«Εις μνήμην της μητρός μου», ποίημα της Κωνσταντίνας Κούρτη

ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΜΟΥ

Κοιτώ την πολυθρόνα σου δίπλα από το τζάκι
είναι απόψε γιορτινή φοράει το σεμεδάκι
αυτό με τις χρυσές κλωστές που τ’ άξιά σου χέρια
κεντήσανε ολόχαρα στα κρύα τα χειμέρια

Η θέση τούτη ιδανική τα πόδια να ζεσταίνεις
τις έγνοιες να ξεντύνεσαι, εδώ να ξαποσταίνεις
το βλέμμα σου ελεύθερο έκφραση να σταλάζει
αγάπη απέραντη, στοργή, την ζέση που ταιριάζει
στην όψη την ευγενική, στο ευαίσθητο υλικό σου
μαγιά του σαν εδόθηκε μέσα στο σπιτικό σου.

Απόψε η παρουσία σου εγέμισε το χώρο
το δέντρο, τα καλούδια μας είναι για εσένα δώρο,
άσβεστο το καντήλι σου ακόμα παραμένει
γιορτάζεις ξημερώνοντας, να είσαι ευλογημένη
το φως που σε πλημμύρισε ολούθε στα ουράνια
για φυλαχτό μας κράτα το, ξορκίζει την ορφάνια.

Κωνστ. Κούρτη
24/11/24