Ο Αλεξανδρίτης Συμβολαιογράφος Πάνος Σπυρίδωνος Μανωλίτσης

Σε παλιό συμβόλαιο του τέλους του 19ου αιώνα, με συμβαλλόμενους Αλεξανδρίτες (κατοίκους της κοινότητας Αλεξάνδρου), βλέπουμε να υπογράφει με την ιδιότητα του Συμβολαιογράφου ο Πάνος Σπυρίδωνος Μανολίτσης (με όμικρον το επίθετο).

Το συμβόλαιο αφορά στην αγοραπωλησία ενός χωραφιού στην τοποθεσία «Σκάλες» (αναφέρεται εναλλακτικά και μια δεύτερη ονομασία που δεν μπορούμε να την διαβάσουμε) έναντι 105 δρχ. Συμβαλλόμενοι είναι ο Σ. Μανολίτσης και ο Σπυρίδων Κολυβάς. Μάρτυρες ο Ιωάννης Δουβίτσας και ο Ευδόκιμος Βρετός.

Το συμβόλαιο έχει τον αριθμό 1588 και έγινε το 1882. Αρχίζει ως ακολούθως: «Εν Αλεξάνδρω του Δήμου Καρυάς της Επαρχίας Λευκάδος σήμερον την εικοστήν πρώτην (21) του μηνός Φεβρουαρίου ημέραν Κυριακήν του χιλιοστού οκτακοσιαστού ογδοηκοστού δευτέρου 1882, εν τω γραφείω μου κειμένου ενταύθα εν τη οικία μου, ενώπιον εμού του Συμβολαιογράφου…».

Το συμβόλαιο είναι γραμμένο σε κόλλα χαρτιού με έντυπο χαρτόσημο 2 δραχμών και φέρει ανάγλυφη σφραγίδα γνησιότητας που γράφει «ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ». Έχει επίσης υδατογραφία με την ίδια ένδειξη και το έτος 1881 (είναι ορατή αν κρατήσει κανείς το χαρτί στο φως).

Η σφραγίδα που χρησιμοποιεί ο Συμβολαιογράφος γράφει γύρω: ΣΥΜΒ .Π.Σ.ΜΑ. ΛΕΥΚΑΔΟΣ.

Στις 16 Απριλίου του 1882 ο ίδιος ο Συμβολαιογράφος υπογράφει, επίσης στον Αλέξανδρο, ακριβές αντίγραφο της συμβολαιογραφικής πράξης και στις 3 Μαΐου του ίδιου έτους γίνεται η μεταγραφή στο Υποθηκοφυλακείο Καρυάς.

Για ένα άλλο συμβόλαιο του ίδιου συμβολαιογράφο γραμμένο σε κόλλα χαρτιού με έντυπο χαρτόσημο 1 δραχμής που αφορά στην αγορά ακινήτου έναντι 100 δρχ. στη θέση Βολεμάτα ή Πλάκα της περιοχής του Αλέξανδρου, εκδίδεται το 1910 ακριβές αντίγραφο από τον Συμβολαιογράφο Λευκάδας Σπύρο Κομπίτση.

Προσωπικά πρώτη αφορά μαθαίνω ότι υπήρχε Συμβολαιογράφος στον Αλέξανδρο. Όπως μα είπε ο Δημήτρης Ν. Μανωλίτσης (Κασάνδρης) που ασχολείται με την ιδιαίτερη πατρίδα του ο Πάνος Σπυρίδωνος Μανωλίτσης ήταν παππούς του Νίκου Μανωλίτση (Τσιμπάη). Λέγεται μάλιστα ότι είχε μεταναστεύσει αργότερα στην Αμερική και ότι ήταν ο πρώτος που έφερε στην περιοχή του Αλέξανδρου την τέχνη της παραγωγής κάρβουνου με τα παραδοσιακά καμίνια. Είναι γνωστό ότι πολλοί Αλεξανδρίτες λόγω της εγγύτητας με το δάσος των Σκάρων βιοποριζόταν ή συμπλήρωναν το εισόδημά τους με την παραγωγή και εμπορία ξυλοκάρβουνου ακόμη και μετά τον δεύτερο μεγάλο πόλεμο ενώ τους είχε αποδοθεί για το λόγο αυτό το προσωνύμιο «Καρβουνιάρηδες».