Ανταρσία στο κόμμα

Ο Σύριζα προέκυψε ώς πολιτικός σχηματισμός ευκαιριασμού συσπειρωτικά , στο πυκνό αρχικό χρεωκοπικό διάστημα των αρχών του 2010 και μετά, κατηγορώντας το πολιτικό σύστημα και διαμαρτυρόμενο μεταφυσικά για την γενιά των 700 ευρώ, για την οποία αυτή γεννιά στον άμεσο χρόνο ο σύριζα προσέφερε ώς κυβέρνηση τον κατώτατο μισθό των 486 ευρώ και τον υποκατώτατο για κάτω από 25 ετών ηλικία των 400 ευρώ.
Και δεν μπορούσε νάναι αλλοιώς μια και η στόχευση της μεταφυσικής κριτικής στο σύστημα δεν είχε πολιτική κατεύθυνση για να προταθούν λύσεις , αλλά κομματικό ευκαιριακό συσπειρωτισμό με στόχο την κυβερνητική εξουσία.
Και θυμούνται τι λέγανε προεκλογικά του 2015 ώς προοπτική , και αμέσως για 1-1,5 χρόνο μετεκλογικά ώς κυβέρνηση ( με τον Καμμένο): Λέγανε: » τώρα που θα πιάσουμε την κυβέρνηση ο Σύριζα θα αρχίσει να συσπειρώνει ». Για τούτο και πρός την κατεύθυνση της προπαγανδιστικής συσπείρωσης, εξέπεμψαν τον αέρα πατέρα δήθεν ένα νόμο προεκλογικά με τον οποίο θα καταργούνταν τα μνημόνια για μία νύχτα ( της νύχτας τα καμώματα τα είδε η αυγή και γέλαγε τους είπαν τότε και ξέρουν που τους το είπαν και ποιός τους το είπε ).
Ήταν τόση η μανία κυβερνητισμού – με στόχο την συσπείρωση του κόμματος ώς προοπτική και λιγότερο την πραγματική αντιμετώπιση των προβλημάτων- που ούτε και σε καμμία στιγμή τέθηκε το θέμα το ιδεολογικόπολιτικό της κυβερνητικής συνεργασίας με την κινούμενη δεξιότερα της κεντροδεξιάς κομματική φούσκα του Καμμένου. Γνωρίζανε από τότε , και γνωρίζουν και τώρα , ότι ο ευκαιριασμός για την βίαιη κομματική συγκρότηση, και εφ όσον η εποχή κινούνταν καταγγελτικά στο πλαίσιο της κατηγορίας της » γεννεάς των 700 τότε ευρώ », γνωρίζανε ότι έπρεπε να βάλουν μπροστά ώς κεκράχτη της γεννεάς αυτής έναν εκπρόσωπο ηλικιακά και για τούτο βαλανε τον Κο Τσίπρα. Και είναι ενδεικτική η διαλυτική σε όρους κομματικούς συγρότησης παρουσία αυτής της κομματικής στόχευσης, διότι η χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο αναβίβαση του Κου Τσίπρα και χωρίς έδραση σε κομματικές διεργασίες κοινωνικού προσδιορισμού της ηγεσίας, οδήγησε στην διάσπαση του ώς τότε Συνασπισμού με αποχώρηση του Κου Κουβέλη. Στο κενό που άφησε η αποχώρηση της ισστορικότερης βάσης του Συνασπισμού ώς τότε, ήρθαν να συμπληρωθούν -τηρουμένων και των αναγκαιοτήτων αναζήτησης διεξόδων κομματικής κατεύθυνσης απ την κοινωνία- με τις συνιστώσες. Και γνωρίζουν και γνώριζαν ότι ουσιαστικά συνιστώσες σοβαρές με έδραση στην κοινωνική ζωή κομματικά ή ώς ιδεολογικά ακούσματα δεν υπήρχαν , πέραν ενός πολύ περιορισμένου χώρους ανέταχτων ουσιαστικά προσώπων και ιδεολογικοτήτων στα όρια της πολιτικής και ιδεολογικής ελευθεριότητας και των καφενείων.
Γνωρίζουν πολύ καλά στον σημερινό Σύριζα, ότι τους τέθηκε επανηλλημένως το θέμα της κοινωνικής βάσης κάθε κομματικού σχηματισμού . και της οργανωτικής δομησής του ώς κοινωνική διεργασία για την ιδεολογική επεξεργασία και διαμόρφωση των προγραμματικών αρχών του και για την κομματική συγκρότηση ώς κόμμα αρχών και για τυχόν κυβερνητισμό.
Και τα αποτελέσματα της αλλοπρόσαλης κυβερνητικής περιόδου Ιανουάριος 2015 έως Σεπτέμβριος 2015 , δεν είναι και δε ήταν τίποτα άλλο παρά το κομματικόιδεολογικά απεξέργαστο και ευκαιριακό με βάση το οποίο τα στελέχη του Σύριζα είδαν την πολιτικό εκλογική διεργασία της εποχής.
Ήταν τέτοια η κομματική ακαταστασία και ασυνενοησία στον Σύριζα που αναλάμβανε την κυβέρνηση το 2015 και σχετικά με δομημένο πρόγραμμα εφαρμογής έστω και ελάχιστότατο, που σε 6 μήνες αυτοδιαλύθηκε ώς κυβέρνηση με την αποχώρηση κρισίμων ώς τότε στελεχών και ψόγο των πολιτών για τα πρόσωπα- που πρόσφατα είχαν ψηφίσει, και στα κρίσιμα υπουργεία για τις στρατηγικές αντιμνημονιακές επιλογές της Συριζαικής υποσχόμενης κυβέρνησης. Ακόμη απ την αρχή τις πρώτες μέρες που ανέλαβε κυβέρνηση ο Σύριζα – πρώτη βδομάδα- όταν σε ένα απ τα διαπρύσια αντιμνημονιακά αυτά υπουργικά πρόσωπα επ ευχών τέθηκε το θέμα της πολιτικής διαχείρησης σε κοινωνική βάση της χρεωκοπίας και για την αντιμετώπιση των μνημονιακών επιβουλών , η απάντηση που δόθηκε είναι ερωτηματικά ήταν : » ποιός είναι αυτός ο κοινωνικός παίχτης που πρέπει να κινητοποιηθεί
???
Την ίδια εποχή και ενώ λέγανε κυβερνητικά ότι με βάση την απόφαση της τότε υπουργού οικονομικών για ρύθμιση οφειλών δημοσίου για 120 μήνες, δόθηκε νομισματικός αντιμνημονιακός χώρος στους πολίτες, διότι οι 1200 δόσεις ουσιαστκά ήταν διασταλτική νομισματική και οικονομική πολιτική αντίθετη με το μνημόνιο, εν τούτοις την ίδια στιγμή είχαμε διεργασίας παραίτησης της υπουργού επί ψόγου χρήσης της πληροφόρησης της ώς υπουργό, για τον χειρισμό καταθέσεων συγγενικού προσώπου εν όψει του capital control. Και ακολούθησε το πυροτέχνημα της πλάκας δημοψήφισμα που κανένας ούτε στον Σύριζα ήξερε εκείνη την εποχή γιατί γίνεται ή ακόμα δεν ξέρουν γιατί έγινε. Και όσοι εκ των υστέρων βρίσκουν ότι το δημοψήφισμα ήταν η αναγκαία καταφυγή του αντιμνημονιακού Σύριζα για να γειωθεί υπερμνημονιακά, γνωρίζουν ότι στην πολιτική ζωή η κοινωνική έδραση των κομμάτων και των πολιτικών αποφάσεων δεν γίνεται ούτε τελείται με φούσκες αερολογίες και ίντριγκες και προσχηματικές στοχεύσεις και ψέμματα βάσει αντιθέτων επιδιώξεων. Και αν αυτό το επιδιώκει μια κομματική – όποια συγκρότηση- αυτό είναι και επικίνδυνο κοινωνικά και σε βάρος της ίδιας της κομματικής οντότητας.
Η εξάρτηση του κόμματος Σύριζα απ την ηγετική του Τσίπρα- Σύριζα, είναι και η ένδειξη της αδυνατότητας συγκρότησης πολιτικού λόγου και προγράμματος απ τον κομματικό χώρο αυτό – και για τούτο δείχνει και την Δηληγιανική του υπόσταστη ώς κομματικός σχηματισμός του αντιθέτου ώς αυτοσκοπός αντιπολιτευτικά πέρα από το ότι κάνει η τωρινή κυβέρνηση ώς πρακτική.
Ο σύριζα- συνιστώσες ώς κομματικός σχηματισμός είναι μια οιονεί πολιτική συλλογικότητα, που χρωστάει την υπαρξή της στις εποχή του ιστορικού πολιτικού κοινωνικού και οικονομικού κύκλου της χώρας ( χρεωκοπία ). Η χρεωκοπική κουλτούρα και ο φόβος απ την χρεωκοπία ώς ανάγκη καταφυγής ακόμη και των ατομικοτήτων οδήγησε στην σύμπτηξη και μετασχηματισμό του συνασπισμού από το 3% εκλογικά πολιτικό πλατύτερο γίγεσθαι και μέσα σε αυτό το πλατύτερο πολιτικό ήταν και ο κυβερνητισμός.
Και