Διαβάζοντας τους «Αντίλαλους απ΄ τους Σκάρους»…
Τριών χωριών χωριό και μακρινάρι 5-6 χιλιομέτρων όπως είναι η Νικιάνα, και λαμβάνοντας υπόψη το κοινωνικό φαινόμενο της αλλοτρίωσης που είναι ευρέως διαδεδομένο σήμερα, συμβαίνει πολλές φορές να γίνονται πράγματα και να λαμβάνουν χώρα κοινωνικά γεγονότα στο χωριό, που είτε δεν τα παίρνει κανείς καθόλου είδηση, είτε τα πληροφορείται μετά από πολύ καιρό. Μου έχει τύχει προσωπικά -και όχι μια φορά- να ξυπνήσω το πρωί, να δω κηδεία στην εκκλησία που είναι απέναντι από το σπίτι μου και να μην ξέρω καν ποιος πέθανε, ένα γεγονός αδιανόητο φυσικά παλιότερα για τις κοινωνίες των ορεινών οικισμών της κοινότητας του Αλεξάνδρου.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι πολλά πράγματα, ιδιαίτερα κοινωνικά γεγονότα, γίνονται ακόμη και σήμερα γνωστά μέσα από την εφημερίδα «Αντίλαλοι απ΄ τους Σκάρους», που εκδίδει σε τρίτη περίοδο τώρα ο Σύλλογος Αλεξανδριτών Λευκάδας. Δεν είναι λίγοι οι συγχωριανοί μας που μαθαίνουν κυριολεκτικά τα νέα του χωριού μέσα από της στήλες της εφημερίδας, και δεν αναφερόμαστε βέβαια στους πολλούς απόδημους στα πέρατα της γης Αλεξανδρίτες αλλά στους μόνιμους κατοίκους του χωριού. Ως εκ τούτου οι «Αντίλαλοι των Σκάρων» που πέρα από την ηλεκτρονική τους κυκλοφορία μοιράζονται δωρεάν σε έντυπη μορφή στα καφενεία του χωριού, χαίρουν ευρύτατης αποδοχής στην τοπική κοινωνία με τις συζητήσεις να δίνουν και να παίρνουν κάθε φορά που κυκλοφορούν.
Το πρώτο φύλλο της εφημερίδας «Αντίλαλοι απ΄ τους Σκάρους» που εκδίδει σε τρίτη πλέον περίοδο ο Σύλλογος Αλεξανδριτών Λευκάδας, κυκλοφόρησε τον Δεκέμβρη του 1978. Στην προμετωπίδα του κάθε φύλλου και κάτω από τον τίτλο που είχε στο φόντο του μια ελεύθερη γραφική απεικόνιση των κορυφών του δάσους των Σκάρων έγραφε «ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΩΝ ΛΕΞΑΝΔΡΙΤΩΝ ΛΕΥΚΑΔΟΣ». Υπεύθυνος ύλης ήταν ο αείμνηστος Διονύσιος Λ. Δουβίτσας και υπεύθυνος τυπογραφείου ο Θεοδόσης Ματαφιάς. Η εφημερίδα μοιράζονταν δωρεάν στους Αλεξανδρίτες και τους φίλους τους.
Στο πρώτο αυτό φύλλο σε ειδική στήλη έγραφε η συντακτική επιτροπή για την «ταυτότητα της εφημερίδας»: «Το φύλλο αυτό εκδίδεται στα πλαίσια των σκοπών του Συλλόγου. Η επικοινωνία μεταξύ των συγχωριανών θα είναι πλατύτερη και η ενημέρωση πιο υπεύθυνη και έγκαιρη. Κυρίως όμως, τούτη η Αλεξανδρίτικη φωνή θέλει να προβάλλει τα προβλήματα του χωριού μας και να αγωνιστεί αποτελεσματικότερα για την επίλυσή τους. Και κάτι άλλο αρκετά σπουδαίο επιδιώκει αυτή η έκδοση. Την προβολή των Αλεξανδριτών που κάτι έχουν να επιδείξουν στον τομέα των γραμμάτων και της τέχνης. Δηλαδή ένα διήγημα, ένα ποίημα, μια φωτογραφία, ένα φιλοσοφικό άρθρο, ένα χρονογράφημα κλπ., θα έχουν την ευκαιρία να δημοσιευτούν και έτσι η προσφορά του φύλλου στο σύνολο θα αυξάνει σημαντικά… Κανένας μας δεν είναι δημοσιογράφος. Όλοι μας μπορούμε να δώσουμε κάτι απλά γραμμένο στη δική μας χωριάτικη γλώσσα για να μπορούν να μας καταλαβαίνουν οι συμπατριώτες μας…».
Το πρώτο και δεύτερο φύλλο της εφημερίδας
Η έκδοση ήταν αρχικά τετρασέλιδη και κάποιες φορές εξασέλιδη. Παρότι στις προθέσεις του Συλλόγου ήταν να κυκλοφορεί η εφημερίδα, μάλλον, κάθε τρεις μήνες αυτό δεν έγινε κατορθωτό. Η πρώτη περίοδος της εφημερίδας διήρκεσε από τον Δεκέμβρη του 1978 μέχρι τον Γενάρη του 1987, περίοδος κατά την οποία κυκλοφόρησαν 21 φύλλα.
Όντας μετανάστης την εποχή εκείνη στη Γερμανία θυμάμαι με πόση λαχτάρα την έπαιρνα στα χέρια μου και την «ξεκοκάλιζα» χωρίς να σηκώσω το κεφάλι. Άντε να δούμε τι γίνεται εκεί κάτω, ποιος ζει, ποιος πέθανε, ποιος παντρεύτηκε, ποια γέννησε… Να τα πω και στην μάνα μου που ήταν αγράμματη. Να μεταβιβάσω τα νέα και σε κάνα δυό άλλους χωριανούς που έμεναν στην ίδια περιοχή. Άλλες εποχές βέβαια τότε και δύσκολα το καταλαβαίνει κανείς σήμερα. Η επικοινωνία με την πατρίδα ήταν δύσκολη. Ούτε ηλεκτρονικά ταχυδρομεία υπήρχαν, ούτε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ούτε όλοι οι άλλοι τρόποι επικοινωνίας που υπάρχουν σήμερα και μπορεί πλέον η γιαγιά από το χωριό να μιλάει και να βλέπει ζωντανά τους δικούς της στα πέρατα του κόσμου. Μόνο κάνα γράμμα στη χάση και στη φέξη. Οπότε η εφημερίδα αυτή, «Οι αντίλαλοι απ΄ τους Σκάρους», ήταν για μας τους μετανάστες ο συνδετικός κρίκος με την ιδιαίτερη πατρίδα μας, με το χωριό.
Το πρώτο φύλλο της δεύτερης περιόδου της εφημερίδας (2000)
Μας είναι άγνωστο πόσο διήρκεσε η δεύτερη περίοδος της εφημερίδας, το πρώτο φύλλο της οποίας κυκλοφόρησε, με διαφορετικό φόντο στο λογότυπο (φωτογραφία του δάσους των Σκάρων και της Νικιάνας από την παραλία στον Επίσκοπο), το τελευταίο τρίμηνο του έτους 2000 (Οκτώβριος – Νοέμβριος – Δεκέμβριος) με αφορμή, μάλλον, την προσπάθεια της τότε Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης να δημιουργήσει στο πλαίσιο του σχεδιασμού της διαχείρισης των στερεών αποβλήτων χωματερή στους πρόποδες του δάσους των Σκάρων. Εκδότης – Διευθυντής ήταν ο πρόεδρος του Συλλόγου την εποχή εκείνη Σίμος Σούνδιας.
Για την επανακυκλοφορία της εφημερίδας έγραφε η Συντακτική Επιτροπή: «Χωριανές και χωριανοί «Οι αντίλαλοι απ΄ τους Σκάρους επανακυκλοφορούν». Επιτέλους μετά από χρόνια… σιωπής οι αντίλαλοι ξανακούγονται. Οι Σκάροι βγάζουν φωνή, αντιλαλούν και ο αντίφωνός τους φθάνει μέχρι κι εμάς. Ακουρμαστείτε τους, έχουν πολλά να μας πουν. Η πρεμούρα και η ανάγκη μάς έκαναν να τυπώσουμε 4σέλιδο το πρώτο φύλλο και να το αφιερώσουμε ολόκληρο στο μέγα θέμα χωροθέτησης χωματερής… Για την Ακόνη λένε, χωριανοί, στους πρόποδες της βορεινής πλευράς των Σκάρων. Για τα Λιανοσκάλια λένε, χωριανοί, στους πρόποδες της δυτικής πλευράς των Σκάρων. Για το Περιστέρι λένε, χωριανοί, στους πρόποδες της νοτιοδυτικής πλευράς των Σκάρων. Μόνο για την ανατολική πλευρά των Σκάρων δεν μας είπανε, γιατί εκεί δεν τους βγαίνει να τα θάψουν, είναι θάλασσα…».
Το επίκαιρο φύλλο της της τρίτης περιόδου της εφημερίδας που ξεκίνησε το 2010
Η τρίτη περίοδος κυκλοφορίας της εφημερίδας που διαρκεί ακόμη μέχρι σήμερα ξεκίνησε το 2010 (Απρίλιος, Μάιος, Ιούνιος) με την επαναδραστηριοποίηση του Συλλόγου Αλεξανδριτών Λευκάδας. Ως ώρας έχουν εκδοθεί την περίοδο αυτή που είναι και η μακροβιέστερη, 48 φύλλα. Της ευχόμαστε να τα χιλιάσει και να συνεχίσει, παρ΄ όλες τις οικονομικές δυσχέρειες και τις ραγδαίες εξελίξεις στο χώρο των μέσων επικοινωνίας, να συνεχίσει να είναι σημείο αναφοράς για τους όπου γης Αλεξανδρίτες!
