«Θα βλέπουμε τη φωτιά από μακρυά και δεν θα μπορούμε να την πλησιάσουμε»…
Δεν είναι μόνο ο δρόμος για τους Σκάρους, ο μοναδικός αμαξωτός που οδηγεί και στο μοναδικό στα Ιόνια νησιά βελανιδοδάσος, για τον οποίο πρόσφατα γράψαμε πως έχει τα κακά του χάλια. Υποσχέσεις για την αποκατάστασή του φαίνεται να υπάρχουν και για λόγους τουριστικούς, αφού το πανέμορφο δάσος με τα αιωνόβια ρουπάκια όλο και περισσότερο ανακαλύπτεται από τους επισκέπτες του τόπου μας, αλλά πέντε βδομάδες μετά την επίσημη έναρξη της αντιπυρικής περιόδου δεν έχει γίνει ακόμη τίποτα.
Διαμαρτυρίες όμως για την απαράδεκτη κατάσταση με τους δασικούς δρόμους μάς έρχονται και από την άλλη μεριά του νησιού μας, τον Άγιο Πέτρο και το εξαιρετικού φυσικού κάλλους μεγάλο πευκοδάσος του Πόντζου όπου έχει κλείσει ο δρόμος από κατολίσθηση.
«Θα βλέπουμε τη φωτιά από μακρυά και δεν θα μπορούμε να την πλησιάσουμε», ήταν η φράση που χρησιμοποίησε ένας Αηπετρίτης για να επισημάνει την κατάσταση που επικρατεί σε ένα δάσος που διαθέτει κάθε 30 περίπου μέτρα παράλληλους δρόμους πυροπροστασίας, ασυντήρητους όμως από την δεκαετία του 1950 που διανοίχτηκαν.
Κι αν συμβεί κάτι με το δάσος του Πόντζου κλάψτε την την Βασιλική που πλήττεται όλο και πιο συχνά τα τελευταία χρόνια από πλημμύρες, αφού είναι γνωστή η υδατοσυγκράτηση από ένα δάσος κωνοφόρων και παρότι μας το άφησαν παρακαταθήκη με αφορμή άλλα περιστατικά οι αρχαίοι ότι «το προνοείν και προλαμβάνειν κρείττον εστί του θεραπεύειν».
Γεννιούνται επίσης ερωτήματα για το που πήγαν τελικά τα όποια πενιχρά λεφτά για την φετινή πυροπροστασία όταν δεν προστατεύονται δυο από τα βασικότερα δάση του νησιού μας. Δεν έχουμε αυτή την ώρα εικόνα αλλά ευελπιστούμε να μην καλύφθηκαν άλλες ανάγκες, μια πρακτική που ήταν διαδεδομένη παλιότερα και όπου ίσχυε απλά ότι … (μόνο) «μαζί με τον βασιλικό ποτίζεται κι η γλάστρα»…
Απ το μίγμα ανάπτυξης χρόνια και δή επιδοτούμενης, και χρηματοδότησης για την σωτηρία απ την χρεωκοπία που είχε επιφέρει η επιδοτούμενη ανάπτυξη, λόγγοσε όλη η Ελλάδα και η Λευκάδα ιδιαίτερα που ήταν καλλιεργημένη παντού με τις βαθμίδες -σκάλες- καθαρές, πέρα απ τα εδαφικά ισώματα, σε όλο το ημιορεινό και πάνω τοπίο.
Πολλά τα μολύβια και τα στυλό τα χαρτιά τα μεταπτυχιακά ώς τίτλοι , οι Η/Υ, οι τυρκουάζ παραλίες και μάλιστα κρεμαστές στην πρόσβαση, τα οικοδομήματα τουρισμού ( το βιοτεχνικό κτίριο του παραγωγικού ταόλ απαξιώθηκε) , τα καταπατημένα πεζοδρόμια, μαζί και οι ασφάλτινοι αγροτικοί δρόμοι χωρίς να διέρχεται αγροτική παραγωγή, και όλα τα υπόλοιπα λόγγος φούντωμα τόσο που θα κλείσουν όλοι οι δρόμοι και οι οδικοί άξονες απ το λόγγομα.
Και γιατί τόσοι επιστήμονες και σχετικοί μάλισταε το αντικείμενο, επιστημονικά λόμπυ πλέον, οικολόγοι, περιβαλλοντολόγοι, συγκοινωνιολόγοι , μαζί με και με τους εισοδηνατίες των καφενέδων, του τουρισμού , ακόμη και οι απλοί πολίτες , μαζί με το επίσημα πλέον κράτος ώς ιδιοκτήτη κτηματολογικών εκτάσεων δεν βλέπουν αυτή την κατάσταση και να την θεωρήσουν ώς αντιπολιτισμική ώς σωρρευμένη πλέον τοπιακή δυστοκία και κύρια αντιαναπτυξιακή λόγω και αντιπαραγωγισμού αλλά και εοικινδυνότητας ευκολότερων πυρκαγιών στην θερμή καιρικά Ελλάδα ??
Ή η μαγκιά και οι δεξιότητες της πονηριάς της παροχής υπηρεσιών ( δήθεν ώς δεξιότητες πολιτισμού) μαζί με την επιδοτούμενη καφενοβειακή ώς απασχόληση και αυτή, μαζί την υπεξαίρεση νερού ώς δεξιότητα ) ήταν χρόνια και παραμένουν αξίες, ενώ το κλάδεμα των δέντρων και η γεωργική απασχόληση που καθαρίζει το τοπίο αυτό, είναι αποδιοπομπαίες λειτουρις και επάγγέλματα στην χρόνια αναπτυγμένη Ελλάδα που χρεωκόπησε γιατί δεν μπόρεσε να διαχειριστε τα καλούδια της αναπτυξή της??
Και που σε καφενείο πλέον να ακουστεί γεωργική κουβέντα !!