«Νευρική ανορεξία»: Ποίημα της Βιβής Κοψιδά-Βρεττού για την Παγκόσμια Ημέρα κατά των ναρκωτικών

Της
Βιβής Κοψιδά-Βρεττού

Νευρική ανορεξία

Πρώτα υπήρξε μαθήτρια
Καλό κορίτσι ευγενικό
Με τρόπους και ανατροφή
Κι επιμελής μαθήτρια
Κοσμιωτάτη διαγωγή

Έπειτα υπήρξε ξανά «μαθήτρια»
Νεαρού πορτιέρη σε μπαρ
Τατουάζ διάτρητα αυτιά μύτη και γλώσσα
Καλογυμνασμένοι μύες
Πυγμή σιδερένια Ρόκι Μαρτσιάνο
«Καλό παιδί» κι αυτός και έμπειρος ντίλερ
Όχι από συνθήκες
Καθ’έξιν στις ουσίες-ελεγχόμενες…

Έπειτα έμπλεξε με ψιλοεμπόρια
Λέγανε διάφορα ως συνηθίζουν
Στις επαρχίες
Οι άνθρωποι με την ασκημένη φαντασία
Η αλήθεια η μόνη αλήθεια ήταν
Τα αφύσικα λιγνά πόδια της
Το τρέμουλο στα εικοσάχρονα δάχτυλα
Οι μαύροι κύκλοι κάτω από τα πελώρια μάτια της
Το μεγάλο κατακόκκινο τατουάζ στην πλάτη
You kill me
Και ποιος ο ένοχος;

Πίνακες σε φτηνό χαρτόνι
Άσαρκος Μοντιλιάνι στη
Ζαν Εμπιτέρν με κόκκινο σάλι
You kill me
-Όλοι οι ελεεινοί τα ίδια λένε
Ψιθύριζαν στις καφετέριες οι μικροαστοί
Και αύξαιναν ακούσια τη δοσολογία της
Μα το κακό μοιρασμένο είναι
Εκούσιο και ακούσιο
Και το κακό το πράττουν και τα δυο

Κι έπειτα υπήρξε διάστημα που το κορίτσι χάθηκε
Στα δηλητήρια της γλώσσας
Άλλα στριμωχτήκαν θέματα
Το κορίτσι ξεχάστηκε όπως
Όλα τα μικρά συνήθη αμαρτήματα
Του καιρού και της εποχής μας

Μια μέρα κουβάρι μελανό τη μάζεψαν
Απ’τη Χαλκοκονδύλη
Ανόρεχτα δάκρυσαν
Κάτι λίγοι συγγενείς
Συγχώρεση δεν έδωσαν
Έπασχε τα τελευταία χρόνια
Έπασχε αθεράπευτα
-Νευρική ανορεξία ζωής…
Έτσι είπαν

Και κείνη δείχνει τώρα
Γαλήνια πια τον καθένα
Και μας νεύει ντυμένη πικρά
Την αιωνιότητα
You kill me…

Κι έχει εις πείσμα τόσο η μέρα φως!