Σικελιανός (Ανέκδοτο ποίημα του Θοδωρή Γεωργάκη-Παποράκη)

Aπ’ τα σημαντικότερα γεγονότα στο νησί της Λευκάδος το 2017 τα θυρανοίξια του Μουσείου για τον Άγγελο Σικελιανό! ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, λοιπόν, με ένα μου ανέκδοτο ποίημα για τον Αρχάγγελο της Ρωμιοσύνης και του λυρισμού.

Οι αιώνες που θάρθουν, την τήβενο των
ποιητάδων του κόσμου στεφάνι θα πλέξουν
φωτεινά να καθίσει στην Άγια Σου Κάρα!

Θα ντύσουν τις μνήμες, μ’ ότι αθάνατο δόμησε
το χρυσόπλοο χέρι και μαύλισε το σπιθοβόλο
μυαλό σου, πρωτόχωμα στον κόσμο της σκέψης!

Η γλώσσα σου κάλαμος γραμματέως οξυγράφου!
Της Βουλής των ποιητάρχων Άγγελος Μάρτης!

Του ωραίου, του λαύρου, αλαφιασμένος
Τυρταίος! Δίας με κυματισμένους βοστρύχους…

Του λυρισμού αρχιμάστορας, της αισθητικής
σμιλοπλόκος, της οικουμένης αγλάϊσμα, της
φιλοκαλίας Φειδίας, Δημοσθένης του λόγου
μελωδίας Ρωμανός ο πυρφόρος!

Ξανάνοιξες αδιάβατους, ολοφώτεινους δρόμους
στη χώρα που γρανίτεψαν έρεβος τ’ αδερφικά
μοιρολόγια… Στο εφτάλοφο άστραψες
του νοητού στερεώματος! Νόβα αστέρι! Μάγος να
φωτάς τις πορείες!

Ηνίοχος στήθηκες, του λυρισμού τα ηνία
λαμπρύνεις, στιλβώνεις! Στους Δελφούς
λουτρακίζεσαι, της Κασταλίας τα νάματα
αρδεύεις, μυρώνεις!

Όσα η φύση σου χάρισε αηδόνια, όσα η γη σε
λιγάτεψε χάη, όσες οι μοίρες Αμφικτυονίες σε
ράναν, όλα τ’ απίθωσες στης οικουμένης τα
πόδια Όθε το γενί σου περάσει ανατριχιάζουν οι
λαοί και ριγώνται…

Οικουμενιστή πρωτοπόρε, του λεύτερου κόσμου
λυράρης και πλάστης, περίζωσαι του άτμητου
λόγου ρομφαία!

Στο νησί σ’ αγναντεύω, στο νησί τ’ Αϊ Νικόλα,
ν’ αφουγκράζεσαι λαύρος του κυμάτου τον ήχο
προέκταση νάναι η αγέλη γραφίδα…

Τ’αρπάκια, τα φρύγανα, η ελιά κι οι δαφνώνες,
η πασχαλιά και ο σχίνος, όλα ζωγραφισμένα στ’
αλέγρο σου στήθος! Καλαμιώνες! Θροϊζουν!
Την ψυχή κοινωνάνε και λαβώνουν το στέρνο…

Του πελάγου τα μένη λιονταρώνεις, θεριεύεις!
Ποσειδώνας! Αητός! Λυρισμούς σελαγίζεις, να
πάνε στις ρότες, στων καραβιών τα κατάρτια, τον
κόσμο ν’ αρδεύσουν ταπεινά να μην πλέει!

Έφτασες μύθος στου Ιόνιου τα πλάτη!
Αρχάγγελος, Άγγελος, στις δροσοσπηλιές του
Αιγαίου!

Αγκάλιασες όλη της γης σου την καύτρα!
Σικελιανέ Πατριάρχη, του ωραίου, του μύθου!
Άχραντε της Ρωμιοσύνης, Χρωστήρα, Βατήρα!