Κραυγή βοήθειας εκπέμπει το δάσος των Σκάρων

SOS εκπέμπει εδώ και καιρό το δάσος των Σκάρων. Το μοναδικό αυτού του είδους στη Λευκάδα και ένα από τα πιο όμορφα του Ιονίου.

Το δάσος με τα αιωνόβια αυτοφυή ρουπάκια -σπάνιο είδος βελανιδιάς- που έγινε από νωρίς αντικείμενο έρευνας ξένων επιστημόνων. Ο Γερμανός Σπρένγκερ έχει καταγράψει από το 1915 τη σπάνια χλωρίδα του δάσους. Έχει δώσει μάλιστα και διάλεξη στη Γερμανική Δενδρολογική Εταιρεία για το θέμα αυτό. Το δάσος που φέρει στις πλάτες του πάμπολλα μνημεία της πολιτιστικής κληρονομιάς μας. Το δάσος που ο μεγάλος Γερμανός αρχαιολόγος Γουλιέλμος Νταίρπφελντ -έκανε εκτεταμένες ανασκαφές στους πρόποδές του- το ταυτίζει με το Ομηρικό Νήιον. Το δάσος που σε δύσκολες για τον τόπο μας εποχές έθρεψε γενιές ολόκληρες προγόνων μας. Ένας από τους λόγους που το φύλαγαν σαν κόρη οφθαλμού. Που το σεβάστηκαν. Και το παράδωσαν σ” εμάς αλώβητο. Εμείς όμως τι κάνουμε; Είμαστε ανίκανοι να το διαχειριστούμε. Αντί να το προστατέψουμε και ενδεχόμενα να το αναδείξουμε για το κοινό συμφέρον, το έχουμε αφήσει έρμαιο στις διαθέσεις μιας ομάδας κατ” όνομα κτηνοτρόφων που διατηρούν ανεξέλεγκτες αποίμενες κτηνοτροφικές εκμεταλλεύσεις εκεί. Με αποτέλεσμα να έχουν ερημοποιηθεί περιοχές ολόκληρες και άλλες να απειλούνται με ερημοποίηση. Δεν γνωρίζουν άραγε οι υπαίτιοι κτηνοτρόφοι ότι αυτού του είδους η κτηνοτροφία, καταστρέφοντας σταδιακά του πόρους από τους οποίους εξαρτάται, αργά ή γρήγορα θα οδηγηθεί στην αυτοκαταστροφή; Ή μήπως δεν τους ενδιαφέρει πράγματι η κτηνοτροφία αλλά οι επιδοτήσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία ας σημειωθεί ότι μετά την αναθεώρηση της λεγόμενης «ατζέντας 2000» και την αποσύνδεση της επιδότησης από την παραγωγή, ευνοεί και συντρέφει αυτού του είδους την κτηνοτροφική εκμετάλλευση, την αποίμενη δηλαδή κτηνοτροφία.

Αναφέρθηκα σε άλλο άρθρο, που μπορείτε να διαβάσετε εδώ, για τη συνεδρίαση του Τοπικού Συμβουλίου του Δ. Δ. Αλεξάνδρου, παρουσία του Δημάρχου Λευκάδας κου Φέτση και του υπεύθυνου Αντινομάρχη κου Ρόκκου, με θέμα το δάσος των Σκάρων. Ο κος Ρόκκος μας είχε πει τότε ότι το Τμήμα Περιβάλλοντος της Νομαρχίας είχε πάει στους Σκάρους και ότι σε λίγες μέρες θα κοινοποιούνταν στο Τ. Σ. και τους κατοίκους η έκθεση του Τμήματος. Μέχρι πριν λίγες μέρες που συνάντησα τον πρόεδρο του Τ. Σ. δεν είχε γίνει κάτι τέτοιο. Διάβασα όμως για την έκθεση στην εφημερίδα «ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ της Λευκάδας», φύλλο της Τρίτης 5 Αυγούστου 2008, στο άρθρο του ιδιοκτήτη και εκδότη της Γιάννη Θερμού που έχει επικεφαλίδα «Σκάροι και τι δεν είδε το Περιβάλλον».

Γράφει λοιπόν ο κος Θερμός ότι το Τμήμα Περιβάλλοντος διαπίστωσε -πήγαν εκεί μετά από καταγγελίες πολιτών για αγροζημιές που προκαλούνται σε παρακείμενες ιδιοκτησίες- «την ύπαρξη δύο στανών, σκύλων καθώς και ελεύθερη βόσκηση χοίρων και μοσχαριών» και μετά λέει τη διαπίστωση αυτή τους καλεί «να μεριμνήσουν για τη σύνταξη μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων… και να απευθυνθούν στην επιτροπή σταυλισμού για να εφοδιαστούν με τις απαραίτητες άδειες». Αυτά νέτα σκέτα. Και αναρωτιέται ο συντάκτης του άρθρου: «Δεν είδε αλήθεια το Περιβάλλον την καταστροφή που έχουν προκαλέσει τα γουρούνια και τα μοσχάρια σε όλη αυτή την περιοχή; Δεν είδε ότι δεν φυτρώνει πλέον τίποτε; Δεν είδαν επίσης τα πορτόνια και συρματοπλέγματα σε όλο το μήκος του δρόμου προς τους Σκάρους.»

Και συνεχίζει: «Μέχρις εκεί φαίνεται ότι περιορίζεται ο ρόλος του Τμήματος Περιβάλλοντος, δηλαδή να βγάλουν άδειες για τους στάβλους.

Όπως μας τα λένε απλά οι άνθρωποι, όπως και πολλοί άλλοι δεν έχουν βγάλει άδειες για τα μαντριά και μόλις τις βγάλουν όλα θα είναι καλά και νόμιμα και ούτε γουρούνια, ούτε μοσχάρια θα καταστρέφουν τον τόπο.

Αφού το Περιβάλλον δεν είναι αρμόδιο για την προστασία του περιβάλλοντος, ποιος αλήθεια είναι;

Ας μην κρυβόμαστε λοιπόν, η έκθεση αυτή είναι απλώς ένας τρόπος για να καλύψουν την καταστροφή, που συντελείται σε αυτή την περιοχή. Και κανένας πλέον δεν έχει αμφιβολία για το ότι η καταστροφή θα συνεχίζεται με την κάλυψη όλων των υπηρεσιών που εμπλέκονται και υποχρεώνονται να τηρούν τους νόμους. Νόμους που βεβαίως δεν τηρούν, είτε πρόκειται για τη βόσκηση, είτε για την επιδότηση, είτε για τα μαντριά, είτε για ότι άλλο σχετίζεται με αυτή την υπόθεση. Και η καταστροφή συνεχίζεται».

Δεν έχω να συμπληρώσω πολλά πράγματα. Βλέπω κι εγώ με τη σειρά μου ότι αυτοί που από τη θέση τους έχουν κληθεί να προστατεύουν το περιβάλλον, τη δημόσια περιουσία, οι φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης κύρια, Δήμος και Νομαρχία, κωλυσιεργούν. Κι «αν δεν θέλει η νύφη να ζυμώσει, δέκα μέρες κοσκινά». Αντί να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να εφαρμόσουν τους κείμενους νόμους, να ηγηθούν μιας κίνησης -η συμπαράσταση της συντριπτικής πλειοψηφίας των κατοίκων είναι δεδομένη- για την προστασία του δάσους κάνουν τα στραβά μάτια. Αγρόν ηγόραζον! Σέρνονται από τα πράγματα. Αγγαρία φαίνεται να κάνουν. Όπως τώρα που αναγκάστηκαν να κινηθούν εν μέρει μετά από καταγγελίες κατοίκων για αγροζημιές. Δεν ξέρω γιατί. Φοβούνται μήπως το συχνά επικαλούμενο πολιτικό κόστος, όπως ισχυρίζονται ορισμένοι; Δεν νομίζω. Αυτού του είδους το κόστος, ως επακόλουθο της αδράνειάς τους, θα είναι σαφώς μεγαλύτερο. Ας με πιστέψουν! Οι όποιες αγροζημιές γίνονται, και γίνονται πολλές, ή τα διαδικαστικά θέματα που αφορούν στην αδειοδότηση των υφιστάμενων σταυλικών εγκαταστάσεων είναι βεβαίως ένα θέμα, όχι όμως το κύριο. Εκείνο που προέχει είναι η άμεση προστασία του δάσους, μέσα από συνοπτικές διαδικασίες, χωρίς χρονοτριβές. Έχει φτάσει η ώρα μηδέν. Σ” αυτή την κατεύθυνση μπορούμε όλοι μας να πιέσουμε. Και πρέπει να πιέσουμε. Θα μας πουν πάλι περιμένετε τη μελέτη των «περιβαλλοντικών επιπτώσεων» και άλλα πολλά. Καλό είναι να γίνει κι αυτή η μελέτη. Δεν χρειάζεται όμως να είναι κάποιος ειδικός για να δει τις καταστροφικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις στο δάσος από την ανεξέλεγκτη και αποίμενη κτηνοτροφία. Αυτές φαίνονται και από τον τελευταίο αδαή, τα σημάδια είναι πολλά. Αρκεί να θέλει κάποιος να τα δει, να μην έχει κλειστά τα μάτια του. Ένας περίπατος στους Σκάρους αρκεί.