεται ένα κίνημα ταξικά προσανατολισμένο, που θα βοηθάει όλο και πλατύτερες λαϊκές μάζες να απεγκλωβίζονται από το σύστημα, που θα φωτίζει τον δρόμο προς την εξουσία του λαού.

Κίνημα πειθαρχημένο, περιφρουρημένο, ικανό να αντιμετωπίσει κάθε ύπουλο χτύπημα, κάθε προβοκάτσια των μηχανισμών της αστικής τάξης. Ακριβώς αυτό το κίνημα υπηρετεί το ΠΑΜΕ. Εκεί στοχεύει η οικοδόμηση του μετώπου των συσπειρώσεων ΠΑΜΕ, ΠΑΣΕΒΕ, ΠΑΣΥ, ΜΑΣ. Την δημιουργία αυτού ακριβώς του μετώπου υπονομεύουν αντικειμενικά οι του ΝΑΡ στις συνευρέσεις τους με τον ΣΥΝ – ΣΥΡΙΖΑ στα διάφορα «κοινωνικά ιατρεία»

Πρέβεζα 26 Μαρτίου 2011.
Το Γραφείο Τύπου.