Μανιτάρια του τόπου μας

Μαντριγούρες τα λέγαμε στα χωριά μας, είναι η εποχή τους τώρα. Μανιτάρι είναι το υποκοριστικό της αρχαιοελληνικής λέξης αμανίτης. Πανέμορφες είναι. Θέλει βέβαια λίγο περπάτημα, να εντοπίσει κάποιος τα μέρη που βγαίνουν, τα στρουμφοχώρια, όπως εύστοχα τα έχει αποκαλέσει ο φίλος και συχωριανός Γ.Β. Και που χρόνος για τέτοια…

Προσοχή, δεν τρώγονται, αν δε τις ξέρετε, κι όσοι απ΄ αυτούς μπορεί κάποτε να τις γνώριζαν τις βλέπουν τώρα ανάποδα. Κάποια είδη είναι δηλητηριώδη. Οπότε καλό είναι να θυμάστε την παροιμία που διαβάσαμε: «όλα τα μανιτάρια τρώγονται μερικά όμως μόνο μια φορά».

Πιτσιρικάς θυμάμαι τρώγαμε κάποιες που έβγαιναν πάνω στις βελανιδιές, στο Δάσος των Σκάρων. «Αρνάκια» τις λέγαμε, ήταν αρκετά μεγάλες, πάνω από κιλό ζύγισαν. Θες η πείνα, θες η εξιδανίκευση από την μεριά μας της εποχής εκείνης, ήταν απ΄ όσο θυμάμαι, πεντανόστιμες λιχουδιές, στο τηγάνι.

Οι φωτογραφίες λήφθηκαν φέτος κατά καιρούς, άλλες στο δάσος των Σκάρων και άλλες στις υπόρροιές του.
[Gallery not found]