Μαναθυατέρα

«Στην Ελλάδα οι βράχοι μιλάνε. Οι άνθρωποι μπορεί να πεθαίνουν, οι βράχοι ποτέ. Και πουθενά στη Γη ο Θεός δεν ήταν τόσο σπάταλος σε βράχους, όσο στην Ελλάδα. Οι ίδιοι βράχοι είναι σύμβολα της αιώνιας ζωής» (Χένρι Μίλερ).

Βράχοι και πέτρες σμιλεμένες από το χρόνο… Από μακρυά δείχνει σαν μάνα που κρατάει στην αγκαλιά την κόρη της: Μαναθυατέρα, (Μονοθιατέρα). Έδωσε το όνομά της σε ένα ύψωμα στο δάσος των Σκάρων. Μια ντόπια παράδοση λέει: «Επάνω στην Μαναθυατέρα είναι ένα κοντρί διχαλωτό, που μοιάζει σαν μια μάνα με τη θυγατέρα της. Πήγαν λέει εκεί για ξύλα και τις μαρμάρωσε ο Γρέος, τις κακομοίρες, εδώ στον Αλέξανδρο» (Τάσος Π. Κοντομίχης, Τα τοπωνύμια της Λευκάδας», Εκδόσεις Νεφέλη, Αθήνα 2000, Σελ. 38).