«Κυρά Φανερωμένη», ποίημα του Ηλία Γεωργάκη

Του Ηλία Γεωργάκη

ΚΥΡΑ ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗ

Γονυπετής στο θρόνο σου
θαρθώ να προσκυνήσω
σε τάματα και όνειρα
σεμνά θα ακουμπήσω.

Κεριά, λιβάνια,θυμιατά
ευλαβικά θ’ ανάψω,
για τη ζωή που χάθηκε
ανήμπορος θα κλάψω.

Λαχτάρα να σε δω πριν ξεψυχήσω
να κάνω το σταυρό μου μ’ ένα δάκρυ,
κι από ψηλά τη θέα ν’ αντικρύσω
εκεί που η ματιά δεν βρίσκει άκρη.

Κρινάκια του γιαλού θα τη στολίσω
την άγια σου εικόνα τη σεπτή σου,
θα στείλω αγγελούδια να προλάβουν
να στήσουν πανηγύρι στη γιορτή σου.

Κυρά Φανερωμένη μου ας έρθω πριν πεθάνω
να γείρω τη λατρεία μου στο ιερό επάνω,
να έρθω με τα πόδια μου ν’ ανάψω μια λαμπάδα
που ο Θεός μ’ αξίωσε να είμαι απ’ τη Λευκάδα.

Κι αν ήξερα την ώρα που θα ‘φύγω’
σαν γλάρος η ψυχή να φτερουγίσει,
θα έπαιρνα μαζί μου λίγο μύρο
να έδινα στον χάρο να μ’ αφήσει.