«Το ανελέητο της διάπραξης», ποίημα της Κωνσταντίνας Κούρτη

ΤΟ ΑΝΕΛΕΗΤΟ ΤΗΣ ΔΙΑΠΡΑΞΗΣ

Κύριε σε σταυρώσανε πριν απ’ την γέννησή σου
σιωπές πολλές κρατήσανε στη γλυπαντοχή σου

Σωπάσανε στο έγκλημα, στο δόλο και στο ψέμα,
γιορτάσανε κατεργαριά, υποκρισία, αίμα.
Τα πάντα επισκιάζονται από στρεβλή εικόνα
αυξητικά πορεύεται η δίνη του κυκλώνα
που δεν αφήνει όρθια τσίπα κι αυταξία,
σαρωτικά διαχέεται, μοιράζοντας αγνοία

Οι ένοχοι της διάπραξης στη δίκη θα κινήσουν
τι μάθημα θα πάρουνε μόλις τους φυλακίσουν;

Μα πόσοι είναι οι ένοχοι; Κάτσε και μέτρησέ τους
ξεκίνα από τους γόνους τους, συνυπολόγισέ τους
στο έλλειμμα ευθύνης τους και στην ασυδοσία
που τέτοια άπλετη θα βρεις στη θέση, σ’ εξουσία,
συνόσκαλα βαδίζουνε και θεσμικά παρέα,
δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι σε μια ζωή λαθραία

Γονείς δεν επιλέγουμε, πολιτικούς μπορούμε,
ας δούμε τα κριτήρια, ευθύς ν’ ασκηθούμε
σ’ επιλογές ποιότητας, ήθους, αξιοσύνης
πετώντας απ’ τα έδρανα άρδην και εξαπίνης
καταχραστές συνείδησης σε χρήση ναφθαλίνης.

Κωνστ. Κούρτη

Νίκαια 16/12/24