Οκτωβριανή ανταπόκριση από το χωριό…

Ο πραγματικός λόγος του ανεβάσματος ήταν αυτή τη φορά το μάζεμα λάχανων (αγριόχορτα). Μπα, δεν τα γνωρίζουμε όλα, από που εξάλλου, κάποια όμως απ΄ αυτά, όπως π.χ. τους ζοχούς και τα αγριοράδικα. Μαζεύουμε όμως και άλλα, ό,τι μοιάζει με λάχανο τέλος πάντων, δεν είναι δα και σπουδαία δουλειά, στο σπίτι μετά γίνεται η διαλογή. Τα μισά σχεδόν πετιούνται, αυστηρές οι προδιαγραφές, αν βάλεις και το επιμελές καθάρισμα λίγα είναι αυτά που μένουν τελικά. Αυτή τη φορά θα πρέπει να βγήκαν μια δυο καλές βρασιές, για δύο άτομα.

Συνηθίζουμε κιόλας, που ξέρεις τι μας επιφυλάσσει το μέλλον… Και κατά το «κουφάλα νεκροθάφτη δεν θα πεθάνουμε ποτέ», λέμε κι εμείς το «κουφάλα ΔουΝουΤού…», άσε που δεν μας θέλουν και πεθαμένους αυτοί, ποιο το όφελός τους, σύγχρονους σκλάβους μας θέλουν. Αυτά και ό,τι άλλο υπέπεσε στην αντίληψή μας, στο πλαίσιο πάντα του τερπνού μετά του ωφελίμου, στις πιο κάτω φωτογραφίες…

Τα μανιτάρια είναι στο φόρτε τους. Μη μας πείτε όμως να τα ονοματίσουμε γιατί οι γνώσεις μας είναι ελλιπέστατες και ούτε διαθέτουμε και κάποιο εγχειρίδιο στο οποίο θα μπορούσαμε να ανατρέξουμε. Παρεμπιπτόντως, αν γνωρίζει κάποιος κανέναν δοκιμαστή, ας μας πει… Όχι μόνο να τα φωτογραφίζουμε!

Αυτονών είναι η εποχή τους, έχει γεμίσει ο τόπος. Κολχικό το Ποικιλόγραμμο (Colchicum bivonae) και Στερνμπέργκια η σικελική (Sternbergia sicula). Είναι βολβοειδή και από όσο είδαμε κάποιοι εξυπνάκηδες, για να μη χρησιμοποιήσουμε καμιά άλλη έκφραση, πάνε και βγάζουν τους βολβούς. Αγοράστε καλοί μου άνθρωποι, κάνα χρυσάνθεμο, αν θέλετε μυριστικά για το σπίτι σας και αφήστε τα λουλουδάκια στη φύση τους.

Τι είναι τούτο δω πάλαι, και τέλειο καμουφλάζ! Δεν το θυμάστε; Το είχαμε ανεβάσει ξανά παλιότερα, δεν είχε όμως τόσο έντονο πράσινο χρώμα. Άλογο του δια(β)όλου ή αλογάκι της Παναγίας (Mantis religiosa ή Mantodea) λέγεται και κάποια ενδιαφέροντα :) πράγματα γι΄ αυτό μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

Οι ορχιδέες έχουν αρχίσει και σκάνε. Θα αργήσουν όμως αυτές ν΄ ανθήσουν. Λέμε φέτος, αν όλα πάνε καλά, πέρα από την αναζήτηση νέων για εμάς ειδών, να παρακολουθήσουμε ολόκληρο τον κύκλο τους. Ξέρουμε τώρα λίγο – πολύ που βγαίνουν…

Τα ρείκια (Erica manipuliflora) έχουν βάλλει κι αυτά τα καλά τους. Είναι η εποχή τους. Θες δε θες στέκεσαι προσοχή μπροστά στη γιορτινή φορεσιά τους.

Το αποτέλεσμα μιας έκδυσης… Φιδόντυμα πάντως αυτού του μεγέθους πρώτη φορά βλέπουμε. Μετρήθηκε, όχι από εμάς, 9 σπιθαμές κοντά, που πάει να πει 1.80 περίπου και αρκετά χοντρό σε πάχος. Δενδρογαλιά υποθέτουμε, άλλου είδους μεγάλα φίδια μάλλον δεν απαντώνται στον τόπο μας.

Φυσικό τέλος κάθε ζωντανού οργανισμού ο θάνατος. «Γιατί τα πρώτα σπάργανα που προφυλάν τα φύτρα, / γιατί να ’ναι και σάβανα; Mνήμα γιατί ’ν’ η μήτρα;…» αναφωνεί και ο δικός μας εθνικός ποιητής. «Aυτός ο άφαντος τροχός, τ’ ακοίμητο ανεμίδι, / να ’ναι βαθύ μυστήριο ή τυχερό παιγνίδι;…», λέει στη συνέχεια, αλλά δε βρέθηκε και κανείς να μας το πει! Συνυπάρχει όμως, τις πιο πολλές φορές, το παλιό και το νέο, ο θάνατος με τη ζωή…