Η πολυπέταλη, ευοσμότατη και αιματόχρωμη Γαρυφαλλιά (Dianthus caryofyllus)

Είναι ένα από τα παλιά μυριστικά (καλλωπιστικά φυτά) του τόπου μας. Μοσχοβολάει πράγματι.

Ως Διόσανθο (Dianthus) της οικογένειας των Καρυοφυλλωδών περιγράφει την Γαρυφαλλιά ο Π.Γ. Γεννάδιος («Λεξικόν Φυτολογικόν», Αθήνα, 1914), ο οποίος γράφει ότι το γένος της περιλαμβάνει πάνω από 100 είδη, ενώ είδη της ελληνικής χλωρίδας αναφέρει ότι είναι 39, μεταξύ των οποίων και ο Διόσανθος ο καρυόφυλλος (Dianthus cariofyllus) που είναι η κατ΄ εξοχή Γαρυφαλλιά ή Γαρουφαλλιά του λαού.

Σημειώνει επίσης ότι η Γαρυφαλλιά καλλιεργείται ανέκαθεν πανταχού της Ελλάδος όπως ο βασιλικός σε γλάστρες. Τα άνθη της είναι πολυπέταλα, ευοσμότατα και αιματόχρωα γι΄ αυτό και είναι συνδεδεμένα με την Εργατική Πρωτομαγιά και συμβολίζουν το αίμα της παγκόσμιας εργατικής τάξης.

Στην Βικιπαίδεια η Γαρυφαλλιά περιγράφεται ως Δίανθος της οικογένειας των Καρυοφυλλοειδών που καλλιεργείται από την αρχαιότητα και είναι από τα πιο παλιά, τα πιο γνωστά και πιο κοινά καλλωπιστικά φυτά.

Το όνομα Δίανθος είναι αρχαίο ελληνικό σύνθετο φερόμενο ως «άνθος του Διός», ενώ το γαρίφαλο είναι αντιδάνειο προερχόμενο μέσω του βενετικού garòfoło και του λατινικού caryophyllon από το αρχαίο «καρυόφυλλον». Σημειώνεται ότι γαρύφαλλο λέγεται και ο αποξηραμένος κάλυκας του άνθους του φυτού το οποίο ονομάζεται επίσημα καρυόφυλλον το αρωματικόν, κοινώς «μοσχοκάρφι», που παράγεται ιδιαίτερα από το γαριφαλόδενδρο και χρησιμοποιείται ως καρύκευμα – μπαχαρικό στη μαγειρική.

Η μυθολογία αναφέρει ότι ο Δίας από ζήλεια προς τη γυναίκα του Ήρα αποφάσισε να έχει κι εκείνος ένα λουλούδι αντάξιο του κρίνου που αυτή είχε. Έριξε τότε έναν κεραυνό στη γη και μέσα από την αστραπή και τον καπνό φύτρωσε το μυρωδάτο γαρύφαλλο, που πήρε το όνομά του, Δίανθος, δηλαδή άνθος του Δία.